Mroczki (podrodzina ssaków)
| Vespertilioninae | |||
| J.E. Gray, 1821[1] | |||
.jpg) Przedstawiciel podrodziny – mroczek brunatny (Eptesicus fuscus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
mroczki | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Vespertilio Linnaeus, 1758 | |||
| Plemiona i rodzaje | |||
| |||
Mroczki[2] (Vespertilioninae) – podrodzina ssaków z rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Podrodzina obejmuje gatunki występujące na całym świecie oprócz rejonów arktycznych[3][4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Do podrodziny należą następujące plemiona[5][3][2]:
- Pipistrellini Tate, 1942 – karliki
- Vespertilionini J.E. Gray, 1821 – mroczaki
- Incertae sedis
- Rhyneptesicus Bianchi, 1917 – pomroczek – jedynym przedstawicielem jest Rhyneptesicus nasutus (Dobson, 1877) – pomroczek nosaty
- Eptesicini Volleth & E. Heller, 1994 – mroczki
- Perimyotini Roehrs, 2009
- Antrozoini G.S. Miller, 1897 – jasnotki
- Plecotini J.E. Gray, 1866 – gacki
- Lasiurini Tate, 1942 – kosmatniki
- Scotophilini J. Edwards Hill & D.L. Harrison, 1987
- Nycticeiini P. Gervais, 1855 – wieczorki
Opisano również rodzaje wymarłe nie sklasyfikowane w żadnym z plemion:
- Ancenycteris Sutton & Genoways, 1974[6] – jedynym przedstawicielem był Ancenycteris rasmusseni Sutton & Genoways, 1974
- Anzanycteris J.A. White, 1969[7] – jedynym przedstawicielem był Anzanycteris anzensis J.A. White, 1969
- Eptenonnus Rosina & Siemionow, 2012[8] – jedynym przedstawicielem był Eptenonnus gritsevensis Rosina & Semenov, 2012
- Hanakia Horáček, 2001[9]
- Miostrellus Rachl, 1983[10]
- Paleptesicus Zapfe, 1970[11] – jedynym przedstawicielem był Paleptesicus priscus (Zapfe, 1950)
- Pleistomyotis Kuramoto & Yoon, 1983[12] – jedynym przedstawicielem był Pleistomyotis longihumeralis Kuramoto & Yoon, 1983
- Samonycteris Revilliod, 1922[13] – jedynym przedstawicielem był Samonycteris majori Revilliod, 1922.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangement of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 299, 1821. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 115–125. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 212–252. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Subfamily Vespertilioninae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-17]. (ang.).
- ↑ J.F. Sutton & H.H. Genoways. A new vespertilionine bat from the Barstovian deposits of Montana. „Occasional Papers, Museum of Texas Tech University”. 20, s. 1, 1974. (ang.).
- ↑ J.A. White. Late Cenozoic bats (subfamily Nyctophylinae) from the Anza-Borrego Desert of California. „Miscellaneous publication – University of Kansas, Museum of Natural History”. 51, s. 276, 1969. (ang.).
- ↑ V.V. Rosina & Y.A. Semenov. New taxa of vespertilionid bats (Chiroptera, Mammalia) from the Late Miocene of Ukraine. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie”. Abhandlungen 264 (3), s. 192, 2012. DOI: 10.1127/0077-7749/2012/0236. (ang.).
- ↑ I. Horáček. On the early history of vespertilionid bats in Europe: the Lower Miocene record from the Bohemian Massif. „Lynx”. New series. 32, s. 142, 2001. (ang.).
- ↑ R. Rachl, Die Chiroptera (Mammalia) aus den mittelmiozänen Kalken des Nordlinger Rieses (Suddeutschland), „Thesis Doct.”, München: Ludwig-Maximilians. Universität München, 1983, s. 1–284 (niem.).
- ↑ H. Zapge. Paleptesicus nom. nov. Fur. “Paraptesicus” (Chiroptera) aus der mioznäen Spaltenflülung von Neudorf an der March (CSSR). „Sitzungsberichte der Mathematisch-Naturwissenschaftlichen Klasse, Österreichische Akademie der Wissenschaften”. 6, s. 93, 1970. (ang.).
- ↑ M.H. Yoon, T. Kuramoto & T.A. Uchida. Studies of Middle Pleistocene bats including Pleistomyotis gen. et sp. nov. and two new extinct Myotis species from the Akiyoshi-dai Plateau. „Bulletin of the Akiyoshi-Dai Museum of Natural History”. 19, s. 17, 1984. (ang.).
- ↑ P. Revilliod. Contribution a l’étude des chiroptères des terrains tertiaires. „Abhandlungen der Schweizerischen paläontologischen Gesellschaft”. 45 (3), s. 139, 1922. (fr.).