Mychów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mychów
wieś
Ilustracja
Kościół św. Barbary w Mychowie
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

ostrowiecki

Gmina

Bodzechów

Liczba ludności (2020)

296[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

27-400[3]

Tablice rejestracyjne

TOS

SIMC

0229671[4]

Położenie na mapie gminy Bodzechów
Mapa konturowa gminy Bodzechów, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Mychów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Mychów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Mychów”
Położenie na mapie powiatu ostrowieckiego
Mapa konturowa powiatu ostrowieckiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Mychów”
Ziemia50°54′51″N 21°17′59″E/50,914167 21,299722[1]

Mychów (w XIX wieku Mnichów) – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Bodzechów[5][4].

Miejscowość leży na trasie szlak rowerowy zielony zielonego szlaku rowerowego im. Witolda Gombrowicza.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Mychów[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
1018634 Łączki osada
0229688 Mizeratka część wsi
0229694 Mychów Poduchowny część wsi
0229702 Mychów-Serwituty część wsi
0229719 Urzyce część wsi
0229725 Żurawka część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Za czasów Jana Długosza właścicielem wsi i kolatorem miejscowego kościoła był Marcin Mychowski. Następnie Wojciech i Kalikst Mychowscy oraz Łukasz Starzechowski[6].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Kościół parafialny pw. św. Barbary ufundowany przez dziedziczkę Mychowa Zofię Bidzińską i wzniesiony w 1772 r. Świątynia ta powstała na miejscu kościoła pw. św. Katarzyny z początku XIII w. Ma formę krzyża łacińskiego i jest zbudowana z kamienia. Kościół był remontowany po pożarze w 1921 r. i ponownie w latach 1973–1977.[7]
Kościół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.595 z 18.03.1957)[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 84390
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 8 [dostęp 2022-04-18]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 800 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Rejestr TERYT
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Ks. Jan Wiśniewski, Monografie kościołów w dekanacie opatowskim, Kielce 2000, ISBN 83-7224-253-0, str 268-269.
  7. Parafia pod wezwaniem Świętej Barbary. diecezjasandomierska.pl. [dostęp 2015-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 43 [dostęp 2015-12-17].
  9. Sławomir Wróblewski, Zamki i dwory obronne województwa sandomierskiego w średniowieczu, Nowy Sącz: Wydawnictwo Goldruk, 2006, ISBN 83-924034-5-2, ISBN 978-83-924034-5-6, OCLC 177364896.