Ninfale fiesolano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Księga zawierająca poemat "Ninfale fiesolano"
Andrea del Castagno, Portret Giovanniego Boccaccia
Roberto Dughetti, Panorama Fiesole

Ninfale fiesolano – poemat włoskiego poety Giovanniego Boccaccia[1], powstały zapewne w latach 1344–45[2]. Tematem utworu jest miłość pasterza Affrica i pięknej nimfy Mensoli[3][4][2][5]. Opowieść kończy się założeniem dwóch miast, Fiesole i Florencji[3]. Poemat został napisany oktawą (wł. ottava rima)[2], czyli strofą ośmiowersową, złożoną z wersów jedenastozgłoskowych (wł. endecasillabo), rymowaną abababcc[6][7][8][9].

„
Amor mi fa parlar, che m’è nel core
gran tempo stato e fatto n’ha su’ albergo,
e legato lo tien con lo splendore
e con que’ raggi a cui non valse usbergo,
quando passaron dentro col favore
degli occhi di colei, per cui rinvergo
la notte e ’l giorno pianti con sospiri,
e ch’è cagion di tutti e’ mie’ martìri.
 ”
— Giovanni Boccaccio, Ninfale fiesolano

Zobacz też: Teseida, Filostrato

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Boccaccio Giovanni (pol.). Encyklopedia PWN. [dostęp 2017-02-09].
  2. ↑ a b c Umberto Bosco: Giovanni Boccaccio Italian poet and scholar (ang.). Encyclopaedia Britannica. [dostęp 2017-02-09].
  3. ↑ a b C. Jean Campbell: Poetic Genealogy, Mythmaking and the Origins of Urban Nobility: Giovanni Boccaccio and Ambrogio Lorenzetti (ang.). brown.edu. [dostęp 2017-02-09].
  4. ↑ Peter Brand, Lino Pertile (red.): The Cambridge History of Italian Literature (ang.). books.google.pl, 1996. [dostęp 2017-02-09]. s. 76.
  5. ↑ Letterio Di Francia: Boccaccio, Giovanni (ang.). treccani.it. [dostęp 2017-02-09].
  6. ↑ Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 266. ISBN 978-83-233-4066-9.
  7. ↑ Kazimierz Wóycicki: Forma dźwiękowa prozy polskiej i wiersza polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1960, s. 245-246.
  8. ↑ Michail Leonovič Gasparov: Nástin dějin evropského verše. Praha: Dauphin, 2012, s. 180. ISBN 978-80-7272-248-8.
  9. ↑ Stanisław Sierotwiński: Słownik terminów literackich. Wrocław: Ossolineum, 1966, s. 175.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Giovanni Boccaccio: Ninfale fiesolano (wł.). Archive.org, 1482. [dostęp 2017-02-09].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Giovanni Boccaccio: Ninfale Fiesolano (wł.). letteraturaitaliana.net. [dostęp 2017-02-09].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ninfale_fiesolano&oldid=52234899”