Nikołaj Uszakow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Uszakow
Николай Григорьевич Ушаков
generał major artylerii generał major artylerii
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1902
Nowokuźnieck

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 1968
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1919–1962

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca 35 Brygady 1 Frontu Białoruskiego

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Medal za Warszawę 1939–1945

Nikołaj Grigorjewicz Uszakow (ros. Николай Григорьевич Ушаков, ur. 4 lipca?/17 lipca 1902 w Kuźniecku, zm. 9 sierpnia 1968 w Moskwie) – radziecki wojskowy, generał major artylerii, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Skończył 7 klas, od 1919 służył w Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej, w 1923 ukończył szkołę artylerii w Tomsku, w 1931 szkołę piechoty, a w 1933 kursy doskonalenia kadry dowódczej.

Od 1 września 1942 walczył z Niemcami, kolejno na Froncie Stalingradzkim, Dońskim, Centralnym, Białoruskim i 1 Białoruskim jako dowódca pułku artyleryjskiego i dowódcy brygady, brał udział w bitwie pod Stalingradem, pod Kurskiem, wyzwoleniu prawobrzeżnej Ukrainy i Białorusi oraz w operacji wiślańsko-odrzańskiej, m.in. w walkach na odcinku Rudki-Szlachecki Las k. Zwolenia (14 stycznia 1945), opanowywaniu Kalisza (23 stycznia 1943) i w rejonie Frankfurtu nad Odrą (2 lutego 1945) jako dowódca 35 Brygady 1 Frontu Białoruskiego w stopniu pułkownika.

W 1954 ukończył kursy przy Wyższej Oficerskiej Szkole Artylerii, w 1962 zakończył służbę.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]