Narodowe Muzeum Antropologiczne (Madryt)
_02.jpg) Budynek muzeum | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Madryt |
| Adres |
Calle Alfonso XII 68 |
| Data założenia |
29 kwietnia 1875 |
| Zakres zbiorów |
antropologia fizyczna, społeczna i kulturowa; VI w. AD - współczesność; Azja, Afryka, Ameryka, Europa, Oceania |
| Wielkość zbiorów |
ponad 21 000 obiektów |
| Powierzchnia ekspozycji |
990 m2 (ekspozycja stała), 107 m2 (ekspozycja czasowa) m² |
| Dyrektor |
Fernando Sáez Lara (od 2013) |
Położenie na mapie Hiszpanii  | |
 40°24′27,698″N 3°41′20,310″W/40,407694 -3,688975
| |
| Strona internetowa | |
Narodowe Muzeum Antropologiczne (Museo Nacional de Antropología) – hiszpańskie muzeum, mieszczące się w Madrycie przy ulicy Alfonsa XII. Jest pierwszym muzeum antropologicznym otwartym w Hiszpanii[1]. Jego kolekcja obejmuje obiekty z pięciu kontynentów. Inauguracja placówki miała miejsce w 1875 r., kiedy to w obecnym budynku król Alfons XII otworzył Muzeum Anatomii[1]. Dziś muzeum zarządza Ministerstwo Edukacji, Kultury i Sportu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Inicjatorem pomysłu otworzenia muzeum był lekarz z Segowii, Pedro González Velasco (1815-1882), który zapragnął zorganizować przestrzeń wystawienniczą dla swojej kolekcji na wzór British Museum w Londynie. Budynek, stanowiący zarazem siedzibę muzeum, jak i rezydencję Velasco, powstał w latach 1873-75; lekarz przeznaczył na niego wszystkie swoje dochody. Po jego śmierci w 1887 r. budynek i kolekcję odkupiło od wdowy państwo. Budynek przejęło Narodowe Muzeum Przyrodnicze i przeznaczyło go dla Sekcji Antropologii, Etnografii i Prehistorii. Kolekcję systematycznie powiększano dzięki różnej maści darowiznom i znaleziskom z kolejnych ekspedycji. W 1910 r. muzeum zostało wydzielone jako niezależna placówka. Dzisiejszą formę Narodowego Muzeum Antropologii przybrało w 1940 r. w wyniku ustalania nowego porządku w instytucjach państwowych po wojnie domowej[2].
Kolekcja[edytuj | edytuj kod]
Początkowo kolekcja skupiała się na antropologii fizycznej, dziś zdecydowanie szerzej reprezentowana jest antropologia społeczna i kulturowa. Na kolekcję składa się ponad 21 000 obiektów, z czego na stałe wystawione jest 1 100 (obiekty z działów Oceania i Europa nie są prezentowane na wystawach stałych)[3]. W latach 2004-2008 przeprowadzono całkowitą rearanżację kolekcji. Prezentowana jest ona na trzech poziomach budynku.
Poziom pierwszy: Azja, antropologia fizyczna, wystawy czasowe[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnym jądrem kolekcji był zbiór 500 czaszek, zebrany przez doktora Velasco, z czasem rozbudowany o zdeformowane czaszki z Peru i Boliwii, szkielet Giganta z Estremadury, czy szkielety małp człekokształtnych (niektóre z tych obiektów prezentowane są w sali „Orígenes” na parterze). Kolekcja azjatycka składa się ze znalezisk z trzech obszarów: Filipin, Indii i Dalekiego Wschodu. Wyróżnia się w niej zbiór eksponatów z Afganistanu, Turcji i Kurdystanu, niespotykana w publicznych kolekcjach w Hiszpanii. Kolekcja prezentowana jest chronologicznie (od VI w. AD po czasy współczesne) i dzieli się na dwie sale: Filipiny i Religie Wschodu (hinduizm, buddyzm i islam). Kolekcja filipińska w dużej mierze wywodzi się z Wystawy Generalnej Wysp Filipińskich, zorganizowanej w 1887 r. w Madrycie (Filipiny były w tym czasie częścią imperium hiszpańskiego).
Poziom drugi: Afryka[edytuj | edytuj kod]
Najliczniejszą część kolekcji stanowią eksponaty z dawnych hiszpańskich kolonii: północnego Maroka, Hiszpańskiej Afryki Zachodniej oraz Gwinei Równikowej. Rdzeniem kolekcji są eksponaty zgromadzone podczas ekspedycji z końca XIX w., mających na celu zbadanie kolonii, przyznanych Hiszpanii na Konferencji Berlińskiej oraz poznanie organizacji kolonii innych państw europejskich[4].
Poziom trzeci: Ameryka[edytuj | edytuj kod]
Bardzo niejednorodna kolekcja, w której wyraźnie dominują eksponaty z Mezoameryki i Amazonii, a rozległe tereny Brazylii są wyraźnie niedoreprezentowane[5]. Większa część kolekcji jest owocem ekspedycji Komisji Naukowej Pacyfiku, podjętej w 1862 r. Ekspedycja ta przywiozła do Hiszpanii ogromną kolekcję znalezisk, dziś prezentowanych w trzech muzeach (prócz Narodowego Muzeum Antropologii także w Muzeum Ameryki i Muzeum Nauk Przyrodniczych).
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Szkielet Giganta z Estremadury (Agustín Luengo) -
Skrzynka na tytoń i akcesoria do palenia (Filipiny, XIX w.) -
Maska pigmejskiego ludu Aka (teren Demokratycznej Republiki Kongo) -
Shomo Ani Bemanaya, rodzaj naczynia ludu Shipibo-Konibo (Amazonia, Peru)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Carmen Ortiz García, Luis Angel Sánchez Gómez, Diccionario histórico de la antropología española, Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Científicas, Departamento de Antropología de España y América, 1994, ISBN 84-00-07443-2, OCLC 32507877 [dostęp 2021-02-22].
- ↑ Historia [online], www.culturaydeporte.gob.es [dostęp 2021-02-22] (hiszp.).
- ↑ Cristina Morilla, Francisco de Santos Moro, Retos y planificación para la conservación y almacenamiento de colecciones etnográficas, „ICOM España DIGITAL , 4. pp. 12-17” [dostęp 2021-02-22] (ang.).
- ↑ Francisco de Santos Moro, África : Museo Nacional de Antropología ; indumentaria y adorno ; música y actividades ludicas ; creencias ; vivienda y ajuar doméstico, [Madrid]: Ministerio de Cultura, [2004?], ISBN 84-8181-209-9, OCLC 611910194 [dostęp 2021-02-22].
- ↑ http://www.unizar.es/artigrama/pdf/24/2monografico/03.pdf