Most im. Obrońców Modlina 1939 r.

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Most w Zakroczymiu)
Most im. Obrońców Modlina 1939 r.
{{{alt zdjęcia}}}
Długość całkowita

530 m

Państwo

 Polska

Miejscowość

Nowy Dwór Mazowiecki

Miejscowość

Sady

Podstawowe dane
Przeszkoda

rzeka Wisła

Szerokość:
• całkowita


2 × 14,7 (14,95) m

Data budowy

1986–1990

Projektant

mgr inż. Witold Kaliński
Transprojekt Gdańsk

Położenie na mapie Zakroczymia
Mapa konturowa Zakroczymia, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Most im. Obrońców Modlina 1939 r.”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Most im. Obrońców Modlina 1939 r.”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Most im. Obrońców Modlina 1939 r.”
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego
Mapa konturowa powiatu nowodworskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Most im. Obrońców Modlina 1939 r.”
Położenie na mapie gminy Zakroczym
Mapa konturowa gminy Zakroczym, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Most im. Obrońców Modlina 1939 r.”
Ziemia52°25′39,07″N 20°39′19,40″E/52,427519 20,655389
Multimedia w Wikimedia Commons
Tablica upamiętniająca budowniczych mostu

Most im. Obrońców Modlina 1939 r. – most na Wiśle na granicy Nowego Dworu Mazowieckiego i Gminy Czosnów otwarty w 1990 w ciągu drogi ekspresowej S7.

Most jest ważnym ogniwem planowanej drogi ekspresowej S7 (Warszawa – Gdańsk). Elementy konstrukcji mostu zostały wykonane w stoczni w Gdyni. Potocznie nazywany jest „mostem w Zakroczymiu” z powodu bliskości gminy Zakroczym, jednak nie znajduje się on w tej gminie.

Most posiada obustronne chodniki dla pieszych pokryte asfaltem, oddzielone od jezdni barierą energochłonną. Jest oświetlony latarniami w formie stalowych słupów z pojedynczą oprawą oświetleniową[1] (dawniej podwójną oprawą STRADA produkcji Elgo[2]) znajdującymi się przy balustradach.

W marcu 2023 roku rozpoczęto przebudowę obiektu ze względu na rozbudowę istniejącego odcinka drogi ekspresowej S7 koło Zakroczymia[3] do przekroju sześciopasowego tj. dwóch jezdni po trzy pasy ruchu.

Wymiary i konstrukcja mostu[edytuj | edytuj kod]

  • długość 530,0 m, zawiera sześć przęseł o rozpiętości 75 + 4 × 95 + 75 m. Ich konstrukcja jest belkowa, ciągła, o przekroju skrzynkowym.
  • szerokość 2 × 14,7 m[4], według innych źródeł 2 × 14,95[5]

Most zbudowano w sposób innowacyjny. Po raz pierwszy w Polsce użyto do wykonania konstrukcji przęseł stal trudnordzewiejącą (12HNNbA). Konstrukcję przęseł zrobiono w suchym doku Stoczni w Gdyni, szczelnymi odcinkami. Masa najdłuższych, 95-metrowych odcinków, wynosiła około 600 ton. Po zalaniu doku wodą, odcinek konstrukcji holowano 30 km przez Zatokę Gdańską do ujścia Wisły w Przegalinie i dalej około 390 km Wisłą – przez śluzę zapory we Włocławku – do miejsca budowy mostu pod Zakroczymiem. Tam odcinek konstrukcji podnoszono z rzeki na podpory mostu i na nich łączono z innymi odcinkami w ciągłą konstrukcję przęseł oraz montowano na niej wsporniki pomostu.

Fundamentami filarów mostu są pale Ø 122 cm, długości do 26 m, wiercone w rurach stalowych. Filar w rzece jest oparty na 24 palach, w tym 12 ukośnych (7:1). Rury pali wbijano młotem wibracyjnym, utrzymując w nich kilkumetrowy „korek” gruntowy. Zagęściło to podłoże filarów i znacznie zwiększyło nośności pali. Pale trzech filarów rzecznych zwieńczono poniżej zwierciadła rzeki w stalowych skrzyniach wykonanych w stoczni w Płocku i przyholowanych Wisłą do Zakroczymia. Skrzynia miała długość 30 m, szerokość 7 m, wysokość 6 m, masę około 120 ton. Przyczółek jest oparty na 13 słupach szczelinowych („baretach”) długości 8,5 m. Uprościły jego konstrukcję, bo nie wymagały użycia płyty zwieńczającej.

Główni projektanci mostu[edytuj | edytuj kod]

  • mgr inż. Witold Kaliński
  • mgr inż. Ewa Kordek
  • mgr inż. Henryk Wyłuda

Budowniczowie mostu[edytuj | edytuj kod]

  • Zdzisław Podgórski – Generalny Realizator Budowy Mostu, Zastępca Naczelnego Dyrektora Okręgu Warszawskiego DODP
  • Stanisław Pawelski – kierownik montażu drugiej nitki mostu
  • Zakłady Budownictwa Mostowego PKP Warszawa (podpory),
  • Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych (konstrukcja).

Budowniczych mostu upamiętniono tablicą umieszczoną na cokole przy moście, na prawym brzegu Wisły. Tablicę przedstawia fotografia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad: Zdjęcie. [w:] Coraz bliżej do podpisania pierwszej z trzech umów na S7 Płońsk – Czosnów [on-line]. gddkia.gov.pl, 2020-04-30. [dostęp 2020-05-01]. (pol.).
  2. ↑ Oprawa oświetleniowa: Strada. oprawy24.pl. [dostęp 2018-01-14]. (pol.).
  3. ↑ 2+1 na moście w Zakroczymiu w ciągu S7 [online], gov.pl | Serwis Rzeczypospolitej Polskiej, 14 marca 2023 [dostęp 2023-03-14].
  4. ↑ Most w serwisie Fotomosty (dostęp 2012-01-24).
  5. ↑ Most w serwisie Mosty Polskie. mostypolskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)].(dostęp 2012-01-24).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jarominiak A., Gawor B., Zasady wykonania wielkośrednicowych pali wierconych przy użyciu głowicy wibracyjnej PTC50H3 wynikające z doświadczeń budowy mostu drogowego przez Wisłę pod Zakroczymiem, Prace IBDM, Nr 1/1990.
  • Mistewicz M., Mosty drogowe w Polsce, GDDP, Warszawa, 1991.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Most_im._Obrońców_Modlina_1939_r.&oldid=69858530”