Nilgau indyjski
| Boselaphus tragocamelus[1] | |
| (Pallas, 1766) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
nilgau indyjski |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
| Zasięg występowania | |
Nilgau indyjski[3], dawniej: nilgau (Boselaphus tragocamelus) – największa antylopa azjatycka zamieszkująca subkontynent indyjski. Jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel rodzaju nilgau[3] (Boselaphus).
Zamieszkuje suche lasy Indii, obecnie zagrożona z powodu dewastacji jej naturalnego środowiska. Hindusi niechętnie na nią polują ze względu na podobieństwo do świętych krów indyjskich (zebu).


Barwa sierści ciemnopopielata, przechodząca u samców w niebieskawą, a u samic w brązową. Samce osiągają 1,8–2 m długości, nie licząc ogona, który dorasta do 45 cm. Wysokość w kłębie 1,2–1,5 m. Rogi niedługie, stożkowate – do 25 cm. Największe samce osiągają masę ponad 270 kg. Dymorfizm płciowy, oprócz różnic w ubarwieniu, ujawnia się też w wielkości i innych szczegółach wyglądu – samice są mniejsze i nie mają rogów, a na szyi samców pojawia się długa, ciemna "broda", słabo zaznaczona u samicy.
Dojrzałość płciową uzyskują ok. 18 miesiąca życia. Ciąża trwa 8 miesięcy. Samica rodzi zwykle 2 młode.
Nilgau indyjskie żyją w stadach od 4 do 20 osobników. Stare samce przechodzą czasem do samotniczego trybu życia.

Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Boselaphus tragocamelus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Boselaphus tragocamelus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 180. ISBN 978-83-88147-15-9. [dostęp 2015-11-18].