Nar Bayrami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nar Bayrami, tradycyjny festiwal owoców granatu[1][a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Festiwal granatu w 2011 roku
Państwo

 Azerbejdżan

Typ

niematerialne dziedzictwo kulturowe

Numer ref.

01511

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2020
na 15. sesji

brak współrzędnych

Nar Bayrami (azer. Nar Bayramı) – coroczny festiwal odbywający się w październiku lub listopadzie w rejonie Göyçay w Azerbejdżanie, poświęcony owocom granatu, ich tradycyjnym zastosowaniom i symbolicznym znaczeniom.

W 2020 roku tradycja została wpisana na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego pod nazwą Nar Bayrami, tradycyjny festiwal owoców granatu (ang. Nar Bayrami, traditional pomegranate festivity and culture[2])[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rejon Göyçay na mapie Azerbejdżanu

Pierwsza edycja festiwalu odbyła się w 2006 roku[3][4]. Odtąd corocznie przy współpracy Ministerstwa Kultury Azerbejdżanu(inne języki) oraz władz rejonu Göyçay, który uchodzi za azerbejdżańską „stolicę granatu”[5][3], organizowane są w Göyçay na przełomie października i listopada uroczystości związane ze zbiorami tych owoców[3][6]. Cieszą się one rosnącym zainteresowaniem – w edycji w 2013 roku wzięli udział oficjalni goście i przedstawiciele 20 krajów[4].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

W ramach festiwalu odbywa się jarmark, na którym prezentowane i udostępnione do degustacji są liczne odmiany tych owoców uprawiane w rejonie Göyçay, a także potrawy z nich przyrządzone[5][3]. Prezentowana jest również sztuka i miejscowe rękodzieło[3][6]. Odbywają się występy artystyczne i rozmaite konkursy[5][3]. Święto kończy efektowny pokaz sztucznych ogni[7].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Owoce granatu

Nar Bayrami to tradycja poświęcona kulturze granatu (azer. nar[3][6]), zastosowaniom tego owocu i jego symbolicznym znaczeniom. Kulturę granatu stanowi szereg praktyk, tradycji i umiejętności związanych zarówno z uprawą tych owoców w celach kulinarnych, jak również z zastosowaniem ich w kulturze i sztuce. Granat od wieków stanowi jeden z elementów dziedzictwa kulturowego Azerbejdżanu, ma swoje stałe miejsce w mitach, opowiadaniach i poezji[5][6]. Owoc ten w lokalnej kulturze jest symbolem obfitości, długotrwałej produktywności oraz jest uważany za nośnik energii. W azerbejdżańskich legendach jest także przedstawiany jako symbol miłości i namiętności, zaś w wierzeniach religijnych jako symbol wieczności[2][1].

Święto jest związane także z lokalnym rolnictwem oraz producentami żywności – członkami lokalnej społeczności wiejskiej, którzy zajmując się uprawą i zbiorem granatów na co dzień mają doświadczenie i rozległą wiedzę na temat specyfiki środowiska naturalnego oraz technik zbioru, co przekazują odwiedzającym[2][1].

Coroczny festiwal granatu jest wyrazem dumy z wielowiekowej tradycji uprawy tych roślin, a także formą zachęcenia do aktywnej komunikacji między społecznością lokalną a gośćmi odwiedzającymi region w czasie trwania święta, którzy mogą się także zapoznać z innymi elementami jego kultury oraz miejscową przyrodą[2][1].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Dziedzictwo niematerialne – Azerbejdżan. Polski Komitet ds. UNESCO. [dostęp 2023-04-06].
  2. a b c d UNESCO – Nar Bayrami, traditional pomegranate festivity and culture [online], ich.unesco.org [dostęp 2023-04-12] (ang.).
  3. a b c d e f g Goychay Pomegranate Festival celebrates its anniversary. [w:] vestnikkavkaza.net [on-line]. 2015-11-08. [dostęp 2023-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  4. a b NModern, Göyçayda nar bayramı keçirilib [online], goychay-ih.gov.az [dostęp 2023-04-12] (azer.).
  5. a b c d 4RECEPTE, Owocowa wizytówka kraju [online], Azerbejdżan, 15 kwietnia 2018 [dostęp 2023-04-12] (pol.).
  6. a b c d Narmina Mammadova, Colorful Pomegranate Festival held in Goychay [PHOTO] [online], Azernews.Az, 5 listopada 2018 [dostęp 2023-04-12] (ang.).
  7. The Pomegranate Festival in Goychay [online], Sinalco Group, 21 listopada 2016 [dostęp 2023-04-12] (ang.).