Niedobór wzrostu
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
.jpg)
Niedobór wzrostu – jest to wzrost poniżej 3 centyla lub poniżej 2 odchyleń standardowych odpowiednio dla wieku, płci i populacji[1][2].
Przyczyny niedoboru wzrostu[edytuj | edytuj kod]
Najczęstszą przyczyną niskiego wzrostu jest konstytucjonalnie opóźniony przebieg wzrostu i dojrzewania (KOWD), niski wzrost rodzinny lub połączenie konstytucjonalnie opóźnionego przebiegu wzrostu i dojrzewania (KOWD) i niskiego wzrostu rodzinnego. Niedobór hormonu wzrostu jest rzadką przyczyną niedoboru wzrostu[1].
Do chorobowych przyczyn niedoboru wzrostu należą[1]:
- przewlekłe niedożywienie i niedobory pokarmowe:
- dieta niskokaloryczna, niedożywienie białkowe (kwashiorkor),
- przewlekłe choroby zapalne jelit, celiakia, mukowiscydoza, zespół złego wchłaniania,
- niedobór cynku, żelaza,
- zaburzenia hormonalne:
- przedwczesne dojrzewanie,
- niedoczynność tarczycy,
- izolowany niedobór hormonu wzrostu,
- pierwotny niedobór insulinopodobnego czynnika wzrostu/niewrażliwość na hormon wzrostu,
- niedoczynność przysadki,
- choroba i zespół Cushinga,
- aberracje chromosomalne:
- hipotrofia wewnątrzmaciczna,
- achondroplazja, hipochondroplazja, chondrodystrofie,
- wrodzone choroby metaboliczne,
- niewyrównana cukrzyca, zespół Mauriaca,
- przewlekłe choroby nerek,
- przewlekłe choroby wątroby,
- wady serca, szczególnie sinicze,
- przewlekłe choroby płuc,
- niektóre przewlekłe zakażenia,
- choroba sieroca.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Urszula Oczkowska. Definicja i przyczyny niskorosłości oraz kryteria diagnostyczne niedoboru hormonu wzrostu. „Endokrynologia Pediatryczna”, 2009.
- ↑ Kubicka i Kawalec 2008 ↓, s. 531.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krystyna Kubicka, Wanda Kawalec: Pediatria. PZWL, 2008. ISBN 978-83-200-3786-9.
