Niżnia Bździochowa Brama
 Niżnia Bździochowa Brama (podpisana) ponad Doliną Czarną Jaworową | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 1915 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′04,2″N 20°10′42,7″E/49,217833 20,178528
| |
Niżnia Bździochowa Brama[1], także Niżnia Upłazowa Brama[2] lub krótko Niżnia Brama[1] (słow. Nižná brána, Dolná Bždžochova brána, Medvedia lávka, Dolná brána[3], niem. Untere Pforte, węg. Alsó Kapu[1]) – wąska przełęcz znajdująca się na wysokości ok. 1915 m[2] w środkowej części zachodniej grani Bździochowej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Na wschodzie sąsiaduje ze Bździochową Kopą, natomiast na północny zachód od przełęczy znajduje się Żółta Czuba[1]. W grani opadającej na przełęcz ze Bździochowej Kopy położone są dwa wzniesienia o wysokościach (od wschodu) ok. 1990 i ok. 1960 m[2].
Stoki południowo-zachodnie opadają z grani do Doliny Czarnej Jaworowej. W kierunku Czarnego Stawu Jaworowego zbiega spod przełęczy długi żleb. Jego górne partie są trawiaste, środkowe skaliste, dolne znowu porośnięte trawą. Na lewo od tego żlebu znajduje się drugi, o wiele węższy. Po stronie północno-wschodniej do Doliny Kołowej zbiega z Niżniej Bździochowej Bramy piarżysty żleb, który w górnych partiach przekształca się w wąski, stromy komin wyrzeźbiony w kruchych skałach. Wylot tego żlebu znajduje się sporo poniżej Kołowego Stawu[1].
Na przełęcz nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, jednak stanowi ona dobre połączenie pomiędzy sąsiednimi dolinami. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą od Czarnego Stawu Jaworowego oraz z Doliny Kołowej stokami Żółtej Czuby, trasy wprost żlebami są nieco trudniejsze. Zimą najłatwiejsza jest droga żlebem z Doliny Kołowej[1].
Przełęcz od dawna była uczęszczana przez myśliwych, pasterzy i poszukiwaczy złota. Pierwsze potwierdzone wejścia:
- letnie – Alfréd Grósz, Edwin Kehler i Oskar Knott, 7 lipca 1942 r., przy przejściu granią,
- zimowe – Jozef Kováčik i Arno Puškáš, 14 lutego 1953 r.[1]
Nazwa Niżnia Upłazowa Brama jest używana przez autorów atlasu satelitarnego Tatr – powstała jako konsekwencja przemianowania całej Bździochowej Grani na Upłazową Grań[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 209–211. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ a b c d Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 105, 123. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-09-22].