Nic śmiesznego
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji |
1995 |
Data premiery |
2 lutego 1996 |
Kraj produkcji |
Polska |
Język |
polski |
Czas trwania |
95 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Marek Koterski |
Główne role |
Cezary Pazura, |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja | |
Dystrybucja |

Nic śmiesznego – polska tragikomedia filmowa z 1995 roku w reżyserii Marka Koterskiego, zrealizowana na podstawie własnego scenariusza.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Film przedstawia kolejny wariant fikcyjnej postaci Adama Miauczyńskiego (alter ego Koterskiego), tym razem pełniącego funkcję reżysera filmowego. Miauczyński (Cezary Pazura), absolwent szkoły filmowej w Łodzi i od około dwudziestu lat obywatel tego miasta, jest niespełniony zawodowo, emocjonalnie i rodzinnie. Każda jego ścieżka kariery naznaczona jest porażką, włączając w to nieudaną karierę drugiego reżysera oraz porażkę jego filmu autorskiego. Ostatecznie, gdy gardząca Adasiem żona Beata żartobliwie wykonuje na nim egzekucję, doznaje on śmiertelnego zawału serca[1].
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Cezary Pazura – Adaś Miauczyński
- Maciej Kozłowski – Maciek, przyjaciel Adasia
- Franciszek Barciś – Adaś (w dzieciństwie)
- Ewa Błaszczyk – Beata, żona Adasia
- Agnieszka Wagner – mama Adasia (w dzieciństwie)
- Radosław Pazura – tato Adasia (w dzieciństwie)
- Tomasz Konieczny – ojciec chrzestny Adasia (w dzieciństwie)
- Jakub Tolak – Miki, starszy brat Adasia (w dzieciństwie)
- Piotr Machalica – Miki, starszy brat Adasia (w dorosłości)
- Marcin Klepacki – syn Adasia
- Anna Powierza – Ania, córka Adasia
- Zbigniew Buczkowski – pracownik domu pogrzebowego rozpoznający Adasia
- Sławomir Sulej – pracownik domu pogrzebowego
- Małgorzata Leśniewska – kobieta wychodząca od dentysty
- Norbert Rakowski – mężczyzna wychodzący od dentysty
- Bożena Dykiel – dentystka borująca zęby Adasia
- Dorota Chotecka – dentystka Stefa
- Piotr Gąsowski – kierownik zdjęć/planu (przy 1. filmie)
- Henryk Bista – pirotechnik (przy pierwszym filmie)
- Barbara Babilińska – kobieta w wysadzonym wychodku (przy 1. filmie)
- Agnieszka Buczek – sklepowa w czapce (pierwsza kochanka Adasia)
- Krzysztof Kowalewski – kierownik produkcji filmu Klęska
- Marcin Troński – kierowca w zespole filmowym (kierownika produkcji filmu Klęska i reżysera przy 3. filmie)
- Zdzisław Rychter – brygadzista na planie filmu Klęska
- Hanna Śleszyńska – asystentka reżysera / kierowniczka plan filmu Klęska
- Piotr Szwedes – operator na planie filmu Klęska
- Eugeniusz Priwieziencew – sąsiad Adasia wiercący dziury w ścianach
- Marek Kondrat – reżyser (przy 3. filmie)
- Joanna Jędrejek – dziewczyna opowiadająca o 4 orgazmach z owczarzem (2. kochanka Adasia)
- Sławomir Federowicz – współpracownik proponujący psa do spalenia (przy filmie Z dymem)
- Bogdan Baer – reżyser filmu Z dymem
- Jarosław Jakimowicz – operator na planie filmu Z dymem
- Katarzyna Gajdarska – Ildiko, Węgierka, której Adaś robi palcówkę (3. kochanka Adasia)
- Grzegorz Wons – operator Waldi rozmawiający z Adasiem przez telefon o potencjalnym filmie Zaczerpnąć dłonią
- Krystyna Tkacz – Ela, sekretarka w zespole filmowym
- Ewa Grabarczyk – dziewczyna, której Adaś podpala włosy (4. znajoma Adasia)
- Małgorzata Werner – dziewczyna z „dobrym dmuchem” (5. kochanka Adasia)
- Jan Jurewicz – sąsiad Adasia jadący z nim windą
- Jerzy Bończak – rekwizytor otrzymujący od Adasia zlecenie wykonania sztucznych penisów
- Wojciech Wysocki – aktor grający w filmie Adasia
- Grażyna Trela – aktorka grająca w filmie Adasia
- Marek Probosz – asystent na planie filmu Adasia
- Robert Płuszka – asystent na planie filmu Adasia
- Tomasz Sapryk – asystent operatora na planie filmu Adasia
- Monika Donner-Trelińska – Małgosia (6. kochanka Adasia)
- Jan Jankowski – mąż Małgosi
- Bronisław Pawlik – cenzor na kolaudacji filmu Adasia
- Eugenia Herman – współpracowniczka na kolaudacji filmu Adasia
- Ryszard Straszewski – mężczyzna na kolaudacji filmu Adasia
- Witold Skaruch – ksiądz
- Cezary Poks – bliźniak, sąsiad Adasia
- Jacek Poks – bliźniak, sąsiad Adasia
- Jacek Borcuch
- Anna Kordus
- Maciej Syta
- Andrzej Czerny
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Katarzyna Kebernik z portalu Film.org.pl oceniła Nic śmiesznego jako formalnie „drugi najlepszy film Koterskiego” (po Dniu świra), ale przyznawała, że bardziej podobał się jej film z 1995 roku:
Nic śmiesznego jest prześmieszne, od kultowej sceny z mostem po równie kultową z lasem krzyży, to jeden z tych filmów, które można sobie powtarzać wielokrotnie. Jego gorycz jest dużo łagodniejsza i bardziej czuła od tej z Dnia świra. Jego wymowa nie aż tak depresyjna, a główny bohater – sympatyczny, nieantypatyczny[2].
Inną opinię wyraziła Małgorzata Fiejdasz-Kaczyńska, krytykując rolę Pazury, ten bowiem „odebrał Adasiowi jego inteligencką twarz, czyniąc zeń błazna mrugającego do publiczności okiem: »jestem fajtłapą, ale swój chłop«”[3]. Kaczyńska zauważała, że Nic śmiesznego najbardziej podobało się młodym widzom, podczas gdy „puryści językowi byli załamani ilością wulgaryzmów, a wielbiciele »wczesnego Koterskiego« humorem jak z bawarskich komedii erotycznych”[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ewa Mazierska , Domesticating Madness, Revisiting Polishness: The Cinema of Marek Koterski, „Journal of Film and Video”, 56 (3), 2004, s. 31 .
- ↑ Kataryzna Kebernik , NIC ŚMIESZNEGO. Drugi najlepszy film Koterskiego, film.org.pl, 6 listopada 2020 [dostęp 2021-09-08] (pol.).
- ↑ a b Małgorzata Fiejdasz-Kaczyńska , Marek Koterski, Culture.pl, listopad 2006 [dostęp 2021-09-08] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nic śmiesznego w bazie filmpolski.pl
- Nic śmiesznego w bazie Filmweb
- Nic śmiesznego w bazie IMDb (ang.)
- Zdjęcia z filmu Nic śmiesznego w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”