Nic śmiesznego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nic śmiesznego
Gatunek

tragikomedia

Rok produkcji

1995

Data premiery

2 lutego 1996

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

95 minut

Reżyseria

Marek Koterski

Scenariusz

Marek Koterski

Główne role

Cezary Pazura,
Ewa Błaszczyk,
Maciej Kozłowski,
Agnieszka Wagner

Muzyka

Bernard Kawka

Zdjęcia

Bogdan Stachurski

Scenografia

Jacek Osadowski

Kostiumy

Magdalena Jadwiga Rutkiewicz-Luterek, Maria Wiłun

Montaż

Wanda Zeman

Produkcja

Studio Filmowe Zebra

Dystrybucja

Kinoplex-Silesia

Strona internetowa
Kwestia z filmu odsłonięta podczas promocji 34. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2009 roku

Nic śmiesznego – polska tragikomedia filmowa z 1995 roku w reżyserii Marka Koterskiego, zrealizowana na podstawie własnego scenariusza.

W 2019 roku film został poddany rekonstrukcji cyfrowej i dostępny jest na platformie 35mm.online.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Adaś Miauczyński (Cezary Pazura), reżyser i absolwent szkoły filmowej w Łodzi, jest niespełniony zawodowo, emocjonalnie i rodzinnie. Każda jego ścieżka kariery kończy się niepowodzeniem, włączając w to nieudaną karierę drugiego reżysera oraz porażkę jego filmu autorskiego. Gdy gardząca nim jego żona Beata żartobliwie wykonuje na nim egzekucję, doznaje on śmiertelnego zawału serca[1].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Katarzyna Kebernik z portalu Film.org.pl oceniła Nic śmiesznego jako formalnie „drugi najlepszy film Koterskiego” (po Dniu świra), ale przyznawała, że bardziej podobał się jej film z 1995 roku:

Nic śmiesznego jest prześmieszne, od kultowej sceny z mostem po równie kultową z lasem krzyży, to jeden z tych filmów, które można sobie powtarzać wielokrotnie. Jego gorycz jest dużo łagodniejsza i bardziej czuła od tej z Dnia świra. Jego wymowa nie aż tak depresyjna, a główny bohater – sympatyczny, nieantypatyczny[2].

Inną opinię wyraziła Małgorzata Fiejdasz-Kaczyńska, krytykując rolę Pazury, ten bowiem „odebrał Adasiowi jego inteligencką twarz, czyniąc zeń błazna mrugającego do publiczności okiem: »jestem fajtłapą, ale swój chłop«”[3]. Kaczyńska zauważała, że Nic śmiesznego najbardziej podobało się młodym widzom, podczas gdy „puryści językowi byli załamani ilością wulgaryzmów, a wielbiciele »wczesnego Koterskiego« humorem jak z bawarskich komedii erotycznych”[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ewa Mazierska, Domesticating Madness, Revisiting Polishness: The Cinema of Marek Koterski, „Journal of Film and Video”, 56 (3), 2004, s. 31.
  2. Kataryzna Kebernik, NIC ŚMIESZNEGO. Drugi najlepszy film Koterskiego, film.org.pl, 6 listopada 2020 [dostęp 2021-09-08] (pol.).
  3. a b Małgorzata Fiejdasz-Kaczyńska, Marek Koterski, Culture.pl, listopad 2006 [dostęp 2021-09-08] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]