Niloofar Rahmani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Niloofar Rahmani
Ilustracja
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

1992
Kabul

Przebieg służby
Lata służby

od 2012

Siły zbrojne

Seal of the United States Department of the Air Force.svg United States Air Force

Niloofar Rahmani, pers. نیلوفر رحمانی (ur. 1992 w Kabulu[1]) – afgańska lotniczka, pierwsza w historii Afganistanu kobieta pełniąca służbę pilota wojskowego, laureatka International Women of Courage Award (2015).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Kabulu. Od dzieciństwa marzyła o tym by zostać pilotem[1]. Pierwszy samodzielny lot odbyła samolotem Cessna 182[1]. W 2010 znalazła się na liście kandydatów na pilotów wojskowych, kształcących się pod kierunkiem pilotów amerykańskich. Po ukończeniu szkolenia w lipcu 2012 otrzymała awans na podporucznika i została przydzielona do jednostki transportowej, latającej na samolotach C-208[1]. Mimo wyraźnego zakazu przewożenia rannych i zabitych przez samoloty służące do transportu towarów, Rahmani z własnej woli zaangażowała się w pomoc rannym żołnierzom w czasie jednej z misji transportowych. Rannych dostarczyła do szpitala, za naruszenie regulaminu nie została ukarana[1].

Kiedy informacje o afgańskiej pilotce pojawiły się w prasie, rodzina Rahmani zaczęła otrzymywać pogróżki od talibów, co zmusiło ją do wielokrotnej zmiany miejsca zamieszkania[1]. Mimo zagrożenia, Rahmani kontynuowała karierę wojskową, a jako instruktor latania, stawała się inspiracją dla innych kobiet w Afganistanie. W latach 2015-2016 przeszła szkolenie na samolotach C-130s, uzyskując stopień kapitana. W konsekwencji zwróciła się z prośbą do władz amerykańskich o udzielenie jej azylu politycznego. W jej przekonaniu noszenie przez nią munduru spotyka się z wrogością w jej ojczystym kraju[2]. Azyl uzyskała w kwietniu 2018[1].

Promocja oficerska Niloofar Rahmani w bazie lotniczej Shindand

W 2015 została uhonorowana nagrodą International Women of Courage Award.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]