Gustaf Dalén

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nils Gustaf Dalén)
Gustaf Dalén
Ilustracja
Państwo działania

Szwecja

Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1869
Stenstorp (gmina Falköping)

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 1937
Lidingö

profesor
Specjalność: fizyka
Alma Mater

Uniwersytet Techniczny Chalmersa,
Politechnika Federalna w Zurychu

Faksymile
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Multimedia w Wikimedia Commons

Nils Gustaf Dalén (ur. 30 listopada 1869 w Stenstorp[1], gmina Falköping, zm. 9 grudnia 1937 w Lidingö)[2][3] – szwedzki inżynier wynalazca, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1912 „za wynalezienie automatycznych regulatorów do stosowania w połączeniu z zasobnikami gazu do zasilania światłem latarni morskich i pław świetlnych”; jedyny laureat tej nagrody, który założył grupę przemysłową (Aktiebolaget Gasaccumulator AGA, ang. Gas Accumulator Company; stan na 2021).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na farmie rodziców – Johanssonów ze Stenstorp w prowincji Västergötland – jako czwarte z pięciorga dzieci[4] (według innych źródeł – najmłodsze z czworga rodzeństwa[5]). Matka, Lovisa Johansson, zachęcała dzieci do nauki. Przypuszcza się, że z tego powodu syn przyjął jej panieńskie nazwisko – Dalén[4].

W szkole nie był dobrym uczniem. Zapamiętano przede wszystkim, że chętnie konstruował pomysłowe gadżety. Duże zainteresowanie otoczenia wzbudziło m.in. urządzenie pomagające 13-letniemu chłopcu w porannym wstawaniu z łóżka. Był to stary zegar ścienny, przerobiony na budzik z gongiem i dodatkowym urządzeniem, które 15 minut przed pobudką zapalało lampę naftową, oświetlającą pokój i ogrzewającą dzbanek z kawą na śniadanie[6].

Gustaf Dalén skończył miejscową szkołę rolniczą[2]. Miał zamiar pozostać w gospodarstwie rodziców. Tam zorganizował sklep ogrodniczy oraz skup nasion i mleka. W roku 1892 skonstruował urządzenie do oceny jakości dostarczanego mleka – tester zawartości tłuszczu[4]. Gustaf de Laval (zob. dysza de Lavala) – znany wynalazca, któremu Dalén zaprezentował to urządzenie w Sztokholmie – stwierdził, że podobne rozwiązanie jest już opatentowane[a], ale docenił zdolności młodego wynalazcy-samouka i zachęcił go do podjęcia studiów technicznych[4][5].

Dalén sprzedał farmę i rozpoczął studia w Wyższej Szkole Technicznej Chalmersa[4][2]. Uczelnię tę ukończył w 1896, po czym spędził rok w Szwajcarii, kontynuując studia na Politechnice Federalnej w Zurychu (ETH). Jego opiekunem był Aurel Stodola, prawdopodobnie współpracownik de Lavala oraz Adolfa Hurwitza, zajmujący się problemami turbin parowych[7], a zwłaszcza regulatorami ich prędkości[8].

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

AGA – boja Gustafa Daléna gotowa do dostawy[9]
Budynek mieszkalny pracowników firmy AGA w Lidingö (budowa ok. 1914)
Nabieżnik Daléna przy torze wodnym do Sztokholmu
Okres przed rokiem 1912

Po powrocie do Szwecji Gustaf Dalén pracował przez pewien czas w Sztokholmie, jako projektant w firmie de Laval Ångturbin (turbiny parowe de Lavala) ; prowadził też badania i zajmował się doradztwem inżynierskim w Göteborgu. Wspólnie z Henrikiem Celsingiem założył Dalén & Celsing. Wkrótce (1901) został dyrektorem technicznym firmy Svenska Karbid- och Acetylen A.B. (ang. Swedish Carbide and Acetylene, Ltd.), przekształconej w następnych latach w Svenska Aktiebolaget Gasaccumulator (AGA, Swedish Gas Accumulator Ltd.). W roku 1906 objął stanowisko naczelnego inżyniera tej firmy[2][4].

Zajmując się wdrażaniem w Szwecji technik wymagających stosowania acetylenu (np. spawanie, oświetlenie) podjął próby zmniejszenia ryzyka wybuchów (w czasie jego produkcji, przechowywania i transportu) oraz zmniejszenia zużycia[10].

Acetylen przechowywano i transportowano wówczas (od przełomu XIX i XX w.) w butlach ciśnieniowych, w postaci roztworu w acetonie, „acetylen dissous”[b], co miało na celu ograniczenie niebezpieczeństwa wybuchów. Technologia została opracowana w roku 1896 przez francuskich naukowców, G. Claude’a i Alberta Hessa. Ponieważ fala detonacyjna nie może rozprzestrzeniać się w przewodach o średnicy mniejszej od 1 mm, wynalazcy polecali wypełnianie butli z „acetylen dissous” materiałami porowatymi z kapilarami[c]. Stosowane ówcześnie materiały nie były jednak wystarczająco bezpieczne i trwałe. Gustaf Dalén opracował i wdrożył do produkcji w AGA (1906) materiał nazwany Agamassan. Masę wytwarzano mieszając w odpowiednich urządzeniach granulowaną lub sproszkowaną ziemię okrzemkową lub inny materiał porowaty (np. azbest, wypalona glina, pumeks) z określonymi rodzajami cementu, wypełniającymi przestrzenie między grudkami materiału porowatego (mieszanie pasty do jej utwardzenia)[11]. Tak otrzymana masa skutecznie pochłania roztwór acetylenu i jest trwała (zachowuje niezbędną wąskoporowatość w różnych warunkach klimatycznych). Firma zaczęła cieszyć się uznaniem w świecie[2][3][10].

Zmierzając do ograniczenia zużycia acetylenu w lampach gazowych, stosowanych m.in. w latarniach morskich, Dalén wprowadził istotną modyfikację konstrukcji palników (m.in. światło migające) oraz zaprojektował i rozpoczął produkcję (1907) „zaworów słonecznych” (szw. solventil, ang. sun valve, solar valve), automatycznie gaszących światło latarni po wschodzie słońca i zapalających je po zmierzchu. Pierwszy z takich zaworów zainstalowano w latarni Furuholmen[12], między Sztokholmem i Vaxholm. Zawory nie wymagały innego zasilania poza energią promieniowania słonecznego; były poza tym uważane za niezawodne i nie wymagające konserwacji. Projektem bardzo zainteresował się Thomas Alva Edison (wyrażając swoje zaskoczenie skutecznością prostej konstrukcji), a Urząd Patentowy w Berlinie zażądał pokazu przed zatwierdzeniem patentu[13].

Solventil otwierał się i zamykał dzięki różnej absorpcji termicznej i różnej rozszerzalności cieplnej dwóch materiałów. Roboczymi elementami były cztery pręty: trzy błyszczące – odbijające światło – pręty metalowe otaczały jeden czarny i matowy. Po świcie pręt wewnętrzny rozszerzał się bardziej od zewnętrznych, co powodowało zamknięcie wylotu gazu (pozostawał zapalony mały płomyk „pilota”). Gdy słońce zachodziło, długość czarnego pręta zmniejszała się, a wypływający gaz zapalał się od płomienia pilota. Wprowadzenie wynalazków pozwoliło zmniejszyć zużycie gazu o 94%[13].

O uznaniu dla latarni morskich firmy AGA, projektowanych przez Gustafa Daléna, świadczy m.in. zlecenie tej firmie w roku 1911 budowy systemu oświetlenia całego Kanału Panamskiego (kwota 150 tys. dolarów US)[4].

Rok 1912

We wrześniu 1912 roku, w czasie eksperymentów z acetylenem, Gustaf Dalén uległ groźnemu wypadkowi. Jego życie uratowano, jednak stracił wzrok. W związku z tym nie mógł osobiście odebrać Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, którą w tymże roku został wyróżniony[2][3]

„za wynalezienie automatycznych regulatorów do stosowania w połączeniu z zasobnikami gazu do zasilania światłem latarni morskich i pław świetlnych”

Nagrodę odebrał prof. Albin Dalén, który w czasie uroczystego bankietu (10 grudnia 1912) podziękował Królewskiej Akademii Nauk w imieniu swojego brata mówiąc, że wyróżnienie ułatwi mu zachowanie równowagi po ciężkim wypadku i będzie silną motywacją do dalszej pracy w tej samej dziedzinie[14].

1
Informacja prasowa z 29 września 1912 o wypadku Gustafa Dalena w czasie eksperymentów z acetylenem w Alby, gmina Botkyrka
2
Dalén laboratorium AGA
(Lidingö, 1916)

Wyróżnienia za dokonania praktyczne nie były wcześniej przyznawane (tradycyjnie nagradzano osiągnięcia teoretyczne; zob. lista laureatów), mimo że Alfred Nobel napisał w swoim testamencie, że nagroda w dziedzinie fizyki powinna być przyznawana[15]:

…to the person who shall have made the most important discovery or invention within the field of physics

(osobie, która dokona najważniejszego odkrycia lub wynalazku)

Nominacja Daléna wyróżniała się spośród wcześniejszych również z innego powodu. Tematem komentarzy, dotyczących Nagrody Nobla z roku 1912, był fakt wycofania przez Komitet Noblowski wcześniejszej decyzji o przyznaniu nagrody Nikoli Tesli i Thomasowi A. Edisonowi. Komitet nie ujawnił – zgodnie z własnymi zasadami – przyczyny tej decyzji. Przypuszczano, że u jej podstaw leżały nieporozumienia, do których doszło między oboma nominowanymi (według części źródeł N. Tesla odmówił przyjęcia nagrody, prawdopodobnie nie chcąc jej dzielić z Edisonem)[16][17][18].

Praca po roku 1912
Gustaf i Elma Dalen (1937)

W latach następnych, do roku śmierci (1937), Nils Gustaf Dalén nadal kierował firmą AGA oraz uczestniczył w działalności społecznej, co było możliwe dzięki sile jego optymizmu (do którego wszystkich zachęcał) oraz dzięki pomocy współpracowników i rodziny. Uzyskał też wsparcie ze strony Arvida Lindmana. Dokładał wszelkich starań, aby zapewnić bezpieczeństwo pracownikom firmy, z którymi podzielił się Nagrodą Nobla[4][19].

Interesował się wieloma różnymi zagadnieniami technicznymi (uzyskał ok. 100 patentów[4][6]), m.in.[19]:

  • techniką radiową (np. nawigacją radiową) – w AGA wykonano pierwsze doświadczenia w tym zakresie w latach 1915 i 1916,
  • techniką cieplną – w latach 1924–1929 Dalén opracował wyjątkowo efektywną kuchenkę węglową, w której zachodziło oszczędne i bezdymne spalanie i która nie wymagała doglądania przez 24 godziny,
  • budową głośników,
  • budową aparatury medycznej (np. pierwsze w Europie płucoserce, aparatura anestezjologiczna),
  • techniką lotniczą – Dalén był w czasie I wojny światowej partnerem Enocha L. Thulina w fabryce samolotów w Landskronie.

W latach 20. AGA uruchomiła produkcję samochodów AGA (fabryki w Berlinie i Landskronie) i pierwszego w Szwecji sprzętu dla filmu dźwiękowego (1929)[19].

Wyróżnienia i upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Poza Nagrodą Nobla został wyróżniony[2]:

Otrzymał Morehead Medal od International Acetylene Association. Uczestniczył debatach National Society of Economics. Przez niemal 20 lat był członkiem rady miasta Lidingö[2].

Dowodami trwałej pamięci są m.in. ekspozycje w Gustaf Dalén Museum w Stenstorp[5][20] i nadanie nazwy Dalénum obszarowi przemysłowemu w Lidingö. Jednym z eksponatów jest tabliczka z napisem Var Opitimist (Bądź optymistą), które ustawiane były z inicjatywy Daléna na terenie zakładu AGA w czasie poważnych trudności finansowych firmy spowodowanych wielkim kryzysem (kopia tabliczki jest sprzedawana jako pamiątka z muzeum)[21].

1
Gustaf Dalén Museum w Stenstorp[5][20]
2
Dalénum w Lidingö
1
Obszar przemysłowy Dalénum w Lidingö
2
Popiersie twórcy AGA
3
Muzealne elementy regulatorów Daléna

Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]

N.G. Dalén ożenił się w 1901 z Elmą Persson. Mieli czworo dzieci: dwóch synów (Gunnar i Anders) i dwie córki. Gunnar Dalén (inżynier) zastąpił ojca na stanowisku dyrektora AGA. Młodszy syn, Anders Dalén, został lekarzem okulistą, profesorem w Instytucie Karolinska[2][3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W roku 1890 metodę określania zawartości tłuszczu w mleku opracował Stephen Moulton Babcock (metoda Babcocka).
  2. ↑ Pod ciśnieniem 10 atm. w jednym litrze acetonu rozpuszcza ok. 250 litrów gazowego acetylenu.
  3. ↑ Analogiczny sposób transportu i magazynowania acetylenu jest stosowany współcześnie (zob. przechowywanie acetylenu oraz linki zewnętrzne: Marzena Półka i wsp.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dalén Nils Gustaf, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-03-30].
  2. ↑ a b c d e f g h i Gustaf Dalén – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1912 [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-02]. (ang.)., Biographical.
  3. ↑ a b c d Gustaf Dalén. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i Gustaf Dalén. [w:] AGA > History [on-line]. www.aga.com. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-31)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Björn Bellander (text and picture): Dahlén museum. [w:] Museum Official website [on-line]. www.bjorns-story.se. [dostęp 2018-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-12)]. (ang.).
  6. ↑ a b Gustaf Dalén. [w:] Tekniska Museet > Swedish inventors [on-line]. www.tekniskamuseet.se. [dostęp 2014-05-02]. (szw.).
  7. ↑ Steam Turbines Classification. [w:] Portal Mass Engineers [on-line]. www.massengineers.com. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).
  8. ↑ Robert N. Clark: Nils Gustaf Dalén Inventor, Experimenter, Engineer, and Nobel Laureate. [w:] IEEE Control Systems Magazine: 0272-1708/03/$17.00©2003IEEE [on-line]. ieeecss.org, 3 sierpnia 2003. s. 68-70. [dostęp 2014-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).
  9. ↑ Helene Broms, Nina Enström: AGA – människorna, fabriken och uppfinningarna. [w:] Kulturarv Stockholm [on-line]. Stockholms läns museum, Stockholms stadsmuseum, Stockholms läns hembygdsförbund. [dostęp 2014-05-07]. (szw.)., w tym m.in.: „Lite gas och korta blänk”, Till Lidingö – Katastrof och triumf, AGA-spisen var en av Gustaf Daléns, „Vi kunna icke uraktlåta att säga ifrån”, Filmindustrin bad AGA om hjälp.
  10. ↑ a b Acetylene dissolved in acetone. [w:] Strona internetowa AGA > History [on-line]. www.aga.com. [dostęp 2014-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-15)]. (ang.).
  11. ↑ Gustaf Dalen (wynalazca), pierwotny właściciel: American Gasaccumulator Compan: Porous mass for the storage of explosive gases and method of making same. [w:] Patent US 1767514 A [on-line]. 24 czerwca 1930 (zgłoszenie priorytetowe: 27 maja 1924?). [dostęp 2014-05-07]. (ang.).
  12. ↑ Furuholmen C 6544. [w:] Latarnie morskie [on-line]. www.gola.burkhard.pl. [dostęp 2014-05-05]. (pol.).
  13. ↑ a b The Sun Valve. [w:] AGA > History [on-line]. www.aga.com. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-18)]. (ang.).
  14. ↑ Gustaf Dalén – Banquet Speech. [w:] The Nobel Prize in Physics 1912 [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-02]. (szw.).
  15. ↑ Alfred Nobel’s Will. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  16. ↑ A Biography of Nikola Tesla. [w:] Portal ‘Rich’s Tribute to Nikola Tesla’ [on-line]. home.earthlink.net. [dostęp 2014-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)]. (ang.)., .
  17. ↑ Thomas Alva Edison Biography (1847-1931). www.madehow.com. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  18. ↑ Michael Michalko: The Incredible Genius that America Ignored. [w:] Creative Thinking Articles and Techniques [on-line]. creativethinking.net. [dostęp 2015-12-21]. (ang.).
  19. ↑ a b c History. [w:] Strona internetowa AGA > History [on-line]. www.aga.com. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-26)]. (ang.).
  20. ↑ a b Från sjöfart till sjukvård och radio. [w:] Strona internetowa muzeum w Stenstorp [on-line]. www.dalenmuseet.se. [dostęp 2014-05-05]. (szw.).
  21. ↑ Optimistnålen. [w:] Strona internetowa muzeum w Stenstorp [on-line]. www.dalenmuseet.se. [dostęp 2015-12-21]. (szw.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Marzena Półka, Zdzisław Salamonowicz, Maciej Skulich: Acetylen – niebezpieczeństwo ukryte w butli. [w:] Przegląd Pożarniczy, nr 8, [on-line]. 2002. s. 27–29. [dostęp 2014-05-07]. ISSN 0137-8910. (pol.).
  • Nils Gustaf Dalén. [w:] Europejczyk tygodnia: Europäer der Woche: European of the Week [on-line]. www.scholar-online.eu, 2012. [dostęp 2018-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).
  • crespus93: Nils Gustaf Dalen. [w:] Prezentacja multimedialna (16 slajdów) [on-line]. www.slideshare.net, 27 marca 2011. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).
Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki
XX wiek
XXI wiek

Nobel

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gustaf_Dalén&oldid=73524283”