Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu
Budynek Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu. | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Data założenia |
1891 |
Położenie na mapie Wiednia ![]() | |
Położenie na mapie Austrii ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (niem. Kunsthistorisches Museum Wien, KHM) – jedna z największych na świecie galerii, posiadająca w swych zbiorach niezwykle cenną kolekcję malarstwa europejskiego, sztuki starożytnej oraz monet.
Muzeum zostało otwarte w 1891, 2 lata po Muzeum Historii Naturalnej (Naturhistorisches Museum). Bliźniacze niemal budynki obu muzeów, stojące naprzeciwko siebie, są jednymi z najokazalszych wiedeńskich budowli usytuowanych wzdłuż Ringu – reprezentacyjnej szerokiej alei okalającej ścisłe centrum miasta, wybudowanej na miejscu dawnych murów miejskich. Decyzję o budowie obu muzeów podjął cesarz Franciszek Józef I w 1858. Okazałe budowle w stylu renesansu włoskiego zaprojektowali dwaj architekci: Gottfried Semper i Karl Freiherr von Hasenauer. Prace budowlane trwały 19 lat – od 1872 do 1891.
Znaczną część zbiorów muzeum stanowi prywatna kolekcja Habsburgów, zbierana i powiększana przez wieki panowania kolejnych cesarzy. Zbiór portretów i kolekcja zbroi pochodzą np. ze zbiorów cesarza Ferdynanda II, duża część zbiorów malarstwa należała do cesarza Rudolfa II i Leopolda Wilhelma. Zbiory Habsburgów są tak bogate, liczne i różnorodne, że eksponuje się je w kilku miejscach Wiednia: m.in. w wiedeńskiej siedzibie cesarza – Hofburgu, jego nowej części, czyli w Neue Burgu, w pałacach Schönbrunn – oraz w zamku Ambras w Innsbrucku.
W galerii malarstwa znajdują się m.in. dzieła
[edytuj | edytuj kod]
- Pieter Bruegel (starszy) – Wieża Babel, Walka karnawału z postem, Myśliwi na śniegu, Chłopskie wesele, Rzeź niewiniątek
- Jan Vermeer – Alegoria malarstwa (W pracowni artysty)
- Peter Paul Rubens – Helena Fourment w futrze, Cztery kontynenty
- Rafael Santi – Madonna w zieleni
- Caravaggio – Madonna Różańcowa, Dawid z głową Goliata, Cierniem koronowanie
- Giuseppe Arcimboldo – Lato, Ogień
- Albrecht Dürer – Adoracja Trójcy Świętej, Madonna z dzieciątkiem i gruszką
- Jan van Eyck – Portret kardynała Albergatiego[1][2]
- Jacopo Tintoretto – Portret Sebastiana Venier
- Tycjan – Madonna z czereśniami
- Paolo Veronese – Lukrecja
- Hieronim Bosch – Chrystus niosący krzyż[3]
- Antoon van Dyck – Samson i Dalila
- Rembrandt – Autoportret
- Lucas Cranach Starszy – Elektor Fryderyk Mądry podczas polowania na jelenie
- Hans Holbein (młodszy) – Jane Seymour, królowa Anglii
- Diego Velázquez – Infantka Małgorzata w niebieskiej sukni
- Nicolas Poussin – Zdobycie Jerozolimy przez cesarza Tytusa
- Frans Hals – Portret młodego mężczyzny, Portret starszego mężczyzny, Portret kobiety
- Guercino – Powrót syna marnotrawnego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anna Lepacka , Rysunek Jana van Eycka do „Portretu kardynała Albergatiego”: studium osobowości, [w:] Tadeusz J. Żukowski, Sebastian Dudzik (red.), Rafael i jego spadkobiercy. Portret klasyczny w sztuce nowożytnej Europy, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2003, s. 132, ISBN 83-231-1607-5 .
- ↑ Kardinal Niccolò Albergati ? (1375-1443) [online], khm.at [dostęp 2025-05-31] (niem.).
- ↑ Kunsthistorisches Museum: Kreuztragung Christi. khm.at (niem.) [dostęp 2021-08-10]
- ISNI: 0000000121159908
- VIAF: 126584224, 167555500
- ULAN: 500312519
- LCCN: n50056014, n2008085806
- GND: 2016751-9
- LIBRIS: rp36cbj90v66r23
- BnF: 11870363v
- SUDOC: 169274659
- NLA: 36134982
- NKC: kn20020322352, ko2002111713
- BIBSYS: 90322810
- CiNii: DA03900347
- PLWABN: 9810663258205606
- NUKAT: n98046611
- J9U: 987007264040905171
- PTBNP: 1096358
- LNB: 000064154
- NSK: 000236598
- ΕΒΕ: 109198