Nižný Klátov
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Powiat | |
| Starosta |
Marcela Jokeľová[1] |
| Powierzchnia |
5,99[2] km² |
| Wysokość |
370 m n.p.m. |
| Populacja (2023) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
055 |
| Kod pocztowy |
044 12 |
| Tablice rejestracyjne |
KS |
Położenie na mapie kraju koszyckiego  | |
Położenie na mapie Słowacji  | |
| 48°43′39″N 21°08′32″E/48,727500 21,142222 | |
| Strona internetowa | |
Nižný Klátov (pierwotnie: Nižný Tejkeš, węg. Alsótőkés) – wieś (obec) na Słowacji położona w kraju koszyckim, w powiecie Koszyce-okolice. Leży w odległości 8,5 km (w linii prostej) na zachód od Koszyc.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży u południowych podnóży Pasma Kojszowskiej Hali w Rudawach Spiskich, w niewielkiej śródgórskiej kotlinie, jaką wytworzył Myslavský potok (przepływający południowym skrajem wsi) oraz kilka wpadających tu do niego od północy dopływów. Miejscowość dostępna jest drogą, wiodącą z Koszyc doliną wspomnianego Myslavského potoku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osadę założyli na przełomie XIII i XIV w. niemieccy osadnicy, poszukujący w okolicznych górach cennych minerałów. W roku 1311, gdy zbuntowany przeciw królowi Karolowi Robertowi Amadej Aba usiłował zdobyć Koszyce, osada prawdopodobnie znów opustoszała. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1317[5]. Od 1374 r. Nižný Klátov był wsią poddańczą Koszyc. Na skutek postępującej asymilacji od ok. XVII w. nie był tu już widoczny żywioł niemiecki. Poza górnictwem mieszkańcy zajmowali się rolnictwem i pasterstwem. Po tzw. pierwszym arbitrażu wiedeńskim (2 listopada 1938 r.)wieś, jak i całe południowe podnóża Rudaw Spiskich, została włączona do Królestwa Węgier. Wojska niemieckie ustąpiły z tych terenów w ostatniej dekadzie stycznia 1945 r.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według danych z dnia 31 grudnia 2012, wieś zamieszkiwało 749 osób, w tym 377 kobiet i 372 mężczyzn[6].
W 2001 roku rozkład populacji względem narodowości i przynależności etnicznej wyglądał następująco[7]:
Ze względu na wyznawaną religię struktura mieszkańców kształtowała się w 2001 roku następująco[7]:
- Katolicy rzymscy – 88,11%
- Grekokatolicy – 0,81%
- Prawosławni – 0,33%
- Ateiści – 6,84%
- Nie podano – 0,98%
Źródło: Štatistický úrad Slovenskej republiky
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista wybranych wójtów, burmistrzów gmin i miast w wyborach do organów gminy. Štatistický úrad Slovenskej republiky. [dostęp 2013-09-09]. (słow.).
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: 5,99S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.
- ↑ Statystyki ogólne miejscowości. Statistical Office of the Slovak Republic. [dostęp 2013-09-09]. (ang.).
- ↑ Dane statystyczne dotyczące liczby mieszkańców. Štatistický úrad Slovenskej republiky. [dostęp 2013-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (słow.).
- ↑ a b Statystyki mieszkańców na podstawie spisu statystycznego z roku 2001. Statistical Office of the Slovak Republic. [dostęp 2013-09-09]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ďurček Jozef a kolektív: Slovenské rudohorie. Volovské vrchy a Čierna hora. Turistický sprievodca ČSSR č. 30, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1988;
- Volovské vrchy - Košice, Turistická mapa 1:50 000, 3 wydanie, wyd. VKÚ Harmanec 2005, ISBN 80-8042-317-2.