Navin Ramgoolam

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Navin Ramgoolam
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1947
Port Louis

Premier Mauritiusa
Okres

od 5 lipca 2005
do 17 grudnia 2014

Przynależność polityczna

Partia Pracy Mauritiusa (MLP)

Poprzednik

Paul Bérenger

Następca

Anerood Jugnauth

Premier Mauritiusa
Okres

od 27 grudnia 1995
do 17 września 2000

Poprzednik

Anerood Jugnauth

Następca

Anerood Jugnauth

podpis
Odznaczenia
Wielki Komandor Orderu Gwiazdy i Klucza Oceanu Indyjskiego (Mauritius)
Premier Ramgoolam z prezydentem Barackiem Obamą i jego małżonką, 2009

Navin Ramgoolam (ur. 14 lipca 1947 w Port Louis) – maurytyjski polityk, dwukrotny premier Mauritiusa, w latach 1995-2000 oraz od 5 lipca 2005 do 17 grudnia 2014. Lider Partii Pracy Mauritiusa (Mauritius Labour Party – MLP).

Edukacja i praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Navin Ramgoolam jest synem Seewoosagura Ramgoolama, zwanego „ojcem narodu”, premiera w latach 1961-1982.

Ramgoolam z wykształcenia jest lekarzem. W latach 1968-1975 studiował chirurgię w Royal College of Surgeons w Dublinie w Irlandii.

Po zakończeniu studiów medycznych w 1975 pracował przez rok w dublińskim szpitalu St. Laurences. W latach 1976-1977 pracował w maurytyjskim A.G Jeetoo Hospital, w latach 1977-1980 w University College Hospital w Londynie, od 1982 do 1985 w Yorkshire Clinic w West Yorkshire. Od 1985 do 1987 prowadził własną praktykę lekarską na Mauritiusie, po czym na nowo rozpoczął studia w Londynie.

Od 1987 do 1990 studiował w London School of Economics oraz nauki polityczne na Uniwersytecie Londyńskim. W latach 1992-1993 odbył kurs w Inns of Court School of Law.

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

W lutym 1991 Navin Ramgoolam został liderem Partii Pracy Mauritiusu (MLP, Mauritius Labour Party). We wrześniu 1991 dostał się do parlamentu i został liderem opozycji. W grudniu 1995 jego partia wygrała wybory parlamentarne i Ramgoolam 27 grudnia 1995 objął funkcję szefa rządu.

Jego pierwsza kadencja jako premiera naznaczona była przez rozruchy po śmierci w celi więziennej znanego piosenkarza, Kaya. W wyborach we wrześniu 2000 przegrał rywalizację z Aneroodem Jugnauthem i Paulem Bérengerem, liderami Walczącego Ruchu Mauritiusa i ponownie znalazł się na czele opozycji.

Przed wyborami parlamentarnymi 3 lipca 2005 zawiązał koalicję Sojusz Socjalistyczny, która zdołała zdobyć większość (42 miejsc) w 70-osobowym Zgromadzeniu Narodowym. W kampanii wyborczej obiecywał reformy ekonomiczne oraz poprawę transportu na wyspie, łącznie ze zniesieniem opłat za przejazd komunikacją publiczną dla osób starszych i studentów. 5 lipca 2005 po raz drugi został zaprzysiężony na stanowisku premiera oraz ministra spraw wewnętrznych i obrony[1].

Przed wyborami parlamentarnymi w maju 2010 zawiązał koalicję Sojusz Przyszłości z opozycyjnym Ruchem Socjalistycznym Mauritiusu (MSM) Pravinda Jugnautha[2]. W wyborach 5 maja 2010 koalicja odniosła zwycięstwo, zdobywając 41 mandatów w czasie głosowania, a w sumie 45 mandatów w 69-osobowym parlamencie. Premier Ramgoolam zapowiedział prowadzenie polityki opartej na „jedności, równości i nowoczesności”[3]. Oznajmił, że priorytetami jego rządu będzie poprawa infrastruktury drogowej, wzmocnienie bezpieczeństwa obywateli, rozwój opieki zdrowotnej i edukacji[4]. Nowy gabinet został zaprzysiężony 11 maja 2010, premier Ramgoolam objął w nim także resort spraw wewnętrznych. Wicepremierem i ministrem finansów został mianowany Pravind Jugnauth[5]. W dniu 17 grudnia 2014 roku zakończył urzędowanie na stanowisku premiera[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. New Cabinet sworn in, Non-Citizen, 7 lipca 2005.
  2. L’alliance bleu-blanc-rouge conclue : 35 tickets au Ptr, 18 au MSM et 7 au PMSD L’alliance bleu-blanc-rouge conclue: 35 tickets au Ptr, 18 au MSM et 7 au PMSD. Delfimedia, 1 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-03)]. (fr.).
  3. Prime Minister Navin Ramgoolam wins Mauritius election. BBC News, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  4. Navin Ramgoolam: „Je dédie cette victoire à l’unité nationale”. LeMatinal, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (fr.).
  5. Cabinet : baptême du feu pour 7 ministres, 6 font leur comeback au Conseil des ministres, 12 ministres sortants reconduits à des fonctions ministérielles. Defi Media, 12 maja 2010. [dostęp 2010-05-15]. (fr.).
  6. Mauritius. Worldstatesmen.org, 17 grudnia 2014. [dostęp 2015-02-25]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]