Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors
極限脱出 9時間9人9の扉
Producent

Chunsoft

Wydawca

JP: Spike
Am.Płn.: Aksys Games

Seria gier

Zero Escape

Reżyser

Kotaro Uchikoshi

Projektant

Akihiro Kaneko

Artysta

Kinu Nishimura

Główny programista

Yasushi Takashina

Scenarzysta

Kotaro Uchikoshi

Kompozytor

Shinji Hosoe

Data wydania

Nintendo DS
JP: 10 grudnia 2009
Am.Płn.: 16 listopada 2010
iOS
JP: 29 maja 2013
Am.Płn.: 17 marca 2014
EU: 17 marca 2014
Microsoft Windows
JP: 25 marca 2017
Am.Płn.: 24 marca 2017
EU: 24 marca 2017
PlayStation 4
JP: 13 kwietnia 2017
Am.Płn.: 24 marca 2017
EU: 24 marca 2017
PlayStation Vita
JP: 13 kwietnia 2017
Am.Płn.: 24 marca 2017
EU: 24 marca 2017

Gatunek

powieść wizualna, gra przygodowa

Tryby gry

gra jednoosobowa

Wymagania sprzętowe
Platforma

Nintendo DS, iOS, PlayStation 4, PlayStation Vita

Strona internetowa

Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors (jap. 極限脱出 9時間9人9の扉 Kyokugen Dasshutsu 9 Jikan 9 Nin 9 no Tobira) – powieść wizualna produkcji firmy Chunsoft. Jest to pierwsza część serii Zero Escape, w której wydano jeszcze gry Virtue’s Last Reward i Zero Time Dilemma. Gra została wydana na Nintendo DS w 2009 roku w Japonii i w 2010 roku w Ameryce Północnej, a wersja na iOS została wydana w 2013 roku w Japonii i w 2014 roku poza Japonią. Remake w wysokiej rozdzielczości został wydany w 2017 roku na Microsoft Windows, PlayStation 4 i PlayStation Vita jako część zestawu Zero Escape: The Nonary Games, w którym zawarto także Virtue’s Last Reward.

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors to gra przygodowa z elementami powieści wizualnej, w której gracz wciela się w rolę mężczyzny imieniem Junpei[1]. Rozgrywka podzielona jest na dwie sekcje: powieściowe i ucieczki. W sekcjach powieściowych, gracz rozmawia z innymi bohaterami gry[2]. W tych sekcjach gra wymaga bardzo mało interakcji, ponieważ, tak jak w innych powieściach wizualnych, gracz czyta tekst pojawiający się na ekranie, przedstawiający wypowiedzi innych bohaterów i myśli Junpeia, a także podejmuje decyzje wpływające na zakończenie[3][4]. Wskutek podjętych decyzji, gracz otrzymuje jedno z sześciu zakończeń zawartych w grze[5]. Nie jest możliwym rozwiązać całą przedstawioną zagadkę w trakcie jednej gry – aby otrzymać „prawdziwe” zakończenie, zawierające informacje tłumaczące przedstawione wydarzenia, trzeba uprzednio zobaczyć to jedno z zakończeń, które odblokowuje dostęp do „prawdziwego” zakończenia[6]. Niektóre z zakończeń zawierają wskazówki ułatwiające odkrycie innych zakończeń[7].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

W Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors występuje dziewięcioro bohaterów, którzy są zmuszeni do udziału w grze nazwanej Nonary Game przez osobę o nieznanej tożsamości przedstawiającej się jako Zero[1]. Bohaterowie przyjmują pseudonimy, by chronić swoje tożsamości[8]. Głównemu bohaterowi, Junpeiowi, w tej grze towarzyszą: June, nerwowa dziewczyna i stara przyjaciółka Junpeia, której prawdziwe imię to Akane; Lotus, wyrachowana kobieta, o której umiejętnościach niewiele wiadomo; Seven, muskularny mężczyzna; Santa, punk o negatywnym nastawieniu do świata; Ace, starszy i mądry mężczyzna; Snake, ślepiec zachowujący się w sposób przypominający księcia; Clover, dziewczyna miewająca wahania nastroju; Dziewiąty (ang. 9th Man), nerwowy mężczyzna[9].

Akcja gry toczy się we wnętrzu statku pasażerskiego, w którym wszystkie zewnętrzne drzwi i okna zamknięto[8]. Bohaterowie dowiadują się, że zostali porwani i przewiezieni na statek, aby zagrali w Nonary Game[10]. Celem gry jest odnalezienie drzwi oznaczonych cyfrą „9” zanim statek zatonie. Aby znaleźć te drzwi, bohaterowie są zmuszeni podzielić się na zespoły, które eksplorują statek rozwiązując zagadki otwierające dostęp do kolejnych pomieszczeń[2]. Podział grupy jest wymuszony przez specjalne blokady na drzwiach oparte o tak zwany pierwiastek cyfrowy: każdy gracz nosi bransoletkę z numerem, przez drzwi może przejść tylko grupa składająca się z 3-5 osób, a suma cyfr sumy numerów na bransoletkach członków grupy musi równać się liczbie zapisanej na drzwiach[8].

Wydanie[edytuj | edytuj kod]

Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors zostało pierwotnie wydane przez Spike 10 grudnia 2009 roku na Nintendo DS[11]. Amerykańskie wydanie weszło do sprzedaży 16 listopada 2010[12]. W Stanach Zjednoczonych bonusem do pre-orderów były repliki bransoletek z gry, ale z powodu małej ilości zamówień, Aksys zaczął sprzedawać je na własnej stronie internetowej[13][14]. Po wydaniu, Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors zostało jedenastą grą na Nintendo DS, która otrzymała rating M od ESRB[15]. Wraz z wydaniem sequela gry, Zero Escape: Virtue’s Last Reward, ponownie wydano Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors pod tytułem Zero Escape: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors w nowym opakowaniu, zawierającym logo serii[16]. Ścieżka dźwiękowa została opublikowana przez Super Sweep 23 grudnia 2009 roku[17]. powieściowa adaptacja gry, Kyokugen Dasshutsu 9 Jikan 9 Nin 9 no Tobira Orutana (jap. 極限脱出 9時間9人9の扉 オルタナ), napisana przez Kenjiego Kurodę, została wydana w 2010 roku przez wydawnictwo Kōdansha w dwóch tomach[18][19].

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
Eurogamer 7/10[20]
„Famitsū” 36/40[11]
GameSpot 8,5/10[3]
GamesRadar+ 4,5/5[21]
IGN 9/10[2]
Nintendo World Report 9/10[7]
„The Escapist” 4/5[4]
Wired 8/10[10]
Nintendo Life 8/10[22]
Destructoid 10/10[5]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
Metacritic

82/100[23]

Nagrody
Organizacja Nagroda
IGN Best Story of 2010[24]
RPGFan Best Graphic Adventure: Handheld (2010)[25]
Destructoid Editor's Choice Award[5]

Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors otrzymała wynik 82/100 na agregatorze Metacritic, co oznacza głównie pozytywne opinie[23]. Gra poniosła porażkę sprzedażową w Japonii, sprzedając się w 27 762 kopiach w 2009 roku i 11 891 w 2010 roku, co dało razem 39 653 sprzedanych kopii[26][27][28]. W Stanach Zjednoczonych z kolei, gra sprzedała się dobrze, co, zdaniem autora gry, Uchikoshiego, było zaskoczeniem, jako że powieści wizualne postrzegane są jako gatunek specyficzny dla Japonii i rzadko odnoszący sukcesy poza nią[29].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Jason Schreier: 2010's Best Adventure Game Is On Sale For Under $20. Gawker Media, 11 października, 2012. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia, 2016)]. (ang.).
  2. ↑ a b c Lucas M. Thomas: 999: 9 Hours, 9 Persons, 9 Doors Review. Ziff Davis, 16 grudnia, 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (15 października, 2014)]. (ang.).
  3. ↑ a b Carolyn Petit: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors Review. CBS Interactive, 7 grudnia, 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (10 września, 2016)]. (ang.).
  4. ↑ a b Susan Arendt: Review: 9 Hours 9 Persons 9 Doors. Defy Media, 12 stycznia, 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (2 października, 2014)]. (ang.).
  5. ↑ a b c Tony Ponce: Review: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors. Modern Method, 17 listopada, 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (25 marca, 2015)]. (ang.).
  6. ↑ Pete Davison: JPgamer: In Search of Door Number 9. USGamer, 27 listopada, 2013. (ang.).
  7. ↑ a b Andy Goergen: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors Review. NINWR LLC, 9 maja, 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (30 sierpnia, 2015)]. (ang.).
  8. ↑ a b c Jessica Moen: Spoiler Alert: 999: 9 Hours, 9 Persons, 9 Doors. NAPCO Media, 25 maja, 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (28 lutego, 2016)]. (ang.).
  9. ↑ Zero Escape Series. Aksys Games. [zarchiwizowane z tego adresu (26 marca, 2015)]. (ang.).
  10. ↑ a b Jason Schreier: Review: 'Visual Novel' Nine Hours Mixes Gripping Drama, Spotty Prose. Condé Nast, 10 stycznia, 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (30 sierpnia, 2015)]. (ang.).
  11. ↑ a b 極限脱出 9時間9人9の扉 まとめ (DS). Enterbrain. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia, 2016)]. (jap.).
  12. ↑ Makuch, Eddie: Shippin' Out Nov. 14-20: Assassin’s Creed: Brotherhood, Need for Speed: Hot Pursuit. CBS Interactive, 14 listopada, 2010. [dostęp 2015-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 września, 2015)]. (ang.).
  13. ↑ Mike Fahey: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors, One Watch. Gawker Media, 20 września, 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (26 września, 2015)]. (ang.).
  14. ↑ Best of the Best (In This Particular Category, at Least). Aksys Games, 14 grudnia, 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lipca, 2015)]. (ang.).
  15. ↑ 999: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors Is The Eleventh M-Rated Game On DS. Siliconera, 30 sierpnia, 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (11 lipca, 2015)]. (ang.).
  16. ↑ „999” With New Box Art Ships Today!. Aksys Games, 27 września, 2012. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lipca, 2015)]. (ang.).
  17. ↑ Gann, Patrick: Extreme Escape 9 Hours 9 Persons 9 Doors Soundtrack. RPGFan. [dostęp 2015-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 kwietnia, 2015)]. (ang.).
  18. ↑ 極限脱出 9時間9人9の扉 オルタナ(上) (講談社BOX). Amazon.co.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (7 listopada, 2015)]. (jap.).
  19. ↑ 極限脱出 9時間9人9の扉 オルタナ(下) (講談社BOX). Amazon.co.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (7 listopada, 2015)]. (jap.).
  20. ↑ Chris Schilling: 999: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors – Emergency exits. Gamer Network, 18 stycznia, 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (16 września, 2014)]. (ang.).
  21. ↑ 999:Nine Hours, Nine Persons, 9 Doors Review. Future plc, 2 grudnia, 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (23 kwietnia, 2015)]. (ang.).
  22. ↑ Zach Kaplan: 999: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors (DS) Review. Gamer Network, 21 października, 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (19 stycznia, 2016)]. (ang.).
  23. ↑ a b Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors for DS Reviews. CBS Interactive. [zarchiwizowane z tego adresu (27 kwietnia, 2015)]. (ang.).
  24. ↑ Best Story. Ziff Davis. [zarchiwizowane z tego adresu (6 grudnia, 2014)]. (ang.).
  25. ↑ Best Graphic Adventure: Handheld – Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors. RPGFan. [dostęp 2016-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 września, 2015)]. (ang.).
  26. ↑ Tach, David: Zero Escape's third entry is stalled, but director has hope. Vox Media, 14 lutego, 2014. [dostęp 2016-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lipca, 2015)]. (ang.).
  27. ↑ GEIMIN.NET／2009年テレビゲームソフト売り上げTOP1000（ファミ通版）. Geimin.net. [dostęp 2016-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia, 2016)]. (jap.).
  28. ↑ GEIMIN.NET／2010年テレビゲームソフト売り上げTOP1000（ファミ通版）. Geimin.net. [dostęp 2016-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia, 2016)]. (jap.).
  29. ↑ John Szczepaniak: The Untold History of Japanese Game Developers. T. 1. SMG Szczepaniak, 11 sierpnia, 2014, s. 298–313. ISBN 978-0-9929260-0-7. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zero Escape
Gry
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nine_Hours,_Nine_Persons,_Nine_Doors&oldid=72920562”