My, dzieci z dworca ZOO
| ||
| Autor | Kai Hermann, Horst Rieck | |
| Tematyka | narkomania, młodzież, Berlin lat 70. XX wieku | |
| Typ utworu | biografia, dokument | |
| Wydanie oryginalne | ||
| Miejsce wydania | Niemcy | |
| Język | niemiecki | |
| Data wydania | 1978 | |
| Pierwsze wydanie polskie | ||
| Data wydania polskiego | 1987[1] | |
| Wydawca | Iskry | |
| Przekład | Ryszard Turczyn | |
My, dzieci z dworca ZOO (niem. Wir Kinder vom Bahnhof Zoo) wyd. niem. 1978, wydania polskie 1984 (w odcinkach w tygodniku „Gazeta Młodych”)[potrzebny przypis], 1987[1], 1990[2], 1997 – książka dokumentalna, będąca tekstem spisanym z zapisu magnetofonowego z rozmów z Christiane F. (właśc. Christiane Vera Felscherinow, ur. 1962), młodą narkomanką z Berlina Zachodniego. Autorami tekstu są Kai Hermann i Horst Rieck, dziennikarze niemieckiego „Sterna”. Zawiera również dokumentalne fotografie w tym portrety znajomych Christiane. Rozmowy z Christiane trwały około dwóch miesięcy.
Opisywane wydarzenia miały miejsce w latach 1975–1977, podczas narastającej fali narkomanii wśród młodzieży w wieku ok. 13 lat w Berlinie Zachodnim, natomiast tytułowy Dworzec Zoo to miejsce, gdzie Christiane i wiele osób z jej otoczenia czekało na „klientów”. Prostytucja była dla tych młodych ludzi podstawowym sposobem zdobywania środków na codzienną dawkę narkotyku. Dworzec stanowił też miejsce spotkań i wymiany działek heroiny.
Opowieść dziewczyny przeplatają relacje jej matki, a także kierownika klubu spotkań dla młodzieży Haus der Mitte, policjantki z wydziału antynarkotykowego oraz pracowników socjalnych zajmujących się sprawami narkomanii wśród młodocianych.
Christiane miała 12 lat, gdy zaczęła palić haszysz, opowiada też o próbie z LSD. Niedługi czas potem w otoczeniu popularnej dyskoteki Sound miała pierwszy kontakt z heroiną. Relacja Christiane pokazuje, do jakich poświęceń i czynów (prostytucja i kradzieże) zdolni są ludzie uzależnieni fizycznie od narkotyku, aby zdobyć pieniądze na kolejną „działkę”. Christiane wielokrotnie przechodziła odwyk i wracała do nałogu, nie widząc dróg wyjścia ze świata narkomanów, w którym przywykła żyć. Ostatecznie została przez matkę wywieziona z Berlina do rodziny w okolicach Hamburga.
Film[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie książki w 1981 nakręcono w Niemczech film fabularny pt. Christiane F. – My, dzieci z dworca Zoo. W 2021 roku miał premierę ośmioodcinkowy serial[3] o tym samym tytule, wyprodukowany przez Constantin Television, Amazon Studios i Wilma Film[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b My, dzieci z dworca ZOO. Katalogi Biblioteki Narodowej. W katalogu, przy wydaniu z 1990 jest informacja, że to wydanie drugie.
- ↑ My, dzieci z dworca ZOO. Katalogi Biblioteki Narodowej.
- ↑ Łukasz Majchrzyk, Serial „My, dzieci z dworca ZOO” dostępny na HBO GO, mobiRANK.pl, 27 lutego 2021 [dostęp 2021-02-27] (pol.).
- ↑ l, My, dzieci z dworca Zoo, fdb.pl [dostęp 2021-03-06] (pol.).