Mykoła Łahodynski

Mykoła Łahodynski
Микола Лагодинський
	; Mykoła Łahodynśkyj (przed 1911)
Data i miejsce urodzenia	21 października 1866 ; Dobrowody (obecnie w rejonie zbaraskim)
Data i miejsce śmierci	12 maja 1919 ; Delatyn
Zawód, zajęcie	prawnik
Uczelnia	Uniwersytet Lwowski
Wydział	Prawa
Małżeństwo	Kławdija, z domu Sanocka
Dzieci	Maria, Irena, Hałyna, Jarosława
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mykoła Łahodynski (ur. 21 października 1866 w Dobrowodach, zm. 12 maja 1919 w Delatynie) – ukraiński prawnik, adwokat, polityk, działacz społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do C. K. Gimnazjum w Tarnopolu i gimnazjum w Złoczowie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego.

Był członkiem Zarządu Głównego Ukraińskiej Partii Radykalnej, podczas I wojny światowej jej przewodniczącym.

Poseł do Rady Państwa XI i XII kadencji (pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Ukraińskiego Klubu Parlamentarnego) oraz Sejmu Krajowego Galicji. Członek Ogólnej Rady Ukraińskiej oraz Ukraińskiej Rady Narodowej.

Z żoną Kławdiją (1871-1944), z domu Sanocką^[1], miał 4 córki: Marię, Irenę, Hałynę (została pianistką) oraz Jarosławę (znana jako poetka oraz pisarz o pseudonimie Łesia Werchowynka^[2]).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dzwinka Worobkało. Żyttia w rytmi kławisz. „Zbruč”, 29 listopada 2016. (ukr.).
↑ Wałentyna Szuryn. «U 50 lit wstupyła w Czykaźkyj uniwersytet. Doktorśku dysertaciju zachystyła u… 75 rokiw». „Wysokyj Zamok”, s. 10, 18–20 sierpnia 2017. (ukr.).

Literatura[edytuj | edytuj kod]

Енциклопедія українознавства. T. 4. Lwów, 1993, s. 1252. (ukr.)
Petro Hucał. Łahodynśkyj Mykoła Hnatowycz. [W:] Encykłopedija istoriji Ukrajiny. T. 6 : Ла–Мі. Kijów, 2009, s. 19. ISBN 978-966-00-1028-1. (ukr.)
Petro Hucał. Łahodynśkyj Mykoła Hnatowycz. [W:] Encykłopedija suczasnoji Ukrajiny. T. 16 : Куз–Лев. Kijów, 2016, s. 435. (ukr.)

[1] Dzwinka Worobkało. Żyttia w rytmi kławisz. „Zbruč”, 29 listopada 2016. (ukr.).

[2] Wałentyna Szuryn. «U 50 lit wstupyła w Czykaźkyj uniwersytet. Doktorśku dysertaciju zachystyła u… 75 rokiw». „Wysokyj Zamok”, s. 10, 18–20 sierpnia 2017. (ukr.).

[1]

[2]