Morsko (województwo śląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Artykuł

50°32′36″N 19°30′15″E

- błąd

39 m

WD

50°32'28.72"N, 19°30'1.08"E

- błąd

1 m

Odległość

374 m

Morsko
wieś
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

zawierciański

Gmina

Włodowice

Liczba ludności (2022)

316[1]

Strefa numeracyjna

34

Kod pocztowy

42-421[2]

Tablice rejestracyjne

SZA

SIMC

0146749

Położenie na mapie gminy Włodowice
Mapa konturowa gminy Włodowice, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Morsko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Morsko”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Morsko”
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego
Mapa konturowa powiatu zawierciańskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Morsko”
Ziemia50°32′36″N 19°30′15″E/50,543333 19,504167

Morskowieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Włodowice.

W końcu XVI wieku wieś znajdowała się w powiecie lelowskim województwa krakowskiego. Była wówczas własnością klasztoru kanoników regularnych we Mstowie[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Między Morskiem a Podlesicami na skalistym wzgórzu znajdują się ruiny zamku, określanego w literaturze jako Morsko. Zamek, zwany w średniowieczu Bąkowcem, wzmiankują źródła po raz pierwszy w 1389 roku.

Zamek wzniesiono z łamanego, miejscowego kamienia wapiennego. Zajmował on wydłużony wierzchołek skalistego wzgórza. Do obecnych czasów zachowały się fragmenty murów. Do południowego zbocza wzgórza zamkowego przytyka budynek mieszkalny, wzniesiony w latach 1923-1933 przez arch. Witolda Czeczotta. Poniżej znajdują się współczesne zabudowania ośrodka wypoczynkowego "Morsko", wybudowanego jeszcze w XX w. przez Zabrzańskie Zakłady Przemysłu Węglowego (obecnie ogólnodostępnego).

Miejscowość jest lokalnym ośrodkiem turystyczno-wypoczynkowym, którego centrum stanowi wspomniany wyżej ośrodek wypoczynkowy (hotel, restauracja, kawiarnia), usytuowany ok. 2 km na północny wschód od centrum zabudowy wsi. Pod zamkiem znajduje się niewielki letni amfiteatr. Na północnym stoku wzgórza zamkowego znajduje się krótki stok narciarski z wyciągiem (w drugiej dekadzie XXI w. rzadko czynny z powodu niewystarczającej pokrywy śniegowej). W rejonie ośrodka i ruin zamku węzeł znakowanych szlaków turystycznych. Przebiegają tędy m.in. dwa długodystansowe szlaki piesze: czerwono szlak turystyczny czerwony znakowany Szlak Orlich Gniazd oraz niebieski szlak turystyczny niebieski Szlak Warowni Jurajskich.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kajzer L., Kołodziejski S., Salm J.: Leksykon zamków w Polsce, Wydawnictwo "Arkady", Warszawa 2001;
  • Zinkow Julian: Szlak Orlich Gniazd. Wyżyna Krakowsko-Częstochowska. Przewodnik. wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1971, s. 147-149.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 804 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 104.