Przejdź do zawartości

Nonouti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nonouti
Ilustracja
Kontynent

Australia i Oceania

Państwo

 Kiribati

Akwen

Ocean Spokojny

Archipelag

Wyspy Gilberta

Powierzchnia

19,85 km²

Populacja (2010)
• liczba ludności
• gęstość


2 683
135 os./km²

Położenie na mapie Kiribati
Mapa konturowa Kiribati, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Nonouti”
Ziemia0°38′47,8″S 174°26′23,2″E/-0,646611 174,439778
Mapa wyspy

Nonoutiatol w archipelagu Wysp Gilberta, położony w środkowej części Oceanu Spokojnego. Należy do Kiribati. Trzeci co do wielkości atol Wysp Gilberta i piąty Kiribati. Ma 36,72 km długości, 0,92 km w najszerszym miejscu i 0,07 km w najwęższym miejscu. Centrum administracyjnym wyspy jest Matang[1].

Siedziba lokalnej rady wyspiarskiej[1].

Ludność

[edytuj | edytuj kod]

Liczba mieszkańców w 2010 wynosiła 2 683 osób, natomiast w 2020 2749 osób. 40% ludności ma mniej niż 15 lat[1][2].

Na atolu znajduje się 9 wsi (w nawiasie liczba mieszkańców w 2020):[2]

Warunki naturalne

[edytuj | edytuj kod]

Głównym źródłem wody pitnej jest woda podziemna, wydobywana ze studni o głębokości 3-5 m. Łatwo ulegają one wysychaniu szczególnie na północnych i południowych krańcach wyspy oraz zasalaniu przez wody morskiej. Wysepka Noumatong jest ostoją ptaków i podlega ochronie. W lagunie występuje bogata różnorodność ryb. Problemem są erozja wybrzeża i powodzie[1].

Gospodarka, transport, edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Ludność zajmuje się głównie rybołówstwem i rolnictwem. Ważną gałęzią gospodarki atolu jest produkcja kopry. Pieniądze przysłane są również przez krewnych pracujących na Tarawie lub za granicą[1].

Dostęp do atolu mają średniej wielkości łodzie. Wzdłuż wyspy biegnie droga. Znajduje się tu port lotniczy Nonouti[1].

Na Nonouti znajduje się 7 szkół podstawowych i 2 szkoły średnie (1 junior secondary school i 1 high school)[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wyspa jest kolebką katolicyzmu na Wyspach Gilberta. Religię tą wprowadziło w drugiej połowie XIX w. dwóch mieszkańców wyspy, którzy przyjęli chrzest pracując na innych wyspach Pacyfiku. Katolicy zbudowali kościół, w którym gromadzili się w niedziele na modlitwę i śpiewanie hymnów. 10 maja 1888 przybyli pierwsi europejscy misjonarze, zostając na Nonouti zorganizowaną wspólnotę katolicką, liczącą 560 osób ochrzczonych i 600 osób przygotowujących się do chrztu[3].

Ludzie związani z Nonouti

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Office of Te Beretitent - Republic of Kiribati Island Report Series. 2012 11. Nonouti. REPUBLIC OF KIRIBATI ISLAND REPORT SERIES. [dostęp 2025-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-19)]. (ang.).
  2. a b Population and Housing Census 2020. Kiribati National Statistics Office. [dostęp 2025-09-16]. (ang.).
  3. Unia Pacyfiku Misjonarzy Najświętszego Serca Jezusowego. [dostęp 2025-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-16)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]