Nadciśnienie śródczaszkowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nadciśnienie śródczaszkowe, nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, wzmożone/podwyższone/zwiększone ciśnienie śródczaszkowe/wewnątrzczaszkowe – stan, w którym ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego krążącego w układzie komorowym mózgowia jest wyższe od normalnego. Prawidłowe ciśnienie tego płynu wynosi od 50 do 200 mm H2O (od 0,5 do 2,0 kPa).

Etiologia[edytuj | edytuj kod]

Stanami, w których występuje nadciśnienie śródczaszkowe, są między innymi:

Patogeneza[edytuj | edytuj kod]

Do stanu nadciśnienia śródczaszkowego dochodzi w wyniku narastania dodatkowej patologicznej masy wewnątrzczaszkowej (guza nowotworowego, zapalnego lub innego), zwiększenia się objętości płynu międzykomórkowego lub wewnątrzkomórkowego (czyli obrzęku mózgu), znacznego wzrostu objętości krwi zalegającej w mózgu (stan ten nazywa się obrzmieniem mózgu, wywoływany jest patologicznym rozszerzeniem się naczyń mózgowych), a także wzrostu objętości płynu mózgowo-rdzeniowego, czyli wodogłowia. Do samoistnego obrzęku mózgu może dojść w przebiegu idiopatycznego nadciśnienia śródczaszkowego (zwanego dawniej guzem rzekomym mózgu).

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Objawami przewlekłego nadciśnienia wewnątrzczaszkowego są:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 468–470. ISBN 83-200-3244-X.
  • Pielęgniarstwo neurologiczne. Podręcznik dla studiów medycznych. Redakcja naukowa Krystyna Jaracz, Wojciech Kozubski. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa 2008. ISBN 978-83-200-3466-0 s. 389.