Montjuïc Circuit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Circuito de Montjuïc
Szkic toru
Państwo

 Hiszpania

Używany

1969, 1971, 1973 i 1975

Długość

3,790 km

Kierunek

przeciwnie do ruchu wskazówek zegara

Rekord okrążenia

1:23.80 (R. Peterson, Lotus-Ford, 1973)

Położenie na mapie Barcelony
Mapa konturowa Barcelony, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Circuito de Montjuïc”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Circuito de Montjuïc”
Położenie na mapie Katalonii
Mapa konturowa Katalonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Circuito de Montjuïc”
Położenie na mapie prowincji Barcelony
Mapa konturowa prowincji Barcelony, na dole znajduje się punkt z opisem „Circuito de Montjuïc”
Ziemia41°22′06,82″N 2°09′52,74″E/41,368560 2,164650

Montjuïc Circuit – były tor uliczny znajdujący się na górze Montjuïc w Barcelonie. Jest uważany za jeden z najlepszych torów Formuły 1 w historii tego sportu[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1932 roku odbył się wyścig na torze ulicznym, którego start miał miejsce w Parku Montjuïc, na wzniesieniu ponad miejskim portem. W 1933 roku wschodnia część trasy stała się właściwym torem Montjuïc Circuit, odbywały się tam wyścigi Penya Rhin Grand Prix.

W 1968 roku Montjuïc zostało wybrane na gospodarza Grand Prix Hiszpanii, które odbywało się do tego czasu na torze Circuito del Jarama niedaleko Madrytu. Inauguracyjne zawody odbyły się 4 maja 1969 roku. Zróżnicowana charakterystyka toru o kierunku jazdy przeciwnym do ruchu wskazówek zegara (jedna połowa była szybka, druga wolniejsza z nawrotami), sprawiała, że właściwe ustawienie bolidów było bardzo utrudnione.

Podczas Grand Prix Hiszpanii w 1975 roku doszło do tragedii. Wielu kierowców po sesjach treningowych czuło się niebezpiecznie na torze, podwójny mistrz świata Emerson Fittipaldi wycofał się w ramach protestu z wyścigu po pierwszym okrążeniu. Na 26 okrążeniu bolid Rolfa Stommelena wypadł z toru zabijając pięć osób. Wyścig przerwano w połowie, za zwycięzcę uznano Jochena Massa, który dostał, jak wszyscy kierowcy, połowę należnych punktów. Lella Lombardi została pierwszą kobietą, która wywalczyła punkty do klasyfikacji mistrzostw świata, otrzymując 0,5 pkt za 6. miejsce.

Tor Montjuïc nigdy więcej nie gościł Formuły 1, był zaś miejscem 24 godzinnych wyścigów motocyklowych.

Zwycięzcy Grand Prix Hiszpanii na torze Montjuïc Circuit[edytuj | edytuj kod]

Sezon Kierowca Zespół
1969 Wielka Brytania Jackie Stewart Matra-Ford Cosworth Wyniki
1971 Wielka Brytania Jackie Stewart Tyrrell-Ford Cosworth Wyniki
1973 Brazylia Emerson Fittipaldi Lotus-Ford Cosworth Wyniki
1975 Niemcy Jochen Mass McLaren-Ford Cosworth Wyniki
2x Stewart
1x Fittipaldi
1x Mass
1x Matra
1x Tyrrell
1xLotus
1x McLaren

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leigh O'Gorman: Fast, but Dangerous: Montjuïc Circuit. sidepodcast.com, 2010-06-24. [dostęp 2010-09-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]