Tablice rejestracyjne w Norwegii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Norweskie tablice rejestracyjne – tablice rejestracyjne służące do oznaczania pojazdów zarejestrowanych na terenie Królestwa Norwegii.

Wydawaniem tablic rejestracyjnych zarządza norweskie Ministerstwo Transportu i Komunikacji. Tablice stanowią dokumenty prawne, które jednocześnie identyfikują pojazd i określają warunki jego użytkowania. Jeżeli pojazd nie jest w użyciu, tablice podlegają zwrotowi do organu rejestrującego.

Obecny system znaków (dwie litery wyróżnika i cztery lub pięć cyfr) został wprowadzony w 1971 roku. Projekt tablic pozostał bez zmian aż do roku 2002, kiedy władze zdecydowały się na wprowadzenie nowej czcionki o zestandaryzowanej szerokości każdego znaku[1]. Nowy krój okazał się nieudany ze względu na czytelność znaków, na przykład litery "A" I "R" są często trudne do rozróżnienia. W 2006 czcionka została zmieniona ponownie na bardziej czytelną. Ponadto wprowadzono niebieski euroband z norweską flagą[2]. Od 2009 tablice produkowano z tworzywa sztucznego w zakładzie w Tønsberg[3], ale od 2012 roku ponownie tłoczy się je w aluminium[4].

Typy tablic rejestracyjnych[edytuj | edytuj kod]

Norweskie tablice rejestracyjne
Tablica rejestracyjna typu A (DN – Oslo).
Tablica rejestracyjna typu B (DL – Oslo).
Tablica rejestracyjna typu C (JD – Gjøvik).
Tablica rejestracyjna typu E (ZH – Tromsø).
Tablica rejestracyjna typu G (UV – Molde).
Tablica rejestracyjna typu H – naklejka (UG – Ålesund).
Tablica rejestracyjna typu I.
Tablica rejestracyjna typu A dla przyczepy (DS – Oslo).
Tablica rejestracyjna typu A dla motocykla (FW – Hamar).

Norweskie tablice rejestracyjne posiadają kilkanaście typów o następujących wzorach:

A – biała tablica odblaskowa, czarne znaki[edytuj | edytuj kod]

Dla samochodów osobowych, ciężarowych, autobusów, itp. podlegających opodatkowaniu i uprawnionych do jazdy po drogach publicznych. Większość samochodów w Norwegii posiada takie tablice.

B – czarna tablica, żółte znaki[edytuj | edytuj kod]

Są one przeznaczone dla wszystkich pojazdów, które zostały dopuszczone do ruchu i są uważane za bezpieczne, ale nie mogą być używane na drogach publicznych. Dotyczy to m.in. maszyn stosowanych w leśnictwie i przemyśle wydobywczym, skuterów śnieżnych, pojazdów używanych w portach morskich i lotniczych. Takie pojazdy nie podlegają opodatkowaniu. Pojazdy zarejestrowane na Svalbardzie również wykorzystują takie tablice, ponieważ wszystkie tamtejsze drogi są własnością prywatną.

C – czarna tablica, białe znaki[edytuj | edytuj kod]

Samochody rajdowe i wyścigowe. Pojazd może korzystać legalnie z drogi publicznej w czasie przejazdu na i z treningu, jeżeli kierowca posiada stosowną licencję oraz oświadczenie od lokalnego klubu motorowego. Pojazd podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu i opłacie podatku drogowego, natomiast nie wprowadza się ceł importowych na nowe pojazdy.

D – pomarańczowa tablica odblaskowa, czarne znaki[edytuj | edytuj kod]

Tablice dla pojazdów wojskowych (samochody, ciężarówki, autobusy, wozy bojowe itp.).

E – zielona tablica odblaskowa, czarne znaki[edytuj | edytuj kod]

Dla samochodów osobowych, dostawczych, małych ciężarówek, itp. podlegających opodatkowaniu i uprawnionych do jazdy po drogach publicznych, które są wyposażone tylko w jeden rząd miejsc (łącznie z kierowcą) i posiadają wystarczającą przestrzeń wewnętrzną, aby dopasować ładunek o wymiarach 140 cm długości, 90 cm szerokości i 105 cm wysokości. Kategoria ta przeznaczona jest przede wszystkim dla przedsiębiorców, ale nie ma żadnych ograniczeń co do posiadania lub kierowania takim pojazdem. Pojazdy z zielonymi tablicami są obciążone niższymi stawkami podatku drogowego, niż te z białymi tablicami.

F – niebieska tablica, żółte znaki[edytuj | edytuj kod]

Tablice korpusu dyplomatycznego; są one używane na służbowych samochodach ambasad i urzędów konsularnych. Takie tablice zawsze posiadają wyróżnik CD. Pierwsze dwie cyfry wskazują, do jakiej misji dyplomatycznej należy pojazd. Pojazdy z niebieskimi tablicami nie podlegają opodatkowaniu.

G – czerwona tablica, białe znaki[edytuj | edytuj kod]

Tablice dealerskie. Tablice te są wydawane salonom samochodowym i służą do oznaczania pojazdu podczas przejazdu do miejsca sprzedaży lub podczas jazd testowych. Mogą one być swobodnie przenoszone z jednego pojazdu na inny. Wydawane do połowy 2015 roku w formacie "dwie litery + dwie cyfry", następnie "trzy litery + dwie cyfry", poczynając od AAA10. Format ten jest wydawany centralnie. W przypadku przyczep po grupie cyfr dodaje się literę T.

H – czerwona tablica, czarne znaki (naklejka)[edytuj | edytuj kod]

Naklejki używane do przewozu lub testowania niezarejestrowanych, ale sprawnych pojazdów, prototypów itp. Wydawane na określony czas użytkowania w cenie 310 NOK za dzień. Data wydania jest drukowana z prawej strony numeru rejestracyjnego. Format – dwie litery + 3 cyfry. [5]

I – pomarańczowa tablica, czerwone znaki[edytuj | edytuj kod]

Tablice testowe dla pojazdów wojskowych. Wzór składa się z trzech znaków: FMU dla pojazdów Muzeum Sił Zbrojnych lub T-U – "Test og utvikling" (test lub badania rozwojowe), po których następują trzy liczby z wiodącym zerem.

J – biała tablica, czarne znaki, czerwone marginesy z białymi znakami[edytuj | edytuj kod]

Tablice eksportowe i turystyczne. Nie zawierają liter. Po lewej i po prawej stronie na czerwonych marginesach zanotowany pionowo rok i miesiąc ważności.

Spersonalizowane tablice rejestracyjne[edytuj | edytuj kod]

Od 2017 roku można stosować na spersonalizowane tablice rejestracyjne  dowolną kombinację od dwóch do siedmiu liter i cyfr, z pewnymi wyjątkami, szczególnie dotyczącymi słów lub zwrotów obraźliwych oraz zastrzeżonych znaków towarowych. Z uwzględnieniem tych warunków i po uiszczeniu płatności w wysokości 9000 NOK (ok. 4000 PLN), wnioskodawca otrzymuje wyłączne prawo do korzystania z żądanego numeru rejestracyjnego na tablicy klasy A lub E przez dziesięć lat.[6]

Naklejka legalizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Naklejka legalizacyjna (1993-2012).

W latach 1993-2012 stosowano samoprzylepne naklejki legalizacyjne w barwach podstawowych, wydawane corocznie na każdy samochód, który miał opłacony podatek drogowy i ubezpieczenia oraz przeszedł pomyślnie ostatni półroczny test bezpieczeństwa i toksyczności spalin. Naklejka  zawierała numer rejestracyjny, również zakodowany w postaci kodu kreskowego, a jej kolor był zmieniany każdego roku w trzyletnim cyklu: czerwony, niebieski i żółty.

Korzystanie z naklejek legalizacyjnych zostało zaniechane w maju 2012 roku. Od tego czasu policja opiera się na zautomatyzowanych systemach, które fotografują tablicę rejestracyjną, ustalają numer rejestracyjny za pomocą optycznego rozpoznawania znaków i sprawdzają status pojazdu w bazie danych.

Euroband[edytuj | edytuj kod]

Norweski euroband w formacie podobnym do formatu UE. Zarówno format UE, jak i norweski spełniają wymagania konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym.

Norweskie tablice rejestracyjne wyprodukowane po 1 listopada 2006 roku mają euroband na lewej krawędzi w postaci niebieskiego paska z norweską flagą i międzynarodowym kodem rejestracyjnym "N".

Produkcja tablic rejestracyjnych[edytuj | edytuj kod]

Produkcja tablic rejestracyjnych jest ściśle kontrolowana przez władze. Tablice są wydawane po zaakceptowaniu zgłoszenia pojazdu do rejestracji. Jeśli tablice zostały skradzione, nowe nie będą wydawane do momentu zakończenia dochodzenia przez policję. Tablice wszystkich typów, z wyjątkiem niektórych tablic typu F, do 2008 roku były produkowane z aluminium. Między 1 stycznia 2009 a 31 grudnia 2011 tablice wytwarzano z tworzywa sztucznego, co uczyniło je trochę grubszymi niż starsze z aluminium, jednak były od nich o wiele tańsze. Ze względu na dużą podatność na zniszczenia podczas uderzenia w niskich temperaturach oraz wyższe koszty utylizacji tworzyw sztucznych w porównaniu z aluminium, od 1 stycznia 2012 roku powrócono do produkcji tablic aluminiowych.

Wyróżniki i cyfry[edytuj | edytuj kod]

Tablica pojazdu korpusu dyplomatycznego (53 – Korea Południowa).
Tablica pojazdu zasilanego silnikiem elektrycznym.
Tablica pojazdu zasilanego gazem.
Tablica pojazdu zasilanego wodorem.

Wszystkie norweskie tablice rejestracyjne dla samochodów cywilnych posiadają dwuliterowy wyróżnik, a następnie ciąg liczb. Wojskowe tablice rejestracyjne mają tylko sekwencję cyfr. Większość samochodów posiada pięciocyfrowy numer rejestracyjny liczb z zakresu między 10000 a 99999. Motocykle, maszyny rolnicze i przyczepy posiadają czterocyfrowe numery rejestracyjne z zakresu między 1000 a 9999. Na tablicach tymczasowych używa się trzycyfrowego numeru rejestracyjnego z zakresu między 100 a 999. Tablice dealerskie posiadają dwucyfrowy numer rejestracyjny z zakresu od 10 do 99 lub trzycyfrowy z zakresu od 100 do 999.

Zwykłe samochodowe tablice rejestracyjne mają wyróżnik uzależniony od położenia geograficznego przy pierwszej rejestracji, nie podlega zmianie podczas dalszego użytkowania.

Tabela wyróżników[edytuj | edytuj kod]

Miasto Okręg Wyróżniki
Halden Østfold AA AB AC
Sarpsborg Østfold AD AE
Fredrikstad Østfold AF AH AR AS AT AU AV AW DW
Mysen Østfold AJ AK AL AN AP BW FN
Moss Østfold AX AY AZ BA BB FN
Drøbak Akershus BC BD BE BF BH BJ BK BG
Asker i Bærum Akershus BL BN BP BR BS BT BU BV BX BY BZ CA CB
Romerike Akershus CC CE CF CH CJ CK CL CN CP CR CS CT CU EV
Jessheim Akershus CV CX CY CZ CW
Oslo Oslo DA DB DC DD DE DF DH DJ DK DL DN DP DR DS DT DU DV DX DY DZ EA EB EC ED EE EF EH EJ EN EP ER ES ET EU
Hamar Hedmark FS FT FU FV FX FY FZ HA FW
Elverum Hedmark HB HC HD HE HA
Tynset Hedmark HF HH
Kongsvinger Hedmark HJ HK HL HN HP HR
Lillehammer Oppland HS HT HU HV HX FB
Otta Oppland HZ JA JB
Gjøvik Oppland JC JD JE JF JH JJ JK JL JN JP
Fagernes Oppland JR JS JT
Ringerike Buskerud JU JV JX JY JZ KA
Hallingdal Buskerud KB KC KD
Drammen Buskerud KE KF KH KJ KK KL KN KP KR KS KW EZ EW
Kongsberg Buskerud KT KU KV KX KY
Horten Vestfold KZ LA LB LC LD LE LF
Tønsberg Vestfold LH LJ LK LL LN LP LR
Larvik Vestfold LS LT LU LV LX NA NB NC
Sandefjord Vestfold LY LZ NA
Skien Telemark ND NE NF NH NJ NK NL NN NP NR NT NU
Notodden Telemark NV NX NY NZ NW
Rjukan Telemark PA PB
Arendal Aust-Agder PC PD PE PF PH PJ PK
Setesdal Aust-Agder PL LF
Kristiansand Vest-Agder PN PP PR PS PT PU PV
Mandal Vest-Agder PX PY PZ RC RD
Flekkefjord Vest-Agder RA RB
Stavanger Rogaland RE RF RH RJ RK RL RN RP RR RS RT RU RV RX RY RW FB DW
Egersund Rogaland RZ SA SB
Haugesund Rogaland SC SD SE SF SH SJ SK SL
Bergen Hordaland SN SP SR SS ST SU SV SX SY SZ TA TB TC TD TE
Voss Hordaland TF TH TJ TK
Stord Hordaland TL TN TP TR
Odda Hordaland TS TT TU
Førde Sogn og Fjordane TV TX TY TZ
Nordfjordeid Sogn og Fjordane UA UB FA
Sogndalsfjøra Sogn og Fjordane UC UD
Ålesund Møre og Romsdal UE UF UH UJ UK UL UG UW
Ørsta Møre og Romsdal UN UP BB
Molde Møre og Romsdal UR US UT UU UV
Kristiansund Møre og Romsdal UX UY UZ VA
Sunndalsøra Møre og Romsdal VB VC
Trondheim Trøndelag VD VE VF VH VJ VK VL VN VP VR FP VS VU VV
Støren Trøndelag VS VT VU
Orkanger Trøndelag VX VY VZ
Brekstad Trøndelag XA XB XC
Steinkjer Trøndelag XD XE XF XH XJ XW
Levanger Trøndelag XK XL XW
Stjørdalshalsen Trøndelag XN XP YW
Namsos Trøndelag XR XS XT XU
Mosjøen Nordland XV XX XY XZ FA
Mo i Rana Nordland YA YB YC YD
Bodø Nordland YE YF YH YJ FD
Fauske Nordland YK YL
Narvik Nordland YN YP YR YS
Svolvær Nordland YT YY
Sortland Nordland YU YV YX
Storslett Troms FK
Harstad Troms YZ ZA ZB
Tromsø
oraz Svalbard
Troms ZC ZE ZH ZK ZL ZN FL FC
Finnsnes Troms ZD ZF ZJ EX
Vadsø Finnmark FR ZP ZR LE
Kirkenes Finnmark ZS EY
Alta Finnmark ZT ZU ZV ZY ZW
Hammerfest Finnmark ZX
Lakselv Finnmark ZZ

Wyróżniki specjalne[edytuj | edytuj kod]

  • CD: Korpus dyplomatyczny;
  • EL, EK, EV i EB: pojazdy zasilane elektrycznie[7];
  • FE: byłe pojazdy wojskowe (wyprodukowane do roku 2005), sprzedane lub przekazane do stosowania do celów cywilnych;
  • GA: gaz/LPG - pojazdy zasilane skroplonym gazem węglowodorowym lub innym gazem;
  • HY: pojazdy zasilane wodorem[8];
  • A + 1 cyfra: pojazdy rodziny królewskiej.

Litery G, I, O i Q nie są używane ze względu na ich podobieństwo do innych liter lub cyfr; wyjątek stanowi oznaczenie GA dla pojazdów zasilanych CNG. M i W początkowo nie używano, ponieważ są one znacznie szersze niż inne litery[9], ale literę W wprowadzono w wybranych wyróżnikach. Norweskie litery Æ, Ø i Å nie są używane. Ponadto, połączenia "NS" i "SS" zostały pominięte ze względu na ich znaczenie podczas II wojny światowej. (Wyróżnik SS jest jednak używany na czterocyfrowe tablice motocykli, ciągników i przyczep.)

Jeżeli pojazd został przeznaczony do zezłomowania lub wyeksportowany, następuje utrata uprawnień do jego używania na drogach publicznych. Numer rejestracyjny nie może zostać wykorzystany ponownie. Także po kradzieży tablic rejestracyjnych należy pojazd zarejestrować z użyciem nowego numeru rejestracyjnego.

Wyróżniki korpusu dyplomatycznego[edytuj | edytuj kod]

Pojazdy dyplomatyczne są oznaczane literami CD, następnie dwucyfrowym kodem kraju lub organizacji (jak poniżej) oraz trzycyfrowym numerem porządkowym.

Kod Kraj lub organizacja Uwagi
10  Stany Zjednoczone do 2001 r., obecnie tablice rejestracyjne Oslo
11  Argentyna
12  Afganistan
14  Belgia
15  Brazylia
16  Wielka Brytania do 2002 r., obecnie tablice rejestracyjne Oslo
17  Bułgaria
18  Filipiny
19 Norweski Sekretariat Barentsa
20  Kanada
21  Chile
22  Kolumbia
23  Kuba
24  Kostaryka
25  Algieria
26  Dania
27  Sudan Południowy
28 Unia Europejska Unia Europejska
29  Egipt
30  Burundi do 2012  Ekwador
31  Estonia
32  Gruzja
33  Finlandia
34  Francja
35 Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju
37  Grecja
40  Indie
41  Indonezja
42  Iran
43  Islandia
44  Izrael do 2002 r., obecnie tablice rejestracyjne Oslo
45  Włochy
46  Irak
47  Arabia Saudyjska
48  Japonia
49  Serbia
51  Kazachstan
52  Chińska Republika Ludowa
53  Korea Południowa
54  Korea Północna nieużywane od 1995 r.
55  Chorwacja
56  Maroko
57  Meksyk nieużywane od lipca 2002 r.
60  Holandia
62  Pakistan
63  Panama nieużywane
64  Polska
65  Portugalia
66  Palestyna przedstawicielstwo
68  Rumunia
71  Rosja
72  Hiszpania
73  Szwajcaria
74  Szwecja
75  Południowa Afryka
76  Tajlandia
77  Czechy
78  Turcja
79  NRD nieużywane
80  Niemcy
81  Tunezja
82  Ukraina
83  Węgry
86 Wenezuela Wenezuela
87  Wietnam od 2002
88  Macedonia
89  Austria
90  Słowacja
91  Litwa
92  Gwatemala
93  Bośnia i Hercegowina
94  Łotwa
95  Sudan
96  Sri Lanka
97  Irlandia

Inne zagadnienia[edytuj | edytuj kod]

Norwegia nie ma określonego schematu numeracji lub wyróżnika dla pojazdów policja, pogotowia, innych służb lub taksówek, z wyjątkiem tablic typu F, używanych przez zagranicznych dyplomatów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Replika tablicy rejestracyjnej z lat 1900-1913.
Replika tablicy rejestracyjnej z lat 1913-1929.
Replika tablicy rejestracyjnej z lat 1929-1971.

Od 1 kwietnia 1900 r. do 3 marca 1913 roku na regionalnych tablicach rejestracyjnych używano tylko cyfr. Tablice rejestracyjne były koloru czarnego z cyframi i nazwa okręgu lub miasta w kolorze białym. Ocalałe pojazdy z tego okresu mogą wykorzystywać oryginalne tablice rejestracyjne.

Od 1 kwietnia 1913 r. do 31 marca 1971 roku na norweskich tablicach rejestracyjnych używano tylko jednej litery. Od 1958 w Oslo wprowadzono tablice z 6 cyframi w 3 grupach. Pojazdy wyprodukowane przed 1971 (import lub norweskie) mogą korzystać z jednoliterowych tablic rejestracyjnych, jeżeli obecny właściciel tak zdecyduje, jednak w ramach obowiązujących ówcześnie wyróżników. Podobnie jak w przypadku współczesnych tablic, numer rejestracyjny jest przypisany do pojazdu. Powszechną praktyką jest wykorzystywanie najwcześniejszych znanych lub istniejących jednoliterowych tablic, na których pojazd został zarejestrowany.

Wyróżniki literowe z lat 1913 – 1971[edytuj | edytuj kod]

Okręg (nazwa do / od 1918 roku):

  • A: Christiania amt / Oslo
  • B: Smaalenenes amt / Østfold
  • C: Akershus amt / Akershus
  • D: Hedemarkens amt / Hedmark
  • E: Kristians amt / Oppland
  • F: Buskeruds amt / Buskerud
  • G: Jarlsberg og Larviks amt / Vestfold do 1929 roku
  • Z: Vestfold od 1929 roku
  • H: Bratsberg amt / Telemark
  • I: Nedenes amt / Aust-Agder
  • K: Lister og Mandals amt / Vest-Agder
  • L: Stavanger amt / Rogaland
  • O: Bergen amt / Bergen
  • R: Søndre Bergenhus amt / Hordaland
  • S: Norde Bergenhus amt / Sogn og Fjordane
  • T: Romsdals amt / Møre og Romsda
  • U: Søndre Trondhjems amt / Sør-Trøndelag
  • V: Nordre Trondhjems amt / Nord-Trøndelag
  • W: Nordlands amt / Nordland
  • X: Tromsø amt / Troms
  • Y: Finmarken amt/ Finnmark

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nye bilskilt paa trappene. (norw.).
  2. Nye bilskilt blir lettere å lese [online] [dostęp 2018-07-31] (norw.).
  3. Anja Lillerud, Mer miljøvennlige bilskilt, „NRK” [dostęp 2018-07-31] (norw. bokmål).
  4. Nå kan du bytte til nye bilskilt [online] [dostęp 2018-07-31] (norw.).
  5. Temporary number plates. [dostęp 2018-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-09)]. (ang.).
  6. Personalised number plates. [dostęp 2018-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-09)]. (ang.).
  7. Electric car craze keeps rolling along [online], www.newsinenglish.no [dostęp 2018-07-31] (ang.).
  8. Electromobility in Norway – experiences and opportunities with Electric vehicles (See section 3.2.1)
  9. Uryddig vei til nye bilnummerskilt. (norw.).