
Morsko (województwo śląskie)
Artykuł |
50°32′36″N 19°30′15″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
50°32'28.72"N, 19°30'1.08"E |
- błąd |
1 m |
Odległość |
374 m |
wieś | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
316[1] |
Strefa numeracyjna |
34 |
Kod pocztowy |
42-421[2] |
Tablice rejestracyjne |
SZA |
SIMC |
0146749 |
Położenie na mapie gminy Włodowice ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa śląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego ![]() | |
![]() |
Morsko – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Włodowice.
W końcu XVI wieku wieś znajdowała się w powiecie lelowskim województwa krakowskiego. Była wówczas własnością klasztoru kanoników regularnych we Mstowie[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Między Morskiem a Podlesicami na skalistym wzgórzu znajdują się ruiny zamku, określanego w literaturze jako Morsko. Zamek, zwany w średniowieczu Bąkowcem, wzmiankują źródła po raz pierwszy w 1389 roku.
Pozostałości zamku Bąkowiec
Zamek wzniesiono z łamanego, miejscowego kamienia wapiennego. Zajmował on wydłużony wierzchołek skalistego wzgórza. Do obecnych czasów zachowały się fragmenty murów. Do południowego zbocza wzgórza zamkowego przytyka budynek mieszkalny, wzniesiony w latach 1923-1933 przez arch. Witolda Czeczotta. Poniżej znajdują się współczesne zabudowania ośrodka wypoczynkowego "Morsko", wybudowanego jeszcze w XX w. przez Zabrzańskie Zakłady Przemysłu Węglowego (obecnie ogólnodostępnego).
Miejscowość jest lokalnym ośrodkiem turystyczno-wypoczynkowym, którego centrum stanowi wspomniany wyżej ośrodek wypoczynkowy (hotel, restauracja, kawiarnia), usytuowany ok. 2 km na północny wschód od centrum zabudowy wsi. Pod zamkiem znajduje się niewielki letni amfiteatr. Na północnym stoku wzgórza zamkowego znajduje się krótki stok narciarski z wyciągiem (w drugiej dekadzie XXI w. rzadko czynny z powodu niewystarczającej pokrywy śniegowej). W rejonie ośrodka i ruin zamku węzeł znakowanych szlaków turystycznych. Przebiegają tędy m.in. dwa długodystansowe szlaki piesze: czerwono znakowany Szlak Orlich Gniazd oraz niebieski
Szlak Warowni Jurajskich.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kajzer L., Kołodziejski S., Salm J.: Leksykon zamków w Polsce, Wydawnictwo "Arkady", Warszawa 2001;
- Zinkow Julian: Szlak Orlich Gniazd. Wyżyna Krakowsko-Częstochowska. Przewodnik. wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1971, s. 147-149.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 804 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 104.