Nicola Chiaromonte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nicola Chiaromonte
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1905
Rapolla, Włochy

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1972
Rzym, Włochy

Narodowość

włoska

Język

włoski

Dziedzina sztuki

esej

Ważne dzieła
  • Co pozostaje. Notesy
  • Granice duszy

Nicola Chiaromonte (ur. 12 lipca 1905 w Rapolla, zm. 18 stycznia 1972 w Rzymie) – włoski eseista i działacz antyfaszystowski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1934 roku Chiaromonte opuścił Włochy, sprzeciwiając się w faszystowskiemu rządowi Benita Mussoliniego. Walczył podczas hiszpańskiej wojny domowej po stronie republikańskiej w eskadrze André Malraux. W 1941 roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie był ważną postacią wśród lewicowych ruchów sprzeciwiających się stalinizmowi. W latach 1956-1968 z Ignazio Silonem współredagował włoski miesięcznik Tempo presente[1].

Zmarł na atak serca[2] w Rzymie, podczas nagrywania wywiadu radiowego[3].

Chiaromonte za swojego mistrza i „przewodnika duchowego” uważał Andreę Caffiego (1886-1955), „włosko-rosyjskiego kosmopolitę, człowieka skrytego, o zadziwiającej kulturze i szerokości zainteresowań”[4], którego poznał w Paryżu w 1932 roku. Do śmierci Caffiego Chiaromonte toczył z nim dyskusje na tematy polityczne, społeczne i kulturalne[5]. Książka Critica della violenza (Krytyka przemocy) Caffiego z 1966 roku została przygotowana do druku i opatrzona przedmową przez Chiaromontego[6].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

W języku oryginalnym[edytuj | edytuj kod]

  • 1960 La situazione drammatica
  • 1971 Credere e non credere
  • 1976 Scritti politici e civili (pisma polityczne)
  • 1976 Scritti sul teatro (pisma teatralne)
  • 1978 Silenzio e parole (pisma literacko-filozoficzne)
  • 1992 Il tarlo della conscienza (z przedmową Gustawa Herlinga-Grudzińskiego)
  • 1995 Che cosa rimane. Taccuini 1955-1971 (z przedmową Wojciecha Karpińskiego)
  • 2013 Fra me e te la verità, lettere a Muska (pod redakcją Wojciecha Karpińskiego i Cesare Panizza, posłowie Wojciech Karpiński)

Trzy tomy wydane w latach 1976-1978 opracowała po śmierci pisarza wdowa po nim, Miriam Chiaromonte.

W języku angielskim[edytuj | edytuj kod]

  • 1970 The Paradox of History: Stendhal, Tolstoy, Pasternak and Others
  • 1976 The Worm of Consciousness and Other Essays (pod redakcją Miriam Chiaromonte, wstęp Mary McCarthy)

W języku polskim[edytuj | edytuj kod]

  • 1996 Granice duszy (tłum. Stanisław Kasprzysiak)
  • 2001 Co pozostaje. Notesy 1955-1971 (tłum. Stanisław Kasprzysiak)
  • 2014 Notatki (tłum. Stanisław Kasprzysiak)
  • 2018 Listy do Muszki (tłum. Alina Kreisberg)


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nota biograficzna [w:] Nicola Chiaromonte, Granice duszy, Warszawa 1996, ss. 404-406.
  2. Wojciech Karpiński, Nicola Chiaromonte i jego „Notesy”' [w:] tegoż, Herb wygnania, Warszawa 2012, s. 61.
  3. Gustaw Herling-Grudziński, Z dziennika pisanego nocą, wpis z 18 stycznia 1972 [w:] Nicola Chiaromonte, Granice duszy, Warszawa 1996, s. 5.
  4. Wojciech Karpiński, Nicola Chiaromonte i jego „Notesy” [w:] tegoż, Herb wygnania, Warszawa 2012, s. 64.
  5. Gino Bianco, Chiaromonte i Caffi — wzajemne listy [w:] Nicola Chiaromonte, Granice duszy, Warszawa 1996, s. 388.
  6. Nicola Chiaromonte, Andrea Caffi [w:] tegoż, Granice duszy, Warszawa 1996, s. 217.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]