Narodowy Związek Powstańców i Byłych Żołnierzy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strzelnica w Pszczynie, druga połowa lat 20. XX w., członkowie Narodowego Związku Powstańców i Byłych Żołnierzy. W środku Stanisław Krzyżowski (w jasnym kapeluszu)

Narodowy Związek Powstańców i Byłych Żołnierzy – powstała 21 maja 1926[1] organizacja związana z Chrześcijańską Demokracją i Wojciechem Korfantym, która wyodrębniła się z popierającego Józefa Piłsudskiego Związku Powstańców Śląskich i która kontynuowała działalność Związku b. Powstańców i Żołnierzy ze Stanisławem Krzyżowskim i Janem Kędziorem na czele[1][2] (patrz też: „Gazeta Śląska”). W styczniu 1932 w wyniku połączenia ze Związkiem Obrońców Śląska (związanym z NPR) przekształciła się ona w Związek Powstańców i b. Żołnierzy[3], który później zmienił nazwę na Związek Narodowych Powstańców i b. Żołnierzy[4].

Organizacja ta miała swoją odznakę. Była nią ustanowiona w 1927 „Odznaka Narodowego Związku Powstańców i Byłych Żołnierzy”. Oznakę odznaki stanowił krzyż czteroramienny. Na krzyżu nałożony był srebrny orzeł śląski z tarczą herbową, na której znajdowało się srebrne popiersie króla Bolesława Chrobrego z mieczem w dłoni.

Główni działacze: Wojciech Korfanty (współzałożyciel)[1], Władysław Tempka (współzałożyciel)[1], Stanisław Krzyżowski, Bolesław Palędzki, Jan Kędzior, Aleksander Skowroński.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d „Polak” z 23–24 maja 1926, nr 117, s. 1.
  2. Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, red. Alojzy Lysko (i in.), Pszczyna 1995, s.117.
  3. Tomasz Falęcki, Kombatanci powstań śląskich, „Niepodległość i Pamięć”, R. IV, nr 2 (8), 1997, s. 92.
  4. „Polonia” z 21 sierpnia 1939, nr 5332, s. 2.