Nizina Śląsko-Łużycka
![]() Zasięg regionu w obrębie Polski | |
Megaregion | |
---|---|
Prowincja | |
Podprowincja | |
Makroregion |
Nizina Śląsko-Łużycka |
Mezoregion |
Bory Dolnośląskie, |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Nizina Śląsko-Łużycka (317.7) – rozległa równina w południowo-zachodniej Polsce i południowo-wschodnich Niemczech.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Jest to najdalej na południowy wschód wysunięty fragment (makroregion) podprowincji Nizin Sasko-Łużyckich. Od północy graniczy ze Wzniesieniami Łużyckimi (z Wałem Mużakowa), od północy i północnego wschodu z Wałem Trzebnickim, od wschodu z Niziną Śląską, od południa z Sudetami (Pogórzem Zachodniosudeckim).
Podział[edytuj | edytuj kod]
Na obszarze Polski wydziela się następujące mezoregiony: Bory Dolnośląskie, Równinę Szprotawską, Wysoczyznę Lubińską, Równinę Legnicką i Równinę Chojnowską[1].
Rzeki[edytuj | edytuj kod]
Większe rzeki: Kaczawa, Szprotawa, Bóbr, Kwisa, Czerna Wielka, Nysa Łużycka.
Miasta[edytuj | edytuj kod]
Główne miasta (w Polsce): Legnica, Lubin, Bolesławiec, Zgorzelec, Żagań i Jawor.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002. ISBN 83-01-13897-1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002. ISBN 83-01-13897-1.