Niccolò Tommaseo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niccolò Tommaseo
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 października 1802
Szybenik

Data i miejsce śmierci

1 maja 1874
Florencja

Zawód, zajęcie

polityk, pisarz, językoznawca

Narodowość

włoska

Niccolò Tommaseo (ur. 9 października 1802 w Szybeniku, zm. 1 maja 1874 we Florencji) – włoski polityk, pisarz i językoznawca[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny kupieckiej. Uczęszczał do gimnazjum przy seminarium duchownym w Splicie. W 1822 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Padewskim[1].

Następnie rozpoczął działalność literacką i publicystyczną. Po wyjeździe do Mediolanu zainteresował się ideami liberalnymi, obracając się w środowisku skupionym wokół florenckiego czasopisma Antologia. W 1827 roku przeprowadził się do Florencji. W 1834 roku udał się na emigrację do Francji w związku z opublikowaniem niepoprawnego politycznie artykułu. Po powrocie do Włoch zamieszkał w Wenecji. Kilkukrotnie odwiedzał rodzinną Dalmację. Opowiadał się za jej autonomią i przeciw jej połączeniu z Chorwacją. W 1848 roku uczestniczył w Wenecji w wydarzeniach Wiosny Ludów. W weneckim rządzie tymczasowym sprawował funkcję ministra oświaty. W 1849 roku został uwięziony i zesłany na wyspę Korfu. Całkowicie oślepł. W 1854 roku przeniósł się do Turynu, a następnie w 1859 roku do Florencji. Opowiadał się przeciwko Risorgimento. Tworzył w językach: włoskim, francuskim, greckim, chorwackim, a także po łacinie. Był przedstawicielem romantyzmu. Prowadził badania nad poezją ludową: toskańską, korsykańskich, iliryjskich i greckich. Pracował jako leksykograf. Za jego największe dzieło prozatorskie uważana jest powieść Fede e bellezza z 1840 roku[1].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Nuovo dizionario dei sinonomi della lingua italiana (1830)
  • Due baci (1832)
  • Dell’educazione (1834)
  • Dell’Italia (1835)
  • Il Duca d’Atene (1837)
  • Il sacco di Lucca (1837)
  • Memorie poetiche e poesie (1838)
  • Dizionario estetico (1840)
  • Studi filosofici (1840)
  • Fede e bellezza (1840)
  • Scintille (1841)
  • Canti popolari toscani, corsi, illirici, greci (1841–1842)
  • Rome et le monde (1851)
  • La questione Dalmatica (1861)
  • Il secondo esilio (1862)
  • Dizionario della lingua italiana (1865–1879)
  • Poesie (1872)[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Tommaseo, Niccolò – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2022-10-30]. (chorw.).