Niebo – przystań

Niebo – przystań (ang. Heaven-Haven) – wiersz angielskiego poety katolickiego Gerarda Manleya Hopkinsa. Wiersze poety zostały ogłoszone pośmiertnie przez jego przyjaciela i utytułowanego literata Roberta Bridgesa.

Charakterystyka ogólna

Omawiany wiersz jest krótki i liczy zaledwie osiem wersów w dwóch zwrotkach.

I have desired to go

Where springs not fail,

To fields where flies no sharp and sided hail

And a few lilies blow.

And I have asked to be

Where no storms come,

Where the green swell is in the havens dumb,

And out of the swing of the sea.

Forma

Wiersz składa się z dwóch kwartyn z rymem okalającym abba. Ten typ strofy, nazywany czasem zwrotką kopertową, został spopularyzowany przez Alfreda Tennysona cyklem In memoriam. Utwór jest napisany wierszem generalnie jambicznym o zmiennej liczbie stóp, która wynosi od dwóch do pięciu. Tylko ostatni wers jest anapestyczny: sSssSssS. Tytuł wiersza zawiera typową dla Hopkinsa paronomazję.

Treść

w podtytule zawarta jest informacja o sytuacji, w której zostaje wypowiedziany wiersz (A nun takes the veil). Jest on wyznaniem siostry zakonnej, która wybiera życie za murem klasztornym, by się odciąć od zgiełku i niepokoju zwykłego, świeckiego świata.

Przekłady

Utwór przekładali na język polski Jerzy Pietrkiewicz i Wiktor Jarosław Darasz.