naszej ery
naszej ery (n.e.) – wyrażenie i skrót stosowane w języku polskim, oznaczający datę od początku ery chrześcijańskiej, której początek wiązany jest z datą narodzenia Jezusa Chrystusa (zgodnie z kalendarzem gregoriańskim). Odpowiada łacińskiemu skrótowi A.D. lub AD (anno Domini – „roku Pańskiego”) i angielskiemu C.E. (Common Era).
Początek ery[edytuj | edytuj kod]
Przed wyznaczeniem początku ery chrześcijańskiej lata liczono od założenia Rzymu. Dopiero po prawie 500 latach od śmierci Chrystusa papież Jan I postanowił wprowadzić sposób liczenia od daty narodzin Jezusa.
Obliczenia wykonał w roku 525 n.e. mnich pochodzący ze Scytii Mniejszej, Dionizjusz Mały, który określił datę narodzin na 753 roku „od założenia Rzymu” i pierwszy rok po narodzinach (754 od założenia Rzymu) przyjął za 1 ery chrześcijańskiej. Późniejsze badania wykazały, że pomylił się o 3-6 lat. Brak jest ponadto roku zerowego (powinien nim być właśnie 753 od założenia Rzymu), ponieważ Dionizy nie znał tej liczby – pojęcie zera przywędrowało na Bliski Wschód dopiero wraz z Arabami, którzy przejęli je od Hindusów, a w Europie pojawiło się około XI wieku. Dlatego rok 753 od założenia Rzymu stał się rokiem 1 p.n.e. Przyjęty przez Dionizego sposób liczenia lat stał się na tyle powszechny, że jest używany do dnia dzisiejszego. Obecnie datę narodzin Chrystusa szacuje się na 7-4 r. p.n.e.
Najstarszy znany przykład użycia wyrażenia „naszej ery” pochodzi z książki Johannesa Keplera z 1615 roku[1][2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Robert Coolman: Keeping Time: The Origin of B.C. & A.D. (ang.). LiveScience, 2014-05-12. [dostęp 2019-08-14].
- ↑ Johannes Kepler: Joannis Keppleri Eclogae chronicae : ex epistolis doctissimorum aliquot virorum & suis mutuis, quibus examinantur tempora nobilissima: 1. Herodis Herodiadumque, 2. baptismi & ministerii Christi annorum non plus 2 1/4, 3. passionis, mortis et resurrectionis Dn. N. Iesu Christi, anno aerae nostrae vulgaris 31. non, ut vulgo 33., 4. belli Iudaici, quo funerata fuit cum Ierosolymis & Templo Synagoga Iudaica, sublatumque Vetus Testamentum. Inter alia & commentarius in locum Epiphanii obscurissimum de cyclo veteri Iudaeorum.. Frankfurt: Tampach, 1615. (łac.)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik Zajdler, Dzieje zegara (kilka wydań)