Neobisium sylvaticum

	Neobisium sylvaticum
	(C.L. Koch, 1835)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	zaleszczotki
Podrząd	Iocheirata
Nadrodzina	Neobisioidea
Rodzina	Neobisiidae
Podrodzina	Neobisiinae
Rodzaj	Neobisium
Podrodzaj	Neobisium (Neobisium)
Gatunek	Neobisium (Neobisium) sylvaticum
Synonimy
	Obisium sylvaticum C.L. Koch, 1835; Obisium (Obisium) sylvaticum (C.L. Koch, 1835); Obisium dumicola C.L. Koch, 1835; Microbisium dumicola (C.L. Koch, 1835); Obisium (Obisium) dumicola C.L. Koch, 1835; Obisium walckenaerii Théis, 1832; Obisium elimatum C.L. Koch, 1839; Obisium dubium C.L. Koch, 1843; Chelifer dumicolus (C.L. Koch, 1843); Obisium (Obisium) dumicola nitidum Daday, 1888; Neobisium (Neobisium) sylvaticum sylvaticum (C.L. Koch, 1835); Neobisium (Neobisium) sylvaticum inaculeatum Hadži, 1939;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Neobisium sylvaticum – gatunek zaleszczotka z rodziny Neobisiidae. Zamieszkuje zachód Palearktyki.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1843 roku przez Carla Ludwiga Kocha pod nazwą Obisium sylvaticum. Jako miejsce typowe wskazano Ratyzbonę w Niemczech. Do rodzaju Neobisium przeniesiony został w 1932 roku przez Maxa Beiera^[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Zaleszczotek ten ma niepodzielone tergity i sternity oraz wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione kolców na biodrach oraz zwieńczone dwuczłonowymi, podzielonymi na metatarsus i telotarsus stopami. Na prosomie (głowotułowiu) występują dwie pary oczu zaopatrzonych w soczewki. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma kilka ząbków i nie występuje na nim rozgałęziona galea; szczecinka galealna osadzona jest przedśrodkowo. Szczękoczułki zaopatrzone są w rallum, którego pierwsze dwie lub trzy blaszki są na przedzie drobno ząbkowane. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych. Palec nieruchomy nogogłaszczków ma osiem trichobotrii, z których trichobotrium ist osadzone jest nieco przedśrodkowo, w połowie odległości między trichobotriami it oraz ib. Ruchomy palec nogogłaszczków ma cztery trichobotria. Kształt rzepki nogogłaszczków jest tulipanowaty. Opistosoma (odwłok) ma na błonach pleuralnych ziarnistą rzeźbę^[2].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Pajęczak ten zasiedla lasy liściaste, mieszane oraz iglaste (w tym bory jodłowe), a także różne zarośla^[3]^[4]. Należy do fauny epigeicznej^[2]. Bytuje głównie w ściółce, jednak potrafi wchodzić na rośliny zielne i krzewy, zwłaszcza na skrajach lasów, gdzie czatuje na zdobycz^[3]^[4]. Poza tym spotykany jest w próchnicy oraz pod korą martwych drzew^[4].

Gatunek zachodniopalearktyczny; znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Francji (w tym z Korsyki^[3]), Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Mołdawii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Grecji, Turcji, Gruzji i Armenii^[1]. W Polsce jego północna granica zasięgu przebiega przez Góry Świętokrzyskie^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Mark Harvey: Neobisium sylvaticum L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16].
↑ ^a ^b Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.
↑ ^a ^b ^c ^d Wojciech B. Jędryczkowski. Zaleszczotki (Pseudoscorpionidea). „Flora i Fauna Pienin – Monografie Pienińskie”. 1, s. 125–126, 2000.
↑ ^a ^b ^c Jana Christophoryová, Katarína Krajčovičová. Faunistic records of pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) from South East Poland. „Klapalekiana”. 55, s. 193–198, 2019. ISSN 1210-6100.

[pow-1] Mark Harvey: Neobisium sylvaticum L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16].

[csf-2] Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.

[Jedryczkowski-3] Wojciech B. Jędryczkowski. Zaleszczotki (Pseudoscorpionidea). „Flora i Fauna Pienin – Monografie Pienińskie”. 1, s. 125–126, 2000.

[ck-4] Jana Christophoryová, Katarína Krajčovičová. Faunistic records of pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) from South East Poland. „Klapalekiana”. 55, s. 193–198, 2019. ISSN 1210-6100.

[1]

[2]

[3]

[4]