Przejdź do zawartości

Niewolnica miłości (film 1976)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niewolnica miłości
Раба любви
Gatunek

melodramat

Rok produkcji

1976

Data premiery

27 września 1976

Kraj produkcji

ZSRR

Język

rosyjski

Czas trwania

94 min

Reżyseria

Nikita Michałkow

Scenariusz

Andriej Konczałowski
Friedrich Gorenstein

Główne role

Jelena Sołowiej
Rodion Nachapietow

Muzyka

Eduard Artiemjew

Zdjęcia

Pawieł Lebieszew

Scenografia

Aleksandr Adabaszian
Aleksandr Samuliekin
Alina Budnikowa

Kostiumy

Alina Budnikowa

Montaż

Ludmiła Elian

Produkcja

Mosfilm

Wytwórnia

Mosfilm

Dystrybucja

Mosfilm

Niewolnica miłości (ros. Раба любви) – radziecki melodramat filmowy z 1976 roku w reżyserii Nikity Michałkowa.

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Jesień 1918. Większość terenów Rosji zajęta jest przez bolszewików. Jednak nie południe kraju, gdzie wciąż rządzą "biali". Trwają tam zdjęcia do filmu pod tytułem "Niewolnica miłości" z udziałem gwiazdy Olgi Wozniesienskiej. Cała ekipa filmowa, łącznie z Olgą nie jest świadoma (lub nie chce być) sytuacji, jaka panuje w kraju i zajęta jest wyłącznie zdjęciami do filmu. Wyjątkiem jest operator Potocki – rewolucjonista i działacz lokalnego podziemia, który z ukrycia filmuje przestępstwa szefa lokalnej komórki kontrwywiadu – Fiedotowa. W rezultacie działań tych dwóch ludzi Wozniesienska staje się mimowolną ofiarą ich walki. Przyjmuje od Potockiego filmy z nagranymi zbrodniami Fiedotowa oraz uczestniczy w zamachu na niego dokonanym przez członków lokalnej komórki rewolucyjnej. W finałowej scenie ucieczki przed ścigającymi ją żandarmami zostaje wsadzona do tramwaju, który ma jej zapewnić bezpieczny azyl. Jednak jego motorniczy przy pierwszej okazji opuszcza pojazd i informuje napotkanych kozaków o rewolucjonistce w jego pojeździe. Wozniesenska jedzie sama w opuszczonym wagonie, ścigana przez konnych kozaków, przez cały czas nie rozumiejąc swojej sytuacji. Szybko zmniejszający się dystans pomiędzy wagonem a jeźdźcami wskazuje, że los aktorki jest przesądzony.

Obsada aktorska

[edytuj | edytuj kod]
  • Jelena Sołowiej – Olga Wozniesienska
  • Rodion Nachapietow – operator Potocki
  • Oleg Basiłaszwili – producent Jużakow
  • Aleksandr Kalagin – reżyser Kolagin
  • Konstantin Grigoriew – kapitan Fiedotow
  • Jewgienij Stiebłow – aktor Kanin
  • Wiera Kuzniecowa – matka Olgi
  • Nikita Michałkow – rewolucjonista Iwan
  • Nikołaj Pastuchow – scenarzysta Wieniamin Konstantynowicz
  • Gotlib Roninson – księgowy Figiel
  • Michaił Czigariow – Walin
  • Aleksandr Jakowlew – przywódca rewolucjonistów Sasza
  • Wadim Wilski – asystent reżysera
  • Witalij Komissarow – asystent operatora
  • Inna Ulianowa – aktorka z bukietem
  • Aleksandr Adabaszian – reżyser filmu niemego
  • Jurij Bohatyrow – aktor Maksakow

i inni.

O filmie

[edytuj | edytuj kod]

Niewolnica miłości był drugim po Sam wśród obcych, obcy wśród swoich głośnym filmem Michałkowa, poświęconym wojnie domowej w Rosji. Film spodobał się krytykom, chwalono reżyserię i aktorstwo[1]. Cieszył się dużą popularnością (w ZSRR obejrzało go ponad 11 mln widzów[2]), m.in. dzięki wykonawczyni głównej roli żeńskiej (Sołowiej)[1], dla której film stał się przyczynkiem do udanej kariery aktorskiej zarówno w kraju, jak i za granicą (USA)[3].

Film był kręcony w oryginalnych plenerach Odessy, a także Moskwy[4]. Zdjęcia trwały zaledwie kilka miesięcy[3].

W Polsce film miał swoją premierę jesienią 1976 roku w ramach przeglądu "Dni Filmu Radzieckiego"[5]. Zyskał pochlebne recenzje krytyków[6]. Chwalono zwłaszcza kreację Jeleny Sołowiej[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987. ISBN 83-221-0446-4.
  2. Raba lubwi. [w:] Kino-tieatr [on-line]. [dostęp 2021-10-15]. (ros.).
  3. a b Raba lubwi. Iwan Usaczow. Tajny naszego kino. TWC. 2016. 10-11 minuta. [dostęp 15 października 2021].
  4. Раба любви. Kino-teatr.ru. [dostęp 2024-05-26]. (ros.).
  5. – przedstawiamy program Dni Filmu Radzieckiego. „Film”. Nr 44(1456), s. 23, 1976-10-31. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". 
  6. Klaczyński...,
  7. Jelena Sołowiej. „Film”. Nr 17(1481), s. 13, 1977-04-24. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zbigniew Klaczyński. Niewolnica miłości. „Film”. Nr 16(168), s. 17, 1976-04-18. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]