Nachman z Bracławia
Nachman z Bracławia (ur. 4 kwietnia 1772 w Międzybużu, zm. 16 października 1810 w Humaniu) – chasydzki rabin, prawnuk Izraela Baal Szem Towa.
Przeświadczony o tym, że ma ważną rolę do odegrania w życiu, już od najmłodszych lat studiował Torę. W 1798 roku mimo słabego zdrowia (chorował na gruźlicę) odwiedził Izrael, by modlić się na grobach wielkich rabinów. W latach 1802-1809 mieszkał w Bracławiu i był to najbardziej twórczy okres jego życia. Słowa jego nauk z tamtego okresu notował rabin Natan, który po śmierci swojego mistrza wydał główne dzieło Nachmana Likutej (zbiór nauk) złożone z części:
- Likutej Halachot (przepisy prawa)
- Sefer Ha-Midot (traktat o moralności)
- Sipurej Maasijot (zbiór 13 opowieści)
Pradziadek Nachmana był dla niego wzorem duchowym. Choć prawnuk nie odziedziczył w pełni optymizmu myślowego Baal Szem Towa, to w czasach, gdy ruch chasydzki instytucjonalizował się, on nadal kultywował początkowy, rewolucyjny charakter ruchu.
Rabin Nachman pozostawił po sobie zwolenników – tzw. bracławskich chasydów, którzy różnią się od innych chasydzkich grup tym, że nie mają przywódcy, bo nikogo nie uznają za godnego miana następcy Nachmana. Jego grób[1] w Humaniu jest celem pielgrzymek chasydów z całego świata, szczególnie w okresie żydowskiego Nowego Roku – święta Rosz ha-Szana.
Nachman jest też popularny w kręgach żydowskiej kontrkultury.
Przypisy
- ↑ Grób Nachmana został zniszczony podczas II wojny światowej i odbudowany na początku XXI wieku.
Bibliografia[edytuj]
- Henryk Halkowski (opr.), Opowieści rabina Nachmana z Bracławia, Wydawnictwo Mercury, Kraków 1999
