Mugodżary
| ||
![]() Mugodżary | ||
Kontynent | Azja | |
Państwo | ![]() | |
Najwyższy szczyt | Wielki Boktybaj (657 m n.p.m.) | |
Długość | 450 km | |
Położenie na mapie Kazachstanu ![]() | ||
48,6439°N 58,5464°E/48,643890 58,546390 |
Mugodżary – niski łańcuch górski w Kazachstanie. Stanowi południowe przedłużenie Uralu.
Przebiegają południkowo z północy na południe, ich długość wynosi około 450 km, leżą na południe od Gór Gubernianych. Dzielą się na dwa równoległe pasma: zachodnie (główne, z najwyższym szczytem, którym jest Wielki Boktybaj, 657 m n.p.m.) oraz położone w odległości 15-20 km pasmo wschodnie (niższe). Pasma te otaczają Kotlinę Ałabaską. Oba pasma zbudowane są z gnejsów, kwarcytów, łupków krystalicznych, diabazów, granitów, łupków węglowych, piaskowców i konglomeratów. Zachodnie zbocza Mugodżarów są strome, wschodnie - znacznie łagodniejsze.
Występują tu złoża węgla kamiennego, niklu, miedzi oraz mineralne surowce budowlane.
Z punktu widzenia florystycznego Mugodżary są monotonne, pokryte roślinnością stepową. Jedynie w wilgotniejszych miejscach, w głębokich wąwozach, miejscami spotyka się zagajniki złożone z brzóz, osik, wierzb, krzewów czeremchy itp. Na zboczach i w suchych parowach występują krzaczaste zarośla, tworzone przez karaganę, tawułę, dziką wiśnię i migdałowca karłowatego.[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Berg Lew Siemionowicz: Przyroda ZSRR, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1962, s. 115
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- * Roman Biesiada, Tadeusz Lenczkowski, Lech Ratajski: Słownik Geografii ZSRR. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974, s. 56.