Nachman z Bracławia

Nachman z Bracławia (ur. 4 kwietnia 1772 w Międzybużu; zm. 16 października 1810 w Humaniu), chasydzki rabin, prawnuk Izraela Baal Szem Towa.

Przeświadczony o tym, że ma ważną rolę do odegrania w życiu, już od najmłodszych lat studiował Torę. W 1798 roku mimo słabego zdrowia (chorował na gruźlicę) odwiedził Izrael, by modlić się na grobach wielkich rabinów. W latach 1802-1809 mieszkał w Bracławiu i był to najbardziej twórczy okres jego życia. Słowa jego nauk z tamtego okresu notował rabin Natan, który po śmierci swojego mistrza wydał główne dzieło Nachmana *Likutej (zbiór nauk) złożone z części:

• Likutej Halachot (przepisy prawa)
• Sefer Ha-Midot (traktat o moralności)
• Sipurej Maasijot (zbiór 13 opowieści)

Pradziadek Nachmana był dla niego wzorem duchowym. Choć prawnuk nie odziedziczył w pełni optymizmu myślowego Baal Szem Towa, to w czasach, gdy ruch chasydzki instytucjonalizował się, on nadal kultywował początkowy, rewolucyjny charakter ruchu.

Rabin Nachman pozostawił po sobie zwolenników - tzw. bracławskich chasydów, którzy różnią się od innych chasydzkich grup tym, że nie mają przywódcy, bo nikogo nie uznają za godnego miana następcy Nachmana. Jego grób w Humaniu jest celem pielgrzymek chasydów z całego świata, szczególnie w okresie żydowskiego Nowego Roku - święta Rosz ha-Szana.

Nachman jest też popularny w kręgach żydowskiej kontrkultury.

Bibliografia

• Henryk Halkowski (opr.), Opowieści rabina Nachmana z Bracławia, Wydawnictwo Mercury, Kraków 1999