Nikon (Pietin)
| Aleksandr Pietin | |
| Arcybiskup odeski i chersoński | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 czerwca 1902 |
| Data i miejsce śmierci |
16 kwietnia 1956 |
| Arcybiskup odeski i chersoński | |
| Okres sprawowania |
1952–1956 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1944 |
| Diakonat |
do 1928 |
| Prezbiterat |
1928 |
| Chirotonia biskupia |
21 maja 1944 |
| Data konsekracji |
21 maja 1944 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Nikon, imię świeckie Aleksandr Porfiriewicz Pietin (ur. 19 maja?/1 czerwca 1902 w Jekatierinodarze, zm. 16 kwietnia 1956 w Odessie) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1918 ukończył seminarium duchowne w Stawropolu. Studiował również w Instytucie Politechnicznym w Kubaniu, jednak nie zakończył nauki. W 1928 został wyświęcony na kapłana jako celibatariusz. Służył w eparchii penzeńskiej.
W 1933 został skazany na pięć lat łagru i uwięziony w obozie w Uchcie (ros. Uchtpieczłag). Po odbyciu wyroku zamieszkiwał w obwodzie kalinińskim. Dołączył do ruchu Żywej Cerkwi, który porzucił w 1944, składając akt pokutny, po czym został na nowo przyjęty do kanonicznego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W tym samym roku złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Nikon. 21 maja tego samego roku został wyświęcony na biskupa woroszyłowgradzkiego. W chirotonii jako konsekratorzy wzięli udział metropolita kruticki i kołomieński Mikołaj, biskup rostowski i taganroski Eleuteriusz oraz biskup dmitrowski Hilary.
W 1945 Rosyjski Kościół Prawosławny zdecydował o utworzeniu nowej eparchii z siedzibą we Lwowie. Biskup Nikon był pierwotnie typowany na jej ordynariusza, ostatecznie jednak uznano, że odpowiedniejszym kandydatem będzie duchowny znający język ukraiński, związany z Ukrainą zachodnią, a także wykształcony tak dobrze, jak kapłani greckokatoliccy. Te czynniki przesądziły o nominowaniu na biskupa lwowskiego i tarnopolskiego archimandryty Makarego (Oksijuka) i pozostawieniu biskupa Nikona na dotychczasowej katedrze[1].
Od 1945 Nikon jako biskup doniecki i woroszyłowgradzki zarządzał wszystkimi strukturami Cerkwi w regionie Donbasu i na Ługańszczyźnie. W 1948 został locum tenens eparchii odeskiej, a od 1949 faktycznym jej zarządzającym.
W 1951 otrzymał godność arcybiskupią, równocześnie został na stałe przeniesiony na katedrę odeską, natomiast funkcję locum tenens pełnił w odniesieniu do kierowanej wcześniej eparchii donieckiej, na której nie wyznaczono jego następcy. Zmarł w 1956 w Odessie i został pochowany w tamtejszym soborze katedralnym.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rostysław Jarema, Lwowski Sobór Cerkiewny 1946 roku. Przyczyny i konsekwencje, Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2015, s. 102–103.