Przejdź do zawartości

Niccan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niccan
‏ניצן‎
ilustracja
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Południowy

Wysokość

43 m n.p.m.

Populacja (2007)
• liczba ludności


621

Nr kierunkowy

08

Położenie na mapie Dystryktu Południowego
Mapa konturowa Dystryktu Południowego, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Niccan”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Niccan”
Ziemia31°44′08″N 34°37′29″E/31,735556 34,624722
Strona internetowa

Niccan (hebr. ניצן; pol. Pąki kwiatowe) – wieś położona w samorządzie regionu Chof Aszkelon, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu.

Leży na nadmorskiej równinie w północno-zachodniej części pustyni Negew, w otoczeniu miast Aszkelon i Aszdod, moszawu Bet Ezra, kibucu Niccanim, oraz wioski Niccan B. Na południowy zachód od wioski znajduje się szkoleniowa baza wojskowa Sił Obronnych Izraela - Camp Lahaw.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Historia tutejszej osady rozpoczęła się w grudniu 1943, kiedy to Żydowski Fundusz Narodowy zakupił w tym rejonie 400 akrów ziemi, z sadem drzew cytrusowych, winnicą i dwupiętrowym domem. Utworzone tutaj gospodarstwo rolnicze było wykorzystywane do przyjmowania nielegalnych żydowskich imigrantów lądujących na pobliskich plażach Morza Śródziemnego. Imigranci byli ukrywani przed poszukującymi ich brytyjskimi żołnierzami i policjantami (Mandat Palestyny)[1].

Po 1945 w utworzonym tutaj kibucu Niccanim osiedlili się ocaleni z Holocaustu imigranci z Polski i Rumunii. Na początku wojny o niepodległość z kibucu ewakuowano wszystkie kobiety i dzieci. 7 czerwca 1948 kibuc został zaatakowany i po ciężkiej walce zdobyty przez wojska egipskie. W bitwie o Niccanim zginęło 33 żydowskich obrońców[1]. Egipcjanie całkowicie zniszczyli kibuc, który został odzyskany przez Izraelczyków w listopadzie. Jeszcze w 1949 utworzono wioskę młodzieżową Niccanim (w 1990 została przekształcona w wieś Niccan)[1].

W 1951 w miejscu położonym 3 km na południe od swojego pierwotnego położenia założono współczesny kibuc Niccanim[2].

Nowe domy budowane w Niccan B

Po ewakuacji żydowskich osiedli ze Strefy Gazy w 2005 zamieszkało tutaj wielu mieszkańców z ewakuowanego osiedla Gusz Katif. Zamieszkali oni w 750 wybudowanych tymczasowych domach. Osiedle to zostało nazwane Niccan B lub Niccan 2. W 2007 przekształciło się ono w osobną wioskę[3]. Budowie tego nowego osiedla sprzeciwiały się organizacje ekologiczne, które obawiały się naruszenia delikatnego ekosystemu nadmorskich wydm[4].

Edukacja, kultura i sport

[edytuj | edytuj kod]

W wiosce znajduje się szkoła podstawowa, ośrodek kultury oraz boisko do piłki nożnej.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka wioski opiera się na rolnictwie i sadownictwie.

Komunikacja

[edytuj | edytuj kod]

Przy południowej granicy wioski przebiega droga nr 3631 , którą jadąc na zachód dojeżdża się na plaże, lub jadąc na wschód dojeżdża się do wioski Niccan B i drogi ekspresowej nr 4 (ErezKefar Rosz ha-Nikra).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Women of Valor Center - Nitzanim. [w:] The Society for Preservation of Israel Heritage Sites [on-line]. [dostęp 2008-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 października 2007)]. (ang.).
  2. Nitzanim Beach. [w:] Gems in Israel [on-line]. [dostęp 2008-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 czerwca 2016)]. (ang.).
  3. The Day After / Housing - First families move to Nitzan homes; others opt for tents. [w:] Haaretz [on-line]. [dostęp 2008-12-22]. (ang.).
  4. Nature Society asks Mazuz to halt Nitzan construction. [w:] Haaretz [on-line]. [dostęp 2008-12-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]