Nikoła Jotow
| Pełne imię i nazwisko |
Никола Костадинов Йотов |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Minister budownictwa, dróg i komunikacji | |
| Okres |
od 15 maja 1930 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister sprawiedliwości | |
| Okres |
od 14 listopada 1938 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Nikoła Kostadinow Jotow (bułg. Никола Костадинов Йотов, ur. 20 listopada 1892 w Pazardżiku, zm. 23 listopada 1961 tamże[1]) – minister budownictwa, dróg i komunikacji (1930-1931), minister sprawiedliwości (1938-1939), deputowany do Zgromadzenia Narodowego XXIII (1931-1934) i XXIV (1938-1939) kadencji[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1918 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Sofijskim i powrócił do rodzinnego Pazardżiku, gdzie pracował jako adwokat[1]. W tym czasie wstąpił do Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego. Po zabójstwie Aleksandra Stambolijskiego w 1923 został zatrzymany przez policję i przetrzymywany w więzieniu bez wyroku[1]. Po opuszczeniu więzienia przekazał swojemu bratu studiującemu w Wiedniu informacje o fali represji, która ogarnęła Bułgarię po powstaniu wrześniowym - tekst Jotowa opublikowało czasopismo socjaldemokratyczne Arbeite Zeitung[1]. Powrócił na scenę polityczną w latach 30., początkowo jako minister budownictwa, dróg i komunikacji w rządzie Andreja Toszewa, a następnie jako minister sprawiedliwości w gabinecie Georgi Kjoseiwanowa[2]. Po dymisji ze stanowiska ministerialnego w 1939 kontynuował praktykę adwokacką, broniąc ludzi oskarżanych o złamanie ustawy o obronie państwa[1].
Po przejęciu władzy przez komunistów represjonowany za poglądy polityczne. W 1949 trafił do obozu pracy w Bogdanov Dole, w którym był przetrzymywany 4 miesiące[2], a w listopadzie 1956 do obozu w Belene[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 208-209.