Myrosław Dumanski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Myrosław Dumanski
Мирослав Думанський
Pełne imię i nazwisko

Myrosław Iwanowycz Dumanski

Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1929
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 1996
Iwano-Frankiwsk

Wzrost

? cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1945–1948 Medyk Stanisławów ? (?)
1949 Spartak Stanisławów ? (?)
1950 HBO Stanisławów ? (?)
1950–1952 OBO Lwów ? (?)
1953–1956 Szachtar Stalino 92 (6)
1957–1962 Spartak Stanisławów 189 (15)
1963–1964 Naftowyk Dolina
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1963–1964 Naftowyk Dolina (grający trener)
1965–1969 Spartak Iwano-Frankiwsk
1969 Pryład Iwano-Frankiwsk
1973–1975 Spartak Iwano-Frankiwsk (asystent)
1979 Spartak Iwano-Frankiwsk (dyr.techniczny)
1983 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk (p.o.)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Myrosław Iwanowycz Dumanski, ukr. Мирослав Іванович Думанський, ros. Мирослав Иванович Думанский, Mirosław Iwanowicz Dumanski (ur. 17 czerwca 1929 w Stanisławowie, II Rzeczpospolita, obecnie Ukraina; zm. 1 kwietnia 1996[1] w Iwano-Frankiwsku) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski.

Był pierwszym w obwodzie iwanofrankowskim Mistrzem Sportu ZSRR w piłce nożnej (od 1978). Od 1995 roku rozgrywany jest Puchar im. Dumanskiego.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Zaczynał karierę w Medyku Stanisławów, który reprezentował miejscowy szpital, gdzie pracował jako asystent w laboratorium rentgenowskim. W 1949 przeniósł się do Spartaka Stanisławów, ale potem został powołany do służby wojskowej w stanisławowskim HBO (Garnizonowy Budynek Oficerów). Po rozformowaniu HBO w 1951 roku został skierowany do służby wojskowej we Lwowie. Jesienią 1952 zwolnił się ze służby i od następnego roku bronił barw Szachtara Donieck. W 1957 zadecydował wrócić do rodzimego miasta, i następnie grał w czołowym miejskim zespole Spartak Stanisławów. Jesienią 1962 zakończył karierę piłkarską[2].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Państwowy Instytut Kultury Fizycznej we Lwowie. Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. W 1963 został zaproszony prowadzić Naftowyk Dolina, z którym również jako piłkarz zdobył mistrzostwo obwodu w 1964[3]. W 1965 stał na czele rodzimego Spartaka Iwano-Frankiwsk, ale w lutym 1969 na wymogi najstarszych piłkarzy klubu został zwolniony ze zajmowanego stanowiska. Potem do końca 1969 roku trenował amatorski zespół Pryład Iwano-Frankiwsk. We wrześniu 1973 ponownie został zaproszony do sztabu szkoleniowego Spartaka Iwano-Frankiwsk. W 1975 roku stał na czele Szkoły Piłkarskiej "Spartak", w której pracował prawie dwie dekady i osiągnął wielkie sukcesy. Oprócz tego w 1979 pracował na stanowisku dyrektora technicznego Spartaka, a od września do końca 1983 roku pełnił obowiązki starszego trenera iwanofrankowskiego klubu, który już nazywał się Prykarpattia Iwano-Frankiwsk.

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • mistrz Pierwszej ligi ZSRR: 1954
  • brązowy medalista Pierwszej ligi ZSRR: 1953
  • brązowy medalista Spartakiady Narodów ZSRR: 1956

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]