Multanka
54°12′51″N 26°04′27″E/54,214167 26,074167
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
176 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1593 |
| Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 54°12′51″N 26°04′27″E/54,214167 26,074167
| |
Multanka (biał. Мультанка; ros. Мультанка) – wieś na Białorusi, w rejonie oszmiańskim obwodu grodzieńskiego, około 25 km na południe od Oszmiany.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1885 roku wieś należała do dóbr Hołoblewszczyzna[1], które z kolei należały w XVI wieku (wzmiankowane w 1559 roku) i pierwszej połowie XVII wieku do klucza bohdanowskiego z siedzibą w Holszanach należącego do Sapiehów. W 1650 roku w wyniku eksdywizji (podziału ziem dłużnika na rzecz wierzycieli) dóbr holszańskich Hołoblewszczyzna przypadła jednej z córek Kazimierza Mikołaja Sapiehy, Barbarze Wołłowiczowej (~1636–?). Po niej dziedziczyła jej córka Tekla Konstancja (1658–1691[2]), żona Piotra Michała Paca (1654–1696). Piotr, nie mając własnego potomstwa, zapisał majątek, który otrzymał w posagu, swemu siostrzeńcowi (synowi Katarzyny Pacówny i Romana Danilewicza), Michałowi Danilewiczowi herbu Ostoja, który w 1724 roku sprzedał go Tomaszowi Lachowickiemu-Czechowiczowi (~1700–?) i jego żonie Barbarze Sulistrowskiej (1710–1780). Kuzyn Tomasza, Franciszek Lachowicki-Czechowicz sprzedał w 1742 roku dobra Hołoblewszczyzna innemu Tomaszowi Czechowskiemu, który z kolei sprzedał je Bronowskim, którzy byli właścicielami majątku w 1865 roku i prawdopodobnie pozostali nimi do 1939 roku[1][3][4][5].
W wyniku reformy administracyjnej w latach 1565–1566 Hołoblewszczyzna (dawniej również Ohłoblewszczyzna, Hołobliszki[3][6]) weszła w skład powiatu oszmiańskiego województwa wileńskiego Rzeczypospolitej. Po II rozbiorze Polski w 1793 roku dobra te znalazły się na terenie powiatu oszmiańskiego (ujezdu) guberni wileńskiej. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1922 roku dobra Hołoblewszczyzna i wieś Multanka wróciły do Polski, należały do gminy Holszany w powiecie oszmiańskim województwa wileńskiego, od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[3][6][7].
W 1885 roku w Multance było 27 dusz rew.[1]. W 1931 roku we wsi mieszkało 65 osób, w majątku mieszkało 29 osób, w folwarku – 6 osób[6]. W 2009 roku Multanka liczyła 8 osób[8],
Dwór Hołoblewszczyzna Bronowskich[edytuj | edytuj kod]
Najprawdopodobniej na początku XIX wieku Bronowscy wznieśli tu drewniany, parterowy dwór, który przetrwał do II wojny światowej. Był to dom zbudowany na planie prostokąta, tynkowany na biało z wysokim, gontowym dachem naczółkowym. Wejście stanowił ganek o dwóch parach smukłych kolumn podtrzymujących trójkątny szczyt[4].
Obok stał co najmniej tak stary, niewielki, parterowy, drewniany świron, stojący na wysokiej kamiennej o podobnym jak dwór dachu naczółkowym z galeryjką od strony dziedzińca, składającą się z pięciu kolumienek i pilastrów podpierających wystający daszek[4].
Dziś po dworze i folwarku nie ma śladu na zaoranym polu.
Majątek Hołoblewszczyzna został opisany w 4. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Multanka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 802.
- ↑ Marek Minakowski, Wielka genealogia Marka Minakowskiego [online], www.wielcy.pl [dostęp 2017-11-22].
- ↑ a b c Hołoblewszczyzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 567.
- ↑ a b c d Hołoblewszczyzna, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 4: Województwo wileńskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 120–121, ISBN 83-04-04020-4, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Czesław Jankowski, Powiat oszmiański. Materiały do dziejów ziemi i ludzi, t. 1, Petersburg: Księgarnia K. Grendyszyńskiego, 1896, s. 204–207 [dostęp 2017-11-22].
- ↑ a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1, Województwo wileńskie. T. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1938, s. 33. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Hołoblewszczyzna na stronie Radzima.net. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. [dostęp 2017-11-22]. (ros.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hołoblewszczyzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 567., Bronowskich