Nikiel (Rosja)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nikel)
Nikiel
Никель
Ilustracja
Osada Nikiel
Herb
Herb
Państwo

 Rosja

Obwód

 murmański

Populacja (2023)
• liczba ludności


9519

Nr kierunkowy

81554

Kod pocztowy

184421

Położenie na mapie obwodu murmańskiego
Mapa konturowa obwodu murmańskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Nikiel”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Nikiel”
Ziemia69°24′30″N 30°12′40″E/69,408333 30,211111
Strona internetowa
Zakłady metalurgiczne Zapolarnyj-Nikiel

Nikiel (ros. Никель) – osiedle typu miejskiego w północno-zachodniej Rosji, w obwodzie murmańskim, na półwyspie Kolskim, 7 kilometrów od granicy z Norwegią, na wschodnim brzegu jeziora Kuetsjarwi, siedziba administracyjna rejonu pieczengskiego. W 2005 roku liczyło około 15,9 tys. mieszkańców, wcześniej liczba mieszkańców sięgała tu 22 tysięcy (1989). W 2023 roku populacja wynosiła 9519 osób[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nikiel został opanowany przez Armię Czerwoną 22 października 1944 roku, a 21 lipca 1945 roku ustanowiony został administracyjny rejon pieczengskim w obwodzie murmańskim ze stolicą w Niklu. Miesiąc wcześniej, 22 czerwca utworzony został koncern metalurgiczny „Pieczenganikiel”. W 1948 roku otwarto tu pierwszą szkołę, a w listopadzie 1956 roku dotarł tu pierwszy pociąg. W tym samym roku w sąsiedztwie osady Nikiel rozpoczęto budowę osady Zapolarnyj, która w 1963 roku uzyskała prawa miejskie.

Przemysł[edytuj | edytuj kod]

Ośrodek wydobycia rudy niklu i przetwórstwa tego metalu. Tutejsza huta Zapolarnyj-Nikiel należąca do koncernu (Norilskij nikiel) jest jednym z największych ośrodków emisji dwutlenku siarki w tej części świata[2], sięgającej 100 tysięcy ton rocznie[3][4] (w 1999 szacowano emisję nawet na 150 tysięcy ton SO2[5]), a także innych zanieczyszczeń[6]. Norweskie stacje pomiarowe notują w okolicach huty przekroczenia norm zawartości SO2 przekraczające 2000% (np. 7500 mg/m³ przy dopuszczalnej normami zawartości 350 mg/m³)[7]. W wyniku porozumień rosyjsko-norweskich planowane jest, kosztem 300 milionów koron norweskich, zamknięcie huty w Niklu i przeniesienie zakładów metalurgicznych do lokalizacji położonej bardziej na południe na półwyspie Kola, do istniejącej już huty Siewiero-Nikiel koło Monczegorska[8]; przedsięwzięcie to, planowane przed końcem 2010 roku, na razie jednak odwleka się[4]. W sąsiedztwie osiedla Nikiel i miasta Zapolarnyj, oprócz kopalni i huty, znajdują się także zakłady koncentracji rudy a także zbiorniki odpadów poflotacyjnych[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]