Murray Perahia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Murray Perahia
Ilustracja
Murray Perahia w 2012
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1947
Nowy Jork

Instrumenty

fortepian

Zawód

pianista, pedagog, dyrygent

Odznaczenia
Kawaler Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Strona internetowa

Murray Perahia (ur. 19 kwietnia 1947 w Nowym Jorku[1]) – amerykański pianista, pedagog i dyrygent.

Edukację pianistyczną rozpoczął w wieku czterech lat. Studiował w Mannes College fortepian, dyrygenturę i kompozycję pod kierunkiem Mieczysława Horszowskiego, kształcił się także w Marlboro u Rudolfa Serkina i Pablo Casalsa. Wkrótce potem Serkin przyjął Perahię jako swojego asystenta w Instytucie Curtisa w Filadelfii.

W 1980 rozpoczął współpracę z Vladimirem Horowitzem. W 1972 został pierwszym pianistą z Ameryki Północnej, który zwyciężył na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Leeds. W latach dziewięćdziesiątych długo zmagał się z kontuzją ręki.

Obecnie mieszka w Londynie, regularnie prowadząc kursy mistrzowskie. Jego płyty trzykrotnie otrzymywały Nagrodę Grammy: w 1989 (Béla Bartók, muzyka kameralna), 1999 (Johann Sebastian BachSuity angielskie) i 2003 (Fryderyk ChopinEtiudy op. 10 i 25). Jako dyrygent związany jest z orkiestrą Academy of St. Martin in the Fields, z którą regularnie koncertuje.

W 2004 został mianowany Kawalerem Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego – nie przysługuje mu jednak tytuł sir, ponieważ nie jest obywatelem Wielkiej Brytanii. Jest także honorowym członkiem Królewskiej Akademii Muzycznej i Jesus College Uniwersytetu w Cambridge.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Murray Perahia w bazie AllMusic (ang.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]