Mroczne miasta
Mroczne miasta (fr. Les Cités obscures) – francuskojęzyczna seria komiksowa, której twórcami są belgijski rysownik i architekt François Schuiten i francuski scenarzysta Benoît Peeters. Ukazuje się od 1983 nakładem belgijskiego wydawnictwa Casterman[1]. Po polsku pierwszy tom opublikowało wydawnictwo Manzoku[2], a kolejne tomy – wydawnictwo Scream Comics[3].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Mroczne miasta są zbiorem niezależnych opowieści, w których główną lub pośrednią rolę odgrywają architekci i urbaniści, a także "urbitekci" – wymyślone przez twórców serii postaci łączące obydwa zawody. Osadzona w świecie alternatywnym do rzeczywistego, seria przedstawia wizje miast i budowli, które mają wpływ na głównych bohaterów, a często są też konstrukcjami inteligentnymi.[4]
Tomy[edytuj | edytuj kod]
Seria główna[edytuj | edytuj kod]
| Tom | Wydanie polskie | Wydanie oryginalne |
|---|---|---|
| 1 | Mury Samaris (2008) | Les Murailles de Samaris (1983) |
| 2 | Gorączka urbikandyjska (2019) | La Fièvre d'Urbicande (1985) |
| 3 | Wieża (2021) | La Tour (1987) |
| 4 | Droga do Armilii (2021) | La Route d'Armilia (1988) |
| 5 | Brüsel (2022) | Brüsel (1992) |
| 6 | Pochyłe dziecko (2021) | L'Enfant penchée (1996) |
| 7 | Cień mężczyzny (2022) | L'Ombre d'un homme (1999) |
| 8 | Niewidzialna granica (2022)[5] | La Frontière invisible 1 (2002) |
| 9 | La Frontière invisible 2 (2004) | |
| 10 | Teoria ziarnka piasku (2023)[6] | La Théorie du grain de sable 1 (2007) |
| 11 | La Théorie du grain de sable 2 (2008) | |
| 12 | Powrót kapitana Nemo (2024) | Le retour du capitane Nemo (2023) |
Poza serią[edytuj | edytuj kod]
| Tom | Wydanie polskie | Wydanie oryginalne |
|---|---|---|
| 1 | Le Mystère d'Urbicande (1985) | |
| 2 | Archiwista (2024) | L'Archiviste (1987) |
| 3 | L'Encyclopédie des transports présents et à venir (1988) | |
| 4 | Le Musée A. Desombres (1990) | |
| 5 | Wspomnienia z wiecznej teraźniejszości (2024) | Souvenirs de l'Éternel présent (19923) |
| 6 | L'Écho des Cités (1993) | |
| 7 | Mary la penchée (1995) | |
| 8 | Le dossier B. (1995) | |
| 9 | Le Guide des Cités (1996) | |
| 10 | Voyages en Utopie (2000) | |
| 11 | L'Étrange Cas du docteur Abraham (2001) | |
| 12 | L'Affaire Desombres (2002) | |
| 13 | Les Portes du Possible (2005) | |
| 14 | L'Atelier de Schuiten-Peeters (2008) |
Nagrody i odbiór krytyki[edytuj | edytuj kod]
Mroczne miasta zdobyły uznanie drobiazgowym oddaniem detali architektonicznych przez François Schuiten, tworzącego w swych rysunkach projekty łączące dawne style z fantastyką naukową. Drugi tom serii, Gorączka urbikandyjska, otrzymał Nagrodę za najlepszy komiks na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Angoulême w 1985.[7] Amerykańska edycja siódmego tomu została w 2022 uhonorowana Nagrodą Eisnera w kategorii najlepszego materiału międzynarodowego[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Philippe MAGNERON, Les cités obscures - BD, informations, cotes [online], www.bedetheque.com [dostęp 2019-08-05] (fr.).
- ↑ Mroczne Miasta - 1 - Mury Samaris - komiks.gildia.pl - komiks, recenzje, newsy, galerie, konkursy [online], www.komiks.gildia.pl [dostęp 2019-08-05].
- ↑ Sierpniowe i wrześniowe zapowiedzi od wydawnictwa Scream Comics [online], Filmozercy.com, 2 sierpnia 2019 [dostęp 2019-08-05] (pol.).
- ↑ Opis fabuły i recenzja serii.
- ↑ W polskim wydaniu tomy 8. i 9. ukazały się w jednym albumie zbiorczym.
- ↑ W polskim wydaniu tomy 10. i 11. ukazały się w jednym albumie zbiorczym.
- ↑ Opis tomu i informacja o nagrodzie.
- ↑ The winners of the 2022 Eisner Awards are... [online], Popverse, 23 lipca 2022 [dostęp 2022-07-26] (ang.).