Niskie Jezioro (powiat olsztyński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niskie Jezioro
Dolnik
Ilustracja
Niskie Jezioro o świcie
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Region

Równina Olsztynka

Wysokość lustra

140,4 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

39,5 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1225 m
500 m

Głębokość
• średnia
• maksymalna


5,8 m
18,7 m

Długość linii brzegowej

3050 m

Objętość

2295,1 tys. m³

Położenie na mapie gminy Olsztynek
Mapa konturowa gminy Olsztynek, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Niskie Jezioro”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Niskie Jezioro”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Niskie Jezioro”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, na dole po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Niskie Jezioro”
Ziemia53°33′38″N 20°22′27″E/53,560556 20,374167

Niskie Jezioro (lub Dolnik[1][2]) – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek[3].

Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jezioro leży na Równinie Olsztynka[4], natomiast w regionalizacji przyrodniczo-leśnej – w mezoregionie Puszcz Mazurskich[5], w dorzeczu MarózkaŁynaPregoła. Znajduje się około 8 km w kierunku południowo-wschodnim od Olsztynka, nad jego północnymi brzegami leży wieś Świerkocin. Od strony wschodniej wpada ciek wodny łączący akwen z Wysokim Jeziorem, wypływa natomiast na północy, kierując wody do jeziora Staw, a następnie dalej do Jeziora Plusznego Wielkiego[1].

Zbiornik wodny leży w otoczeniu głównie lasów, na południu również łąk i pól. Brzegi pagórkowate, miejscami płaskie. Dno i ławica przybrzeżna piaszczysto-muliste[1].

Zbiornik wodny według typologii rybackiej jezior zalicza się do sandaczowych[1].

Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego jeziora Pluszne w zlewni rzeki Łyna – nr 8[6].

Przed 1950 jezioro nosiło niemiecką nazwę Niski See[7].

Morfometria[edytuj | edytuj kod]

Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 39,5 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 5,8 m, a maksymalna – 18,7 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 140,4 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 2295,1 tys. m³[2]. Maksymalna długość jeziora to 1225 m, a szerokość 500 m. Długość linii brzegowej wynosi 3050 m[1].

Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 37,5 ha[2].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W skład pogłowia występujących ryb wchodzą m.in. szczupak, sandacz i leszcz. Wśród roślinności przybrzeżnej dominuje trzcina i pałka[1].

Obszar jeziora leży na terenie specjalnego obszaru ochrony siedlisk w ramach sieci Natura 2000 Ostoja Napiwodzko-Ramucka (PLH280052) o łącznej powierzchni 32 612,78 ha[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski, Jeziora okolic Olsztyna, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1999 (Przewodniki wędkarskie; 1 bis), ISBN 83-87506-46-X, OCLC 749652601.
  2. a b c Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 388, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
  3. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 231, ISBN 83-239-9607-5.
  4. Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).
  5. Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
  6. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2020-05-06].
  7. Poz. 588. Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości.. „Monitor Polski. Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 428, 8 maja 1950. 
  8. Dz.U. z 2018 r. poz. 1447