Nacionalna suspilna tełeradiokompanija Ukrajiny
.svg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba |
ul. Jurija Iwlenko 42, Kijów |
| Data założenia |
19 stycznia 2017 (pod obecną formą)[1] |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Mykola Czernotyćkyj |
| Przewodniczący rady nadzorczej |
Zurab Alasania, Inna Grybeniuk, Dmytrk Chorkin, Jarosław Lodygin, Switłana Ostapa |
| Udziałowcy |
Państwowy Komitet ds. Telewizji i Radiofonii Ukrainy (Dzierżkomteleradio) – właściciel korporacji, reprezentuje państwo ukraińskie i skarb państwa Ukrainy. (100%) |
| Numer rejestru |
23152907 (ЄДРПОУ) |
| Zatrudnienie |
ok. 4500 |
| Dane finansowe | |
| Przychody | |
| Wynik netto | |
| Aktywa | |
| Kapitał własny | |
Położenie na mapie Kijowa  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego  | |
 50°27′40,201″N 30°29′01,900″E/50,461167 30,483861
| |
| Strona internetowa | |
Narodowa Publiczna Teleradiokompania Ukrainy (Suspilne, ukr. Національна Суспільна Телерадіокомпанія України, НСТУ; Nacionalna Suspilna Teleradiokompanija Ukrajiny, NSTU), alternatywnie JSC "UA: PBC" – ukraiński publiczny nadawca telewizyjny z siedzibą w Kijowie.
W latach 1995–2016 nadawca był znany pod nazwą Narodowa Telekompania Ukrainy (ukr. Національна Телекомпанія України, Nacionałna Telekompanija Ukrajiny)[6]. W styczniu 2017 roku NTU połączyło się z nadawcą radiowym Ukraińskie Radio (ukr. Українське радіо), tworząc obecną firmę[6]. NSTU jest spółką akcyjną, której 100% udziałów należy do państwa. Jej status reguluje ustawa „O telewizji publicznej i radiofonii Ukrainy”, przyjęta 17 kwietnia 2014 roku.
NSTU nadaje dwa ogólnokrajowe kanały telewizyjne: UA:Perszyj i UA:Kultura, oraz cztery stacje radiowe (w tym jedną międzynarodową): UA:Ukrajińskoje Radio, UA:Radio Promiń, UA:Radio Kultura i Radio Ukraine International[7].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstał 20 stycznia 1965 jako UT – Ukraińska Telewizja (ukr. Українське Телебачення).
Po odzyskaniu niepodległości przez Ukrainę w 1992 roku UT został zreorganizowany na DTRK (Państwowa Teleradiomówna Kompania Ukrainy, ukr. Державна телерадіомовна компанія України, ДТРК). Od 1993 roku jest członkiem Europejskiej Unii Nadawców.
W 2004 UT-2 zakończył swoje nadawanie. Na częstotliwościach UT-2 rozpoczął nadawanie kanał 1+1. UT-1 zmienił swoją nazwę na Perszyj.
Kanały telewizyjne i stacje radiowe[edytuj | edytuj kod]
Kanały telewizyjne[edytuj | edytuj kod]
| Logo | Kanał | Kategoria |
|---|---|---|
|
UA:Perszyj | ogólnokrajowy |
|
UA:Kultura | kulturalny, ogólnokrajowy |
|
UA:Regional | regionalny |
Dawne kanały telewizyjne[edytuj | edytuj kod]
| Kanał | Sprywatyzowany na |
|---|---|
| UT-2 | 1+1 |
| UT-3 | Inter |
Stacje radiowe[edytuj | edytuj kod]
| Logo | Nazwa stacji |
|---|---|
|
UA: Ukrajińskoje Radio |
|
UA: Radio Promiń |
|
|
UA: Radio Kultura |
|
Radio Ukraine International |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ European Broadcasting Union (EBU), EBU welcomes new public broadcaster in Ukraine, www.ebu.ch, 20 stycznia 2017 [dostęp 2021-10-24] (ang.).
- ↑ The Public Broadcasting Company has been launched in Ukraine, «Антидот» і «детокс» від «Дня» [dostęp 2021-10-24].
- ↑ НАЦІОНАЛЬНА ТЕЛЕКОМПАНІЯ УКРАЇНИ, leksika.com.ua [dostęp 2021-10-24].
- ↑ Ivan Katchanovski i inni, Historical Dictionary of Ukraine, Scarecrow Press, 11 lipca 2013, ISBN 978-0-8108-7847-1 [dostęp 2021-10-24] (ang.).
- ↑ a b c d АТ "НСТУ" — 23152907 — Опендатабот, opendatabot.ua [dostęp 2021-10-24] (ukr.).
- ↑ a b European Broadcasting Union (EBU), EBU welcomes new public broadcaster in Ukraine, www.ebu.ch, 20 stycznia 2017 [dostęp 2020-12-04] (ang.).
- ↑ Anthony Granger, Ukraine: UA:PBC to Broadcast Junior Eurovision Across Its Network, Eurovoix, 23 listopada 2020 [dostęp 2020-12-04] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona (ukr. • ros.)
| Konkursy i festiwale | |
|---|---|
| Członkowie |
|
