Nihoa annulipes
| Nihoa annulipes | |||
| (Thorell, 1881) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Nihoa annulipes | ||
| Synonimy | |||
| |||
Nihoa annulipes – gatunek pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Barychelidae. Występuje endemicznie w Papui-Nowej Gwinei.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1881 roku przez Tamerlana Thorella pod nazwą Idiommata annulipes[1][2]. Opisu dokonano na podstawie pojedynczej samicy odłowionej w 1875 roku. Jako lokalizację typową wskazano wyspę Yule[2][3]. W 1994 roku Robert Raven dokonał redeskrypcji holotypu i przeniósł gatunek do rodzaju Nihoa[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Holotypowa samica ma ciało długości 18 mm oraz karapaks długości 7,6 mm i szerokości 6,8 mm. Karapaks jest w zarysie prawie jajowaty, ubarwiony czerwonobrązowo, porośnięty brązowymi szczecinkami. Jamki karapaksu są krótkie i lekko zakrzywione. Szczękoczułki są czerwonowobrązowe, porośnięte brązowymi szczecinkami, zaopatrzone w rastellum z 20–30 długimi i tępymi szczecinami. Bruzda szczękoczułka ma 6 małych i 5 dużych zębów na krawędzi przedniej oraz 5 małych ząbków i około 30 ziarenek w części środkowo-nasadowej. Szczęki zaopatrzone są w 22 kuspule. Na wardze dolnej występują 4 kuspule. Odnóża są czerwonobrązowe, brązowo obrączkowane na goleniach i nadstopiach, pozbawione cierni bazyfemoralnych i grzebieni. Skopule występują na nadstopiach i stopach wszystkich par. Kądziołki przędne są dobrze wykształcone. Opistosoma (odwłok) jest z wierzchu ciemnobrązowa, pod spodem zaś kremowa z małymi, brązowymi łatami. Genitalia samicy mają dwie spermateki, z których każda złożona jest z trójkątnego płata wewnętrznego i cienkiego płata zewnętrznego o kulistawo rozszerzonym wierzchołku[3].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pająk ten występuje endemicznie w Papui-Nowej Gwinei. Znany jest wyłącznie z miejsca typowego na wyspie Yule w Prowincji Centralnej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gen. Nihoa Raven & Churchill, 1992. [w:] World Spider Catalog Version 21.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2021-01-03].
- ↑ a b T. Thorell. Studi sui Ragni Malesi e Papuani. III. Ragni dell'Austro Malesia e del Capo York, conservati nel Museo civico di storia naturale di Genova. „Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova”. 17, s. 1-720, 1881.
- ↑ a b c d R.J. Raven. Mygalomorph spiders of the Barychelidae in Australia and the western Pacific. „Memoirs of the Queensland Museum”. 35, s. 291-706, 1994.