Morfizacja
Morfizacja (z gr. μορφή morphé ‘kształt, postać’), upostaciowienie – figura retoryczna, rodzaj przenośni. Polega na nadaniu materialnej postaci czemuś, co jej nie posiada, np. stanom psychicznym, pojęciom abstrakcyjnym, siłom przyrody[1][2].
Przykłady morfizacji[edytuj | edytuj kod]
Wolności, niebieskie dziecko,
Ułowiono cię zdradziecko!
W klatkę cię mocno zamknięto,
Bujnych skrzydełek przycięto!
- Franciszek Karpiński, Pieśń dziada sokalskiego w Kordonie Cesarskim[3]
I miłość wysokopienną, wzniosłą jak brzozowe gaje
- Józef Andrzej Frasik, Ten wieczór[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Słownik wyrazów obcych, oprac. Lidia Drabik, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, ISBN 978-83-01-15899-6, s. 635.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, pod red. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14689-3, s. 718.
- ↑ a b Słownik terminów literackich, pod red. Stanisława Sierotwińskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986, ISBN 83-04-01914-0, s. 148–149.