Muzeum Sztuki Ludowej Huculszczyzny i Pokucia im. J. Kobrynskiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muzeum Sztuki Ludowej Huculszczyzny i Pokucia
im. Josafata Kobrynskiego
Ilustracja
Tablica przed wejściem
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Kołomyja

Adres

ul. Teatralna 25

Data założenia

1926

Zakres zbiorów

sztuka ludowa, historia i etnografia Huculszczyzny i Pokucia

Wielkość zbiorów

ok. 50 000

Oddziały
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Muzeum Sztuki Ludowej Huculszczyzny i Pokuciaim. Josafata Kobrynskiego”
Ziemia48°11′43,90″N 25°02′15,75″E/48,195528 25,037708
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Muzeum Sztuki Ludowej Huculszczyzny i Pokucia im. Josafata Kobrynskiego (ukr. Національний Музей Народного Мистецтва Гуцульщини та Покуття імені Йосафата Кобринського) – muzeum w Kołomyi na Ukrainie, z kolekcją ponad 50 000 obiektów, dokumentujących historię i kulturę ludową Huculszczyzny i Pokucia[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miasto Kołomyja szczyci się pierwszą w historii ziem polskich wystawą etnograficzną, zorganizowaną przez Oskara Kolberga w roku 1880. Pierwsze muzeum etnograficzne pod nazwą Muzeum Huculskie, zostało otwarte przez hr. Edmunda Starzeńskiego w roku 1892[2]. Opierało się w dużej mierze na zbiorach nauczycieli-artystów z założonej w Kołomyi w roku 1876 Szkoły Przemysłu Ceramicznego, takich jak Stanisław Dębicki.

Dzisiejsze muzeum mieści się w budynku zaprojektowanym w 1894 roku przez architektów: N. Krzyczkowskiego i L. Bakera, pierwotnie z przeznaczeniem na Dom Ludowy. Gmach został oddany do użytku w roku 1902[3].

Muzeum, które jako patrona obrało postać Josafata Kobrynskiego(inne języki) (1818–1901), założono w 1926 roku. Otwarcie nastąpiło 31 grudnia 1934 roku[4]. Mieści się w zabytkowym gmachu dawnego Domu Ludowego przy ulicy Teatralnej. Pierwszym dyrektorem był Wołodymyr Kobrynski(inne języki) (1873–1958)[4]. 27 lutego 1945, po zarządzeniu Rady Komisarzy Ludowych Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, muzeum dołączyło do Komitetu ds. Sztuki i przekształciło się w Samorządowe Muzeum Sztuki Ludowej Huculszczyzny[5].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Muzeum zawiera kolekcję ponad 50 000 obiektów, prezentujących historię, sztukę, kulturę i etnografię Pokucia i Huculszczyzny od XVII wieku do czasów dzisiejszych. Część obiektów związana jest również z kulturą trypolską[5].

Muzeum ma trzy oddziały:

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Witraż z wnętrza budynku muzeum
    Witraż z wnętrza budynku muzeum
  • Fragment wystawy czasowej o weselu huculskim
    Fragment wystawy czasowej o weselu huculskim
  • Pas, 1930
    Pas, 1930
  • Lira korbowa, 2007
    Lira korbowa, 2007
  • Zgardy huculskie
    Zgardy huculskie
  • Wóz - XVIII w.
    Wóz - XVIII w.
  • Gerdany
    Gerdany
  • Sopilka, XIX w.
    Sopilka, XIX w.
  • Kafle huculskie
    Kafle huculskie
  • Strój tradycyjny eksponowany w Muzeum Pisanki
    Strój tradycyjny eksponowany w Muzeum Pisanki
  • Pisanki w Muzeum Pisanki
    Pisanki w Muzeum Pisanki

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Cezary Rudziński, Ukraina: kołomyjskie muzea [online], www.globtroter.info [dostęp 2017-10-26] (pol.).
  2. ↑ Kołomyja dziś na front, Nowa Trybuna Opolska, 17 kwietnia 2011
  3. ↑ Cezary Rudziński, Muzeum Huculszczyzny i Pokucia
  4. ↑ a b Національний музей народного мистецтва Гуцульщини та Покуття імені Йосафата Кобринського, Kołomyja: Muzeum Sztuki Ludowej Huculszczyzny i Pokucia im. J. Kobrynskiego, 2011.
  5. ↑ a b c Retrospective View | National Museum of Hutsulshchyna and Pokuttya Folk Art | Kolomyya IF Ukraine [online], hutsul.museum [dostęp 2017-10-26].
  6. ↑ Tadeusz Pater, Listy o Kresach południowo-wschodnich, Wydawnictwo "AA", 2006.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Muzeum_Sztuki_Ludowej_Huculszczyzny_i_Pokucia_im._J._Kobrynskiego&oldid=72160228”