Muzeum Okręgowe w Toruniu
Ratusz Staromiejski, siedziba główna Muzeum Okręgowego | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
Rynek Staromiejski 1 |
Data założenia |
1861 |
Dyrektor | |
Oddziały | |
Położenie na mapie Torunia ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Muzeum Okręgowe w Toruniu – jedno z najstarszych muzeów w Polsce z siedzibą w gotyckim Ratuszu Staromiejskim w Toruniu[1].
Muzeum odwiedza rocznie ponad 400 tysięcy gości[2].
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Muzeum znajduje się na terenie Zespołu Staromiejskiego, na Rynku Staromiejskim.
Statystyka[edytuj | edytuj kod]
Oddziały | Budynki muzealne | Eksponaty | Powierzchnia wystawiennicza | Liczba pracowników |
---|---|---|---|---|
7 | 14 | 303000 | 7500 | 100 |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historia tworzenia i udostępniania zbiorów muzealnych ma w Toruniu tradycję sięgającą końca XVI wieku. Wiąże się ona z otwarciem Gimnazjum Akademickiego w Toruniu. W 1594 powstała przy Gimnazjum kolekcja w formie popularnego w renesansie gabinetu osobliwości (tzw. Musaeum). Datę tę można przyjąć jako początek działalności muzealnej w Toruniu. Musaeum gromadziło szczątki kopalne, dużą kolekcję globusów, preparaty biologiczne w słojach: węże, embriony; okazy dermoplastyczne: skorpion, wypchany krokodyl; okazy muszli oraz szkielety, z których najsłynniejszym był szkielet ludzki przygotowany w 1576 przez Mikołaja Buccellę z Padwy a darowany do kolekcji przez chirurga toruńskiego Marcina Kopernika[4]. Ponadto posiadało obrazy, w tym portrety sławnych torunian (Marcina Mochingera, Henryka Strobanda i inne). Było placówką publiczną, utrzymywaną przez samorząd Torunia. W 1825 na mocy układu między Toruniem a rządem pruskim Gimnazjum i Muzeum stało się placówką państwowo-miejską, a od 1880 – państwową.
Idea kolekcjonowania różnorodnych pamiątek przeszłości znacznego rozmachu nabrała w połowie XIX wieku. Powstały wówczas dwa niezależne stowarzyszenia naukowe, a przy nich muzea. Instytucje te gromadziły i porządkowały kolejne zbiory muzealne w sposób systematyczny i uporządkowany, według ówcześnie stosowanych metod naukowych.
W 1854 zorganizowano niemieckie towarzystwo naukowe, Coppernicus Verein fur Wissenschaft und Kunst. Gromadziło ono zbiory dotyczące historii miasta i regionu, sprawowało opiekę nad zabytkami i pomnikami. W 1861 przeniosło się do ratusza, zmieniając nazwę na Stadtisches Museum.
W 1875 z inicjatywy Zygmunta Działowskiego, polskiego ziemianina i archeologa, zawiązano drugie, niezależne Towarzystwo Naukowe w Toruniu. Było typowo polską instytucją o charakterze patriotycznym, i pierwszym polskim Towarzystwem Naukowym na Pomorzu. Gromadzenie zbiorów muzealnych było jego podstawowym celem działania. W latach 1875–1883 Towarzystwo i Muzeum mieściło się przy ulicy Żeglarskiej. Do 1881 Towarzystwo Naukowe z własnych składek wybudowało nową reprezentacyjną siedzibę przy ul. Wysokiej 16 na toruńskiej Starówce, dokąd przeprowadziło się w 1883.
W 1920, po objęciu w Toruniu polskich rządów, Stadtisches Museum przemianowano na Muzeum Miejskie. Przez dziesięć lat czyniono starania o włączenie zbiorów z Towarzystwa Naukowego, ale brak było odpowiedniego lokalu. 1 lipca 1929 Starostwo Krajowe Pomorskie utworzyło stanowisko kustosza Muzeum Miejskiego, które objął dr Gwido Chmarzyński. W 1930 zbiory Towarzystwa Naukowego przekazano w depozyt, powiększając Muzeum Miejskie.
Uroczyste otwarcie nowego budynku Muzeum w Ratuszu Staromiejskim przy Rynku Staromiejskim, odbyło się 19 lutego 1931, w rocznicę urodzin Kopernika. Eksponaty podzielono na sześć działów: archeologii, sztuki (malarstwo i rzeźba), rzemiosła artystycznego, numizmatyki, grafiki i etnografii.
W okresie międzywojennym muzeum znacznie się wzbogaciło, przejmując m.in. dary mieszkańców Torunia, Sopotu (m.in. od znanego numizmatyka Walerego Amrogowicza) i z całego Pomorza.
W 1935 rozpoczęto budowę nowego gmachu dla planowanego Muzeum Narodowego pod nazwą Muzeum Ziemi Pomorskiej (nazwa od 1935), które miało stanąć przy ul. Chopina (obecnie Wydział Matematyki i Informatyki UMK). Gmach był w 1939 praktycznie gotowy, niestety wybuch wojny przerwał te plany. Hitlerowcy ograniczyli zbiory, by mogły świadczyć o niemieckości Pomorza, umieszczając je przy Rynku Staromiejskim nr 7. Organizowali propagandowe wystawy o potędze III Rzeszy, a w 1945 część zbiorów wywieźli. Zaginęła wówczas m.in. gotycka XIV-wieczna rzeźba Matki Boskiej Brzemiennej.
W 1945 muzeum zostało reaktywowane pod nazwą Muzeum Miejskie. Odnaleziono znaczną część zagubionych i wywiezionych zbiorów, dzięki dużemu zaangażowaniu Haliny Załęskiej. W 1946 część pomieszczeń muzealnych w ratuszu przeznaczono na potrzeby Archiwum Miejskiego, ograniczając ekspozycję aż do 1957. W 1949 wydzielono działy sztuki, grafiki, etnografii, archeologii i numizmatyki.
1 stycznia 1950 muzeum upaństwowiono i nazwano Muzeum Pomorskie w Toruniu. Zgodnie z przedwojennymi planami awansowało ono do rangi placówki ministerialnej. Muzeum zaczęło sprawować nadzór nad zbiorami całego województwa bydgoskiego. Na skutek nacisków politycznych, 21 grudnia 1955 obniżono jednak jego rangę z rządowej na regionalną, przekazując we władanie Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Bydgoszczy, która 25 sierpnia osłabiła jego rolę i zmieniła nazwę na Muzeum w Toruniu.
Od 1965 nosi nazwę Muzeum Okręgowe w Toruniu. W 1975 Muzeum przeszło we władanie nowo utworzonego województwa toruńskiego, a 1 stycznia 1999 przekazano je we władanie samorządu toruńskiego powiatu grodzkiego.
Działy wyodrębnione z Muzeum Okręgowego[edytuj | edytuj kod]
Po remoncie Ratusza Staromiejskiego w latach 1957–1964 ze środków ministerialnych przystosowano sale do celów ekspozycyjnych. W 1964 usunięto ulokowane wcześniej w ratuszu Archiwum Miejskie, co wpłynęło na znaczne zwiększenie możliwości ekspozycyjnych.
Kalendarium[edytuj | edytuj kod]
- 1959 – z Muzeum wyodrębniono Dział Etnograficzny, tworząc osobne Muzeum Etnograficzne
- 1960 – wyodrębniono Dział Historyczny, tworząc oddział – Dom Kopernika (obecnie Muzeum Mikołaja Kopernika). W Roku Kopernikańskim 1973 poszerzono muzeum o sąsiednią kamienicę
- 1962 – utworzono Dział Dokumentacji, łącząc zbiory biblioteki, zbiór fotografii, muzealiów i architektury Torunia w jedną całość
- 1966 – do Muzeum dołączono Zamek Krzyżacki, tworząc tu kolejną placówkę Muzeum
- 1968 – powstał Dział Historii Najnowszej, tworząc podstawy do wyodrębnionego w 1971 Toruńskiego Towarzystwo Kultury
- 1970 – w odrestaurowanej Kamienicy Pod Gwiazdą utworzono Muzeum Sztuki Dalekiego Wschodu w oparciu o dar Tadeusza Wierzejskiego
- 1971 – przy ulicy Ciasnej umieszczono zbiory archeologiczne, tworząc Muzeum Archeologii
- 1980–1989 – odrestaurowano Pałac Eskenów przy Łaziennej 16 i dostosowano do potrzeb wystaw czasowych, pracowni i magazynów muzealnych
- 2003 – utworzono Muzeum Podróżników im. Tony’ego Halika w odrestaurowanej kamienicy przy ulicy Franciszkańskiej 9/11. Kilkaset eksponatów przekazała Elżbieta Dzikowska
- 2010 – otwarto nową siedzibę Biblioteki Muzeum Okręgowego przy ul. św. Jakuba 20A[5]
- 2015 – otwarto Muzeum Toruńskiego Piernika[6]
- 2021 – otwarto Muzeum Twierdzy Toruń[7]
Zbiory Muzeum[edytuj | edytuj kod]




Podstawowe działy muzeum to obecnie[8]:
- Dział Sztuki – obejmuje kolekcję sztuki polskiej i europejskiej średniowiecznej i nowożytnej, sztuki nowoczesnej, rzemiosła artystycznego, grafiki i Sztuki Dalekiego Wschodu
- Dział Archeologii – ze zbiorami zabytków epoki kamienia, epoki brązu i epoki żelaza, zbiory wpływów rzymskich, średniowiecza
- Dział Historii – ze zbiorami historii średniowiecznej, nowożytnej i najnowszej, z kolekcją militariów, numizmatyki i emalierstwa
- Dział Kultur Pozaeuropejskich (Kamienica pod Gwiazdą) – malarstwo, rzeźba, meble, ceramika (od XVI do XX wieku)
- Dom Mikołaja Kopernika
- zbiory związane z astronomią i Pracownią Uczonego
- wystawa „Mikołaj Kopernik – Życie i Dzieło”
- makieta średniowiecznego Torunia
- wystawa Świat Toruńskiego Piernika – miejsce pracy mistrza piernikarskiego, oryginalne klocki z XVII i XVIII wieku, początek największych XIX-wiecznych firm piernikarskich w Toruniu, formy piernikowe z całej Polski północnej
- wystawa polska w Rappersville
Muzeum zarządza także:
- Ratuszem Staromiejskim posiadającym:
- Salę Sądową – malarstwo i rzeźba sakralna (XVI–XVII wiek)
- Salę Sztuki Gotyckiej (malarstwo, rzeźba)
- wystawa „Dawny Toruń – Historia i Rzemiosło” (od 1233 do 1793) – wyroby i pamiątki cechowe, pieczęcie, malarstwo, ślusarstwo, intarsja,
- wystawa „Sztuka Sakralna Nowożytnego Torunia” – malarstwo, złotnictwo
- Skarb ze Skrwilna (zbiór kosztowności renesansowych znaleziony w 1961 przez pracowników UMK)
- Salę Mieszczańską – z jednym z najwcześniejszych portretów Mikołaja Kopernika
- Salę Królewską – z najstarszym pocztem królów polskich w kraju
- Galerię Sztuki Polskiej
- od XVIII wieku do 1900 – z obrazami malarzy, takich jak Marcello Bacciarelli, Artur Grottger, Piotr Michałowski, Juliusz Kossak, Józef Brandt, Jan Matejko, Henryk Rodakowski, Józef Chełmoński
- od 1900 do 1939 – w zbiorach obrazy Juliana Fałata, Leona Wyczółkowskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Jacka Malczewskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Wojciecha Weissa, Józefa Mehoffera, Konrada Krzyżanowskiego, Ferdynanda Ruszczyca
- Galerię Sztuki Polskiej (po 1945) – m.in. Jan Cybis, Zbigniew Pronaszko, Piotr Potworowski, Antoni Fałat, Edward Dwurnik, Zdzisław Beksiński, Jerzy Duda-Gracz
- Militaria (od starożytności do XX wieku) – ponad 600 obiektów
- wystawę archeologiczną dot. Kujaw i Ziemi Chełmińskiej (od 1100 p.n.e. do 1300 n.e.)
- wystawy czasowe
- Muzeum Podróżników im. Tony Halika
- specjalistyczną biblioteką z 20 tysiącami woluminów – archiwum klisz, odbitek fotograficznych
Muzeum organizuje:
- lekcje i warsztaty muzealne
- urodziny dla dzieci
- imprezy edukacyjne i kulturalne
- prace konserwatorskie we własnych pracowniach:
- Konserwacji Malarstwa i Rzeźby
- Konserwacji Rzemiosła Artystycznego
- archiwum fotograficzne we własnej pracowni fotograficznej
Wśród zbiorów muzealnych znajdują się:
- ponad 100 pamiątek masońskich i wolnomularskich – największe zbiory w Polsce
- 13 tabliczek z sumeryjskim pismem klinowym sprzed 4000 lat – drugie co do wielkości zbiory w Polsce
- zbiory graficzne (od XV wieku do XX wieku)
- duże zbiory numizmatyki i medalierstwa (począwszy od XVII wieku)
Muzeum posiada także sporą dodatkową część zbiorów, które z braku miejsca lub funduszy na renowację nie są eksponowane.
Dyrektorzy[edytuj | edytuj kod]
Dyrektorzy | Okres urzędowania | Uwagi |
---|---|---|
nieznany | 1594 – ? | związany z Gimnazjum Akademickim w Toruniu |
dr Gwido Chmarzyński | 1929–1935 | kustosz |
dr Leopold Kusztelski | 1935–1938 | kustosz |
mgr Tadeusz Łebiński | 1938–1939 | kustosz |
mgr Halina Tarnowska-Załęska | 1945–1947 | historyk sztuki |
prof. Jerzy Remer | 1947–1971 | historyk i przedwojenny generalny konserwator zabytków. Dzięki niemu placówka nie została zdegradowana na skutek nacisków politycznych Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy w 1955. Dyrektor Remer odszedł na emeryturę 31 marca 1971. Zmarł w 1979 w Toruniu. Pochowany został na toruńskim cmentarzu św. Jerzego |
mgr Zdzisław Ciara | 1972–1990 | po ukończeniu studiów pracował jako asystent w Pracowni Konserwacji Zabytków (PKZ) w Toruniu, a od 1956 pełnił obowiązki Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków najpierw w Olsztynie, a następnie w Bydgoszczy |
dr Michał Woźniak | 1990–2000 | historyk sztuki, muzeolog, późniejszy dyrektor muzeum w Bydgoszczy |
dr Anna Kosicka | 2000–2007 | konserwator dzieł sztuki, chemik |
dr Marek Rubnikowicz | 2007–2020 | historyk, archeolog, Generalny Konserwator Zabytków w latach 2001–2002 |
p.o. mgr Aleksandra Mierzejewska | 2020 – 2021 | Od 1984 pracownik Muzeum Okręgowego w Toruniu. Wieloletnia kierownik Działu Historii i Dziejów Miasta Torunia. W latach 2017–2020 wicedyrektor ds. naukowych |
mgr Aleksandra Mierzejewska | od sierpnia 2021[9] |
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- 2011 – Medal Za Zasługi dla Miasta Torunia na wstędze[10]
- 2016 – nagroda „Kolekcjonerstwo – Nauka i Upowszechnianie” im. Feliksa Jasieńskiego w kategorii „Instytucja” za organizację wystawy „Dürer, Gysbrechts, Willmann. Kolekcja Tadeusza Wierzejskiego w polskich muzeach”[11]
- 2018 – muzeum znalazło się na 9. miejscu wśród muzeów z najwyższą frekwencją w Polsce, według raportu „Statystyka muzeów” za rok 2017, opublikowanego przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytków[12]
- 2019 – Sybilla - za rewitalizację Domu Mikołaja Kopernika w kategorii „Nowe i Zmodernizowane Wystawy Stałe” oraz projekt „Okupowany Toruń w obiektywie Kurta Grimma[13]
- 2020 – nagroda główna w kategorii „Wystawa” w konkursie na Kujawsko-Pomorskie Wydarzenie Muzealne Roku – Musejon
- 2020 – nagroda główna w kategorii „Działalność naukowa i wydawnicza” w konkursie na Kujawsko-Pomorskie Wydarzenie Muzealne Roku – Musejon
- 2020 – wyróżnienie w kategorii „Edukacja i Regionalizm” w konkursie na Kujawsko-Pomorskie Wydarzenie Muzealne Roku – Musejon[14]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przewodnik Torun. Warszawa: Sport I Turystyka, 1971, s. 35.
- ↑ https://www.torun.pl/pl/160-lat-z-muzeum
- ↑ https://www.toruntv.pl/movie/show?id=25407
- ↑ Aleksandra Mierzejewska , Dzieje Muzeum Okręgowego w Toruniu 1861-2011, „Muzealnictwo”, 52 [dostęp 2019-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-26] .
- ↑ Nowy budynek dla Muzeum Okręgowego w Toruniu. muratorplus.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
- ↑ W Toruniu otwarto muzeum piernika, Onet.pl, 19 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-20] (pol.).
- ↑ https://torun.wyborcza.pl/torun/7,48723,26758201,muzeum-twierdzy-torun-juz-czynne-czy-warto-odwiedzic-to-miejsce.html
- ↑ muzeum. muzeum.torun.pl. (pol.).
- ↑ https://torun.wyborcza.pl/torun/7,48723,27510678,aleksandra-mierzejewska-na-dluzej-szefowa-muzeum-okregowego.html?disableRedirects=true
- ↑ Medal Za Zasługi dla Miasta Torunia na wstędze | www.torun.pl, www.torun.pl [dostęp 2017-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-19] (pol.).
- ↑ Muzeum Okręgowe z nagrodą im. F. Jasieńskiego | www.torun.pl, www.torun.pl [dostęp 2017-11-16] (pol.).
- ↑ Toruńskie muzeum w polskiej czołówce | www.torun.pl, www.torun.pl [dostęp 2019-01-08] .
- ↑ https://www.torun.pl/pl/sybille-dla-muzeum-okregowego
- ↑ Muzeum Okręgowe nagrodzone | www.torun.pl, www.torun.pl [dostęp 2020-09-18] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Arthur Semrau, Führer durch das Städtische Museum, Thorn 1917 [1]
- Zbiory gotyckiej rzeźby i malarstwa. Muzeum Okręgowe w Toruniu. Katalog, opracowali Janina Kruszelnicka Józef Flik, Toruń 1968
- Malarstwo i rzeźba polska od końca XVIII wieku do 1945 roku w zbiorach Muzeum Okręgowego w Toruniu, opracowała Anna Kroplewska-Gajewska, Toruń 2006, ISBN 83-87083-93-3.
- Malarstwo i rzeźba XVI-XX w. Informator o zbiorach i wystawie stałej Działu Sztuki, Muzeum Okręgowego w Toruniu, opracowała Halina Załęska, red. Zdzisław Ciara, Toruń 1973
- Anna Szyszko-Czyżak, Medale polskie XVI-XVIII w. w zbiorach Muzeum Okręgowego w Toruniu. Katalog, red. Zdzisław Ciara, Toruń 1981
- Michał Woźniak, Muzeum Okręgowe w Toruniu – jego regionalny charakter, [w:] Acta Universitatis Nicolai Copernici. Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo, z. 29 (326), 1998, s. 117-126 [2]
- „Rocznik Muzeum w Toruniu”, wydawany od 1962 r.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Muzeum Okręgowe w Toruniu
- Oddziały Muzeum Okręgowego w Toruniu. muzeum.torun.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-27)].
- Godziny otwarcia Muzeum. muzeum.torun.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-14)].