Neoraimondia herzogiana
Neoraimondia herzogiana | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Neoraimondia herzogiana | ||
Nazwa systematyczna | |||
Neoraimondia herzogiana (Backeb.) Buxb. & Krainz Kat. Kult. Stehend. Art. 2 ed.[3] | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
Neoraimondia herzogiana – gatunek rośliny z rodziny kaktusowatych[4][3]. Występuje w Boliwii[4].
Pochodzenie nazwy[edytuj | edytuj kod]
Nazwa rodzajowa Neoraimondia herzogiana pochodzi od nazwiska Antonio Raimondi, urodzonego we Włoszech peruwiańskiego geografa i naukowca[6].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Neoraimondia herzogiana występuje na wyżynach centralnej Boliwii[6], na wysokości od 800 do 2300 m n.p.m.[4]. Zasiedla obszary suche[7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Pień o wysokości do 10 a nawet 15 m i średnicy do 40-60 cm[7]. 1,5-3 m powyżej ziemi tworzy 3-11 odgałęzień o średnicy 10-15 cm, nie rozgałęziających się już dalej[7]. Należący do tego samego rodzaju Neoraimondia arequipensis rozgałęzia się tuż nad ziemią[6][7] i nie posiada pnia[7]. Pędy mają 6-7 żeber[7]. Kaktus ten przypomina nieco pokrojem saguaro występujące w Arizonie[8].
- Liście
- Ciernie wyrastające z areoli, tylko promieniste, środkowych brak. W dolnej części pnia są bardzo rozwinięte, u góry oraz na areolach wytwarzających kwiaty krótkie lub brak[7].
Areole kaktusów z rodzaju Neoraimondia wytwarzają nowe ciernie i kwiaty wielokrotnie, co roku. Jest to nietypowe dla rodziny kaktusowatych. Skupiska cierni stają się w ten sposób każdego roku coraz dłuższe[8][6]. Areole są długie, podczas gdy u większości kaktusów drobne. U tego gatunku na 2-3 letnich areolach pnia wyrasta 10-15 cierni, na starych 15-25. Mają one długość od 2 do 18 cm[7].
- Kwiaty
- Wyrastają z areoli wytwarzających kwiaty, 1-3 (zwykle 1) / areolę, długość 6-7 cm, okwiat różowy (łososiowy), dno kwiatowe pokryte licznymi areolami z cienkimi cierniami, liczne, ułożone spiralnie pręciki, słupek u nasady żółty, pod znamieniem różowy[7].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Neoraimondia herzogiana jest rośliną doniczkową[9].
Owoce tego kaktusa mają smak podobny do ananasa i truskawki, są sprzedawane w Aiquile i Mizque w Boliwii[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).
- ↑ a b Tropicos | Name – Neoraimondia herzogiana (Backeb.) Buxb. & Krainz. Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. [dostęp 2017-11-19]. (ang.).
- ↑ a b c d M. Lowry , J. Carr , Neoraimondia herzogiana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2013-1.RLTS.T152368A629086.en [dostęp 2021-02-14] (ang.).
- ↑ Neoraimondia herzogiana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d Scott McMahon. Neoraimondia. „Central Spin”, s. 5, lipiec 2014. Central Arizona Cactus & Succulent Society. [dostęp 2017-11-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Roberto Kiesling, James Mauseth. History and Taxonomy of Neoraimondia herzogiana (Cactaceae). „Cactus and Succulent Journal”. 7, s. 47-42, styczeń 2000. [dostęp 2017-11-19]. (ang.).
- ↑ a b James D. Mauseth, Roberto Kiesling, Carlos Ostolaza: A Cactus Odyssey. JOURNEYS IN THE WILDS OF BOLIVIA, PERU, AND ARGENTINA. PORTLAND, OREGON: TIMBER PRESS, 2002. ISBN 0-88192-526-8. [dostęp 2017-11-20]. (ang.).
- ↑ Search "Neoraimondia herzogiana". Cactus Shop. [dostęp 2017-11-20]. (ang.).