Novotel / Ibis Poznań Centrum
52°24′06″N 16°55′27″E/52,401667 16,924167 Novotel / Ibis Poznań Centrum | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
pl. Andersa 1, |
| Inwestor |
Zarząd Inwestycji Hoteli „Orbis” |
| Wysokość całkowita |
68 m |
| Kondygnacje |
18 |
| Rozpoczęcie budowy |
29 marca 1974 |
| Ukończenie budowy |
24 maja 1978 |
| Pierwszy właściciel | |
| Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
| 52°24′06″N 16°55′27″E/52,401667 16,924167
| |
| Strona internetowa | |
Novotel / Ibis Poznań Centrum – hotel położony w Poznaniu przy pl. Andersa 1, w centrum miasta. Największy hotel w Poznaniu, pierwotnie pod nazwą Hotel Orbis Poznań. Obecnie w budynku funkcjonuje Novotel Poznań Centrum oraz Ibis Poznań Centrum (obie sieci hotelowe należą do AccorHotels).
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Koncepcja budowy hotelu przy ul. Marchlewskiego powstała w latach 60. XX wieku[1]. Inicjatorem był Alfred Kowalski – aktywny w dziedzinie inwestycji sekretarz ekonomiczny Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu[2]. W planie szczegółowym zagospodarowania przestrzennego śródmieścia przewidziano hotel na 1000 miejsc hotelowych i 800 gastronomicznych oraz kino (900 miejsc) i operetkę (1000 miejsc)[1]. W przeciągu kilku lat z koncepcji wykreślone zostało kino. Jednocześnie, w 1972, rozpisano konkurs na opracowanie projektu koncepcyjnego hotelu i projektu architektoniczno-urbanistycznego[1]. Konkurs wygrał zespół: Jerzy Buszkiewicz, Jan Kopydłowski, Zenon Stępniowski[3]. Konkurs na koncepcję budowy operetki (1974) wygrał zespół: Zdzisław Jońca, Janusz Olszewski, Ryszard Trzaska[4].
29 marca 1974 rozpoczęto prace przygotowawcze; na uroczystość rozpoczęcia budowy przybyli przedstawiciele władz partyjnych i państwowych[4]. Głównym inwestorem był Zarząd Inwestycji Hoteli „Orbis”, natomiast wykonawcą Poznańskie Przedsiębiorstwo Budowlane Nr 3; prace projektowe realizował Zakład Projektowania i Usług Inwestycyjnych „Inwestprojekt” Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej[1]. Głównym projektantem hotelu został Jerzy Liśniewicz, wraz z nim w zespole autorskim pracowali Jerzy Buszkiewicz, Janusz Lenartowicz i Józef Maciejewski[a][4].
3 marca 1975 rozpoczęły się podstawowe prace budowlane[5]. Budynek wysoki powstał w technologii wielkiej płyty winogradzkiej[6]. Montaż części mieszkalnej został rozpoczęty 30 czerwca 1976, a 1 maja 1977 na hotelu zawisła wiecha[7]. 24 maja 1978 został dokonany odbiór końcowy budynku[8]. Otwarcie nastąpiło 27 maja 1978, na uroczystości otwarcia udekorowano zasłużonych budowniczych hotelu[b][9].
Hotel rozpoczął działalność 5 czerwca 1978[8].
Budynek[edytuj | edytuj kod]
Budynek liczy 21 kondygnacji[10], z czego w momencie powstania 16 zajmowały pokoje dla gości[11][10]. Posiadał 994 miejsca noclegowe i 1160 gastronomicznych[10]. Przed budynkiem wzniesiono również dwupoziomowy parking i plac dla pieszych oświetlany z dwóch 17 m wież oświetleniowych[12]. Budynek był podzielony funkcjonalnie:
- magazyny hotelowe w podziemiach, urządzenia techniczne oraz zespół pomieszczeń sauny, komunikacyjnie połączony windą z piętrami mieszkalnymi[11]
- w przyziemiu zespół recepcji hotelu, hall rekreacyjno-usługowy, lokal nocny, biuro obsługi cudzoziemców oraz rozładownia i magazyny gastronomiczne, warsztaty, urządzenia socjalne i stołówka pracownicza[11]
- na parterze część rekreacyjna dwupoziomowego hallu recepcyjnego, zespół sal wielofunkcyjnych z kuluarami, hall gastronomiczny, restauracja, kawiarnia, kuchnia centralna oraz pomieszczenia administracji hotelu[11]
- na antresoli klub hotelowy i administracja oraz balkony kawiarni i restauracji[11]
- na piętrze technicznym budynku wysokiego zbiorcze urządzenia instalacyjne dla części mieszkalnej[11]
- na szesnastu kondygnacjach części mieszkalnej pokoje dwuosobowe, apartamenty, centralny blok komunikacji pionowej i pomocnicze urządzenia komunikacji pionowej, aneksy kelnerskie z windą kelnerską[11]
- na poddaszu pomieszczenia techniczne, pomieszczenia regeneracji roślin, maszynownie wind pomocniczych i trzypoziomowa maszynownia dźwigów bloku centralnego[13]
- na dachu telewizyjna stacja przekaźnikowa[13]
Obecnie hotel posiada 480 klimatyzowanych pokoi jedno- i dwuosobowych[14], 15 apartamentów, pokoje dla osób niepełnosprawnych, piętra dla niepalących i piętro executive. Poza tym salę bankietowo-konferencyjną o powierzchni 824 m² na 800 gości[14] (można ją podzielić na cztery niezależne pomieszczenia), sale wielofunkcyjne z możliwością podziału na 5 samodzielnych części do 100 osób, klub hotelowy na 70 osób oraz salonik.
Osoby[edytuj | edytuj kod]
Jednym z gości hotelu był pułkownik Muammar Kaddafi, który przyjechał do Poznania specjalnym pociągiem w towarzystwie rozległej rodziny i rozbudowanej ochrony. Z hotelu udał się niespodziewanie do miasta, aby zobaczyć mieszkanie zwykłej polskiej rodziny, gubiąc ochronę i towarzyszących dygnitarzy[15].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liśniewicz pełnił funkcję głównego projektanta od 11 czerwca 1974 do 10 maja 1976; obowiązki po nim przejął Józef Maciejewski
- ↑ przyznano 17 Krzyży Oficerskich i Kawalerskich Orderu Odrodzenia Polski, 15 Złotych, 17 Srebrnych i 9 Brązowych Krzyży Zasługi oraz 256 Odznak Honorowych Miasta Poznania i "Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego", a także liczne odznaki resortowe i dyplomy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 25
- ↑ Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, Henryk Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 208, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842.
- ↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 26
- ↑ a b c Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 27
- ↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 33
- ↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 35
- ↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 36
- ↑ a b Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 37
- ↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 38
- ↑ a b c Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 34
- ↑ a b c d e f g Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 28
- ↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 30
- ↑ a b Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 29
- ↑ a b Opis na stronie www hotelu
- ↑ Andrzej Wituski, Dorota Ronge-Juszczyk, Przecież to mój Poznań. Andrzej Wituski w rozmowie z Dorotą Ronge-Juszczyk, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2014, s. 143-144, ISBN 978-83-7818-643-4, OCLC 903323433.